Миёни кӯҳсори осмонсой
Ало. рӯди равон, рӯҳу равонй,
Чу обат аз барам рафта ҷавонӣ.
Биё, лаб бар лаби сабзат гузорам,
Ки ман мемираму ту ҷовидонӣ.
Ҷаҳони пур зи нурамро ба ман деҳ,
Зуҳурамро, ҳузурамро ба ман деҳ.
Диламро занги ғамҳои ту хурдаст,
Дили поки булӯрамро ба ман деҳ!
Шабе гардам, шаби маҳтоб гардам,
Дилу ҷон нохушу нотоб гардам.
Дар ин дунёи обу гил, гули ман,
Биё, ки дар канорат об гардам.
Даратро кӯфтам, дар во накардй,
Ба ҳоли ҷони ман парво накардй.
Бихурдй з-обреза оби дарё,
Вале шукр аз худи дарё накардй.
Дарамро боз кардӣ, боз рафтӣ,
Ба сони шеъри беогоз рафтӣ.
Якс овоз кардй бар дари дил,
Валекин боз беовоз рафтӣ.
Муборак шӯри дарёи ҷавонй,
Расишҳою тапишҳои ҷавонӣ.
Дар ин дунёи пири пирафшон
Ҳумоюн бод дунёи ҷавонй!
Ало, эй халқи ман, гетифурӯзй.
Бисӯзӣ то ки беҳуда насӯзй.
Вале аз он ҷигархунам, ки имрӯз
Уқобонат шуда гу нчишкрӯзӣ.
Аз он ганҷу аз он махзан дареғо,
Аз он сарву аз он гулшан дареғо.
Замоне будаӣ гардунсаворе,
Кунун ғардуна бар гардан… дареғо.
Аз ин баҳру аз ин соҳил чӣ ҳосил?
Аз ин роҳу аз ин манзил чӣ ҳосил?
Чу бошад ҳосили умр оҳу афсӯс,
Намедонам аз ин ҳосил чӣ ҳосил?
Дареғи он шукӯҳи анҷуманҳо!
Дареғи атри аврангу чаманҳо!
Хасоне решаҳо пайванд карданд,
Вале тоҷик дорад решаканҳо!
Тараҳҳум з-осмоне чун тавон ёфт?
Тафоҳум бо фулоне чун тавон ёфт?
Ду тоҷик чун забони ҳам нафаҳманд,
Забоне бо ҷаҳоне чун тавон ёфт?
Нагӯям аз ғами афсурдани дил,
Нагӯям мотами ғам хурдани дил.
Чӣ бок аз мурдани тан, чун аз он пеш
Ҳазорон бор дидам мурдани дил.
Чӣ шуд он покдастиҳо, худоё?
Чӣ шуд он сарпарастиҳо, худоё?
Миёни кӯҳсори осмонсой
Чӣ пастиҳо, чӣ пастиҳо… худоё?!
Ало мотамкада, ғамхори ту ку?
Ало зулматсаро, анвори ту ку?
Гирифтам, хирманатро бод карданд,
Агар оринажодӣ, ори ту ку?
