Муҳаббати модар

Писар, рав, қадри модар дон, ки доим
Кашад ранҷи писар бечора модар.
Бирав, беш аз падар хоҳаш, ки хоҳад
Туро беш аз падар бечора модар.
Зи ҷон маҳбубтар дораш, ки дорад
Зи ҷон маҳбубтар бечора модар.
Нигаҳдорӣ кунад нуҳ моҳу нуҳ рӯз
Туро чун ҷон ба бар бечора модар.
Аз ин паҳлу ба он паҳлу нағалтад,
Шаб аз бими хатар бечора модар.
Ба вақти зодани ту марги худро
Бигирад дар назар бечора модар.
Бишӯяд куҳна орояд наватро,
Чу камтар коргар бечора модар.
‘Гамузу дай туро соат ба соат
Намояд хушку тар бечора модар.
Агар як сурфас беҷо намоӣ,
Хӯрад хуни ҷигар бечора модар.
Барои он ки шаб роҳат бихобӣ,
Нахобад то саҳар бечора модар.
Ду сол аз гиряи рӯзу шаби ту
Надорад хобу хӯр бечора модар.
Чу дандон оварӣ, ранҷур гардӣ,
Кашад ранҷи дигар бечора модар.
Синае чун по гирифтӣ, то наяфтӣ,
Хӯрад ғам бештар бечора модар,
Ту то як мухтасар ҷоне бигирӣ,
Кунад ҷон мухтасар бечора модар.
Ба мактаб чун равӣ, то бозтардӣ,
Бувад чашмаш ба дар бечора модар,
Агар як рубъи соат дер оӣ,
Шавад аз худ бадар бечора модар.
Набинад ҳеҷ кас заҳмат ба дунё
Зи модар бештар, бечора модар.
Тамоми ҳосилаш аз умр ин аст,
Ки дорад як писар бечора модар.

Муаллиф:

Шарҳи худро нависед