ОРЗУИ ИШҚ
Чашми ман нуру сафо мехоҳад,
Қалби ман сидқу вафо мехоҳад.
Ҷони ман ишқи туву меҳри ман
Меҳрубонии туро мехоҳад.
Гар ту Фарҳодиву ман Ширинат,
Пас куҷоиву киро меҷӯӣ?
Кӯҳи сангини муҳаббат бишикан,
Сӯи лабташнаи худ кан ҷӯе.
Гар ту Маҷнуниву ман Лайлоят,
Гаштаӣ раҳ ба раҳ овора чаро?
Пешвози ту кушоям оғӯш,
Коб роҳи диламу ёб маро.
Орзуи манӣ, эй ёри ман,
Аз ту дорам Хаваси бахти нек.
Кош, оӣ ба суроғам рӯзе,
То шавам ҳамнафаси бахти нек.
Шарҳи худро нависед
