Оғози китоби мустатоб ва эърози мусанниф раҳимаҳуллоҳ
Ай мусаллӣ , биё таҳорат кун,
Хонаи дини худ иморат кун.
Чун биёрӣ таҳорати зоҳир ,
Ботинат низ ҳақ кунад тоҳир.
Он таҳорат, ки қисму ҷисм омад,
Зоҳиратро ҳама се қисм омад.
Тан ба ғуслу вузӯ чу пок кунад,
Об агар нест, қасди хок кунӣ.
Шарҳи ин се навъро гӯем,
З-он ки ҷавгони шаръро гӯем.
Дар таҳорат фаризаву суннат,
Бар ту хонам равону беминнат.
Пас баёни намозу рӯза кунем,
Тӯшаи умри панҷрӯза кунем.
Обдасту намоз бояд кард,
Дил мақоми ниёз бояд кард.
Рӯзи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад,
Аввли пурсиш аз намоз бувад.
Пас макун дар намозҳо тақсир,
То дар он рӯз бошадат тавфир.
Худ саноӣ чӣ бас накӯ гуфтааст,
Дурри маънӣ нигар, ки ӯ суфтааст:
Ғами дӣн хӯр ки ғам ғами дин аст,
Ҳама ғамҳо фурӯтар аз ин аст.
Ғами дунё махӯр , ки беҳудааст,
Ҳеҷ кас дар ҷаҳон наосудааст.
Ман ба аҷзу кусур мӯътарифам,
На чу нодон аҳмақу ҳарифам,
Пеш аз ин гуфтаанд аҳли салаф:
Узр ман саннафа қад истаҳдаф.
Лек бар қадри хеш кӯшидан,
Беҳ аз бекорию хамӯшидан,
Ман ба қадри маҷол кӯшидам,
Фиқрҳо бурди назм пӯшидам.
Накунам айб, агар ту битвони,
Ки дар ӯ хӯллае бипӯшони.
Аспи този агарчи беҳ тозад,
Лошахар хештан наяндозад.
Саду ҳафтод байту даҳ боб аст,
Лоиқи рӯзгори асҳоб аст.
Мӯҷазу дилпазир афтодааст,
Лоҷарам беназир афтодааст.
Ин туро ёдгор аз шараф аст,
Номи ӯ дар ҷаҳон ба ҳар тараф аст.
Аз Бухорост мавлиду насабаш,
В-аз Хуросон улуми мактасабаш.
Ё илоҳи, бидеҳ ту тавфиқам,
Роҳ бинмоӣ сӯи таҳқиқам.
Назм аз: Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4-китоб)
Муаллиф: Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4)
