АЛОМАТИ МУДБИРОН
Чор чиз омад нишони мудбирӣ,
Ёдгираш гар ту равшанхотирӣ.
Мудбирӣ бошад ба аблаҳ машварат,
Пас ба ҷоҳил додани симу зарат.
Ҳар кӣ панди дӯстон накнад қабул,
Дар ҳақиқат мудбир аст, он булфузул.
Ҳар кӣ аз дунё нагирад ибрате,
Ҳаст аз он мудбир ҷаҳонро нафрате.
Машварат ҳар кас ки бо аблаҳ кунад,
Деви малъунаш сабук гумраҳ кунад.
Он кӣ молу зар диҳад бо ҷоҳилон,
Ончунон кас кай бувад аз муқбилон.
Зар чу ҷоҳилро ҳаме ояд ба каф,
Мекунад исрофу месозад талаф.
Нашавад аз дӯст мудбир пандро,
Аз ҷаҳолат бигсалад савгандро.
Ранҷи андакро бикун ғамхорагӣ,
Варна бинӣ аҷз дар бечорагӣ.
Дарди сарро гар биҷӯяд кас илоҷ,
Хавфи он бошад, ки баргардад мизоҷ.
Бош аз қавли мухолиф барҳазар,
Пеш аз он к-аз по дароӣ, эй писар.
Оташи андак тавон куштан ба об,
Вои он соат ки гирад илтиҳоб.
