Шеър дар васфи модар, аз Лоик ва дигарон
Аё модар – табиат, гар зи ман месохтӣ кӯҳе,
Паёпай ашкҳоям мисли дарё паст мерафтанд.
Ва армони дилам як порасанги сард мегардид,
Тамоми орзуҳо барабас аз даст мерафтанд.
———————*** ————————-
Азизу меҳрубонам кист? Модар
Фуруғи дидагонам кист? Модар
Забони модарӣ омӯхт бар ман
Ҳамеша дар забонам кист? Модар
———————*** ————————-
Гӯянд маро чу зод модар
Пистон ба даҳон гирифтан омухт
Шабҳо бари гаҳвораи ман
Бедор нишасту хуфтан омӯхт
———————*** ————————-
Дар ҷаҳон, модар, маро монанди ту ғамхор нест,
Меҳрубон, мӯнис, ҳабиб, дилбанду дилбардор нест.
Ҳамчу нури дидаву чун шаҳди гул пинҳон будам,
Сурати инсонӣ додӣ, заррае асрор нест.
———————*** ————————-
Модарам аз кор омад,
Монда шудасту хаста.
Мехоҳад ки дам гирад
Дар кунҷи кат нишаста.
Давомаш >>>>
———————*** ————————-
Бувад зебо ҳати ман ба модар
Баробар кист? дар дунё ба модар!
Азизон, қадри модарро бидонед,
Набошад ҳеҷ кас ҳамто ба модар
———————*** ————————-
Модарам, ей модарам, эй модарам,
Модари дар зиндагӣ бахтоварам.
Меҳри покатро ба дил мепарварам,
Чун ту ҳастӣ такягоҳу ёварам.
———————*** ————————-
Сад ҷону дил фидои як муддаои модар,
Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар.
Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон,
Ангезаест шояд аз аллаҳои модар.
Гар шеъраке сурудам аз буду аз набудам,
Дар тинатам сиришта сӯзу навои модар.
———————*** ————————-
Модарам мегуфт доим вақти хоб:
«Хоб кун, албатта, бо паҳлуи рост!
Он ҳама коре, ки ният мекунӣ,
Сар бикун бо қувваи бозуи рост.
———————*** ————————-
Роҳату оромии мо,
Пухтагарии хоми мо,
Хуш зиҳӣ бо номи мо,
Модарҷонам-модарҷон.
———————*** ————————-
Бӯи гулу нон
Бӯи коҳу дон
Бӯи ширу ҷон
Доранд ин дастон
———————*** ————————-
Бӯйи ҷону бӯйи нону бӯйи пистон,
Бӯйи гулҳои баҳори баччагӣ,
Бӯйи шири гарми навдӯшида меояд зи дастони ту, модар.
Дар рухат ожангҳо чун сатри шеъри зиндагӣ,
Офарин хонанд бар азму ба имони ту, модар.
Пир гаштӣ, шӯълаи ҳуснат парид,
Офтоби зиндагият бар сари кӯҳе расид.
Панҷаҳои нарму печони ту ногиро шуданд,
Чашмҳои барқафшони ту нобино шуданд.
Мӯйҳоят ранги хокистар шуданд,
Пойҳоят аз сафар шалпар шуданд,
На,
Макун бо зиндагонӣ хайрбод,
Оҳ модар!
Оҳ модар!
———————*** ————————-
Кист он кас, ки шири сафеду лазиз
Ба шумо аз ҷигар расонду чашонд
Баҳри осоиши шумо аз хоб
Хест гаҳвораи шумо ҷунбонд
Шустушу карда дасту пои шумо
Аз муҳаббат ба ҷои пок нишонд?
———————*** ————————-
— Маро саҳар кӣ хезонд?
— Модарам!
— Кӣ суйи оби ҷӯ хонд?
— Модарам!
———————*** ————————-
Замину осмони ман туӣ модар, туӣ модар,
Ҷаҳони бекарони ман туӣ модар, туӣ модар.
Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш,
Ягона меҳрубони ман туӣ модар, туӣ модар.
———————*** ————————-
Дар баҳорон бо ҳазорон мавҷи сабз –
Гунбади сабзи мазори модарам,
Зери боми гунбади ҳафт осмон
Ҳар куҷо бошам, туро ёд оварам.
Ёд орад майсаҳои сабзи ту
Аз ҷавониҳои сабзи модарам.
Пеши дидорам падид ояд ҳама
Зиндагониҳои сабзи модарам.
———————*** ————————-
