ОБРӮРО БИЯФЗОЯД
Мефизояд обрӯ аз панҷ чиз,
Бо ту гӯям, бишнав, эй аҳли тамиз.
Дар саховат кӯш, агар дорӣ ғано,
То физоят обрӯят аз сахо
Бурдборию вафодорӣ гузин
З-он ки обрӯй афзояд аз ин.
Он кӣ ӯ бар халқ бахшояд ҳаме,
Бешак, обрӯй афзояд ҳаме.
Чун ба корӣ хеш ҳозир будаӣ,
Обрӯи хешро афзудаӣ.
Аз саховат обрӯ афзун шавад,
В-аз бахилӣ бехирад малъун шавад.
Ҳар киро бо халқ бахшоиш бувад,
Обрӯӣ вай дар афзоиш бувад.
Бош доим бурдбору бовафо,
То ба рӯи хеш бинӣ сад зиё.
То бимонад сиррат аз душман ниҳон,
Сирри худ бо дӯстон камтар расон.
То нагардӣ пеши мардум шармсор,
Он чи худ нанҳода бошӣ бармадор.
Эй бародар, пардаи мардум мадар,
То надаррад пардаат шахси дигар.
Бар ҳавои дил макун зинҳор кор,
То наёрад пас пушаймонит бор.
То забонат бошад, эй хоҷа, дароз,
Даст кӯтаҳ дору ҳар ҷониб матоз.
Қадри мардумро шинос, эй мӯҳтарам,
То шиносад дигаре қадри ту ҳам.
Ҳар киро қадре набошад бар ҷаҳон,
Зинда машмораш, ки ҳаст аз мурдагон.
Аз қаноат ҳар киро набвад нишон,
Кай тавонгар созадаш моли ҷаҳон?
Бар адӯи хеш чун ёбӣ зафар,
Авф пеш орзу зи ҷурмаш даргузар.
Доимо мебош аз ҳақ тарскор,
Низ бош аз раҳматаш умедвор.
Ботавозӯъ бошу хӯ кун бо адаб,
Сӯҳбати парҳезкорон металаб.
Бурдбори ҷӯй, беозор бош,
То ки гардад дар ҳунар номи ту фош.
Сабру илму ҳилм тарёки диланд,
Ҳирсу буғзу кина заҳри қотиланд.
Ҳамчу тарёканд доноёни даҳр,
Қотиланд, эй хоҷа, нодонон чу заҳр.
Мардум аз тарёк меёбат наҷот,
Худ касе аз заҳр кай ёбад ҳаёт?
Фахри ҷумла илмҳо нон додан аст,
Дар ба рӯи дӯстон бикшодан аст.
Гарчи доно бошию аҳли ҳунар,
Хешро камтар зи ҳар нодон шумар.
