Наврӯз!
Ман аз ин ситоразорон, ки ба шаб ҳамекунад ноз,
Ба якин расидам охир, ки маҳам ба чоҳ бурдам.
Ба ҳамон нигоҳи аввал, ки ба шаҳри ишк мебурд,
Ки ба умри хеш онро чу дуои роҳ бурдам.
Ту бигӯ зи хилвати мо, ки садои тик-тикашро,
Ба садои ҳик-ҳики худ ба чӣ иштибоҳ бурдам.
Ту гарам ба ишкбозӣ дили худ баранда донӣ,
Магарам хабар надорӣ ки гаҳеву гоҳ бурдам?
Ту биё ба ҷашни Наврӯз, зи ғурури хеш бигзар,
Ва бигӯ, ки аклу ҳушро ба ҳамин нигоҳ бурдам
Шарҳи худро нависед
