МАЙ ДЕҲ ЗИ СОҒАРАТ
Бо нози мебарӣ дилро ба мактабат,
А кӯчаи дил бигзарам гӯё, ки аз барат.
Фархундабахт бошадо, ҳар касс варо насиб,
Бошад ҳамеша дар гузар гӯё чу аз дорат.
Дардан занад, азизи дил, ку меҳри поки ту,
Умре ба номи поки ту мегардам аз сарат.
Чонам фидои номи ту, дардат ба ҷони ман,
Дилро ба дил мекунам, пайванд ҷавҳарат.
Раҳме намо ба ҳоли манн ох, эй азизи дил,
Як ҷуръа май бидеҳ маро, эй ҷон, зи соғарат.
Ман худ, ки зодаи яке рустои фалғарам,
Фахрам зи халки Дарғаму рустои дигарам.
Мирзо машав хаста аз ёрони бевафо,
Мардона зиндагӣ бикун, афрохта сарат.
Шарҳи худро нависед