Меҳри модар
Аё модар, туӣ сарчашмаи ман,
Ки ман аз домани ту раҳ гирифтам.
Манам он кӯдаки гаҳвораи ту,
Ки аз мадҳи ту роҳи маҳ гирифтам.
Ниҳоли қоматам дар гулшани умр,
Зи дасти меҳрубонат парвариш ёфт.
Вуҷудам аз канори гарму нармат,
Чу кафтарбачас боли нариш ёфт.
Агар меҳри ту дар дунё набошад,
Ҷаҳоне ҷумлагӣ сарду хунук аст.
Агар дасти ту дар дунё набошад,
Равад меҳру муҳаббат ҷумла аз даст
Шарҳи худро нависед
