Мекунад
Ман субҳ чу ҷойгири он меоям.
Он қадр шитоб мекунад ин дили ман,
Гӯӣ ки ҳама ҷаҳон бувад маътали ман.
Он қадр чу бод беқарорӣ дорад,
Гӯӣ ки ба бод меравад ҳосили ман.
Ман боз ба роҳ мебароям имрӯз,
Дарвозаи субҳ мекушоям имрӯз.
Аз баҳри ҳазор соли баъди сари худ
Қутби раҳи умр менамоям имрӯз.
Ҳар кас, ки ба нисбате забардаст шавад,
Аз шуҳрати мо шуҳрати ӯ ҳаст шавад.
Ҳар қадр баландтар барояд хуршед,
Он қадр аз ӯ сояи мо паст шавад.
Дарё маталаб, ки оби дарё шӯр аст,
Ошиқ маталаб, ки чашми ошиқ кӯр аст.
Шамъе, ки турост, беҳтар аз сад хуршед,
В-он ёри хунукрӯй беҳ аз сад ҳур аст.
Маъюс машав, баҳор меояд боз,
Бар шохаи гул ҳазор меояд боз.
Гар умри гузашта бори дигар н-ояд,
Андар кафи дастам осмон мегунҷад,
Дар синаи ман баҳри дамон мегунҷад.
Аммо зи ҷаҳон сер наям ман, ҳарчанд
Дар косаи чашми ман ҷаҳон мегунҷад.
Ҳарчанд ҷаҳонгиру батадбирам ман,
Дар гӯр ба худ чизе намегирам ман.
Ҳарчанд ки сечаҳори дунё об аст,
Рӯзе ба азоб ташна мемирам ман.
