Ошиқи
Ошиқи ҳам дар замонам бенасибӣ будааст,
Бар ҳама роҳи гузаштам ғуссаҳо оварда аст.
Он гули боғе , ки бо буяш мастам мекунад,
Дида будам ки дилаш то сар хорҳо
Будааст.
Ин ҳама вақтҳои зебое, ки дори дар ҳаёт,
Дар замони охират бори гароне дошта аст.
Аз замони бемеҳру вафоӣ ғам махӯр,
Дар ҷаҳон ишқи вафодор ҳам муқаддас будааст.
Ихири ҷон гар бибошад сӯи ороми замин,
Умри одам худ зеби бевафои будааст.
Дар ҷаҳон дӯсте набошад ғайри модару падар,
Рӯи онҳо худ нури руйи инсон будааст!
Шарҳи худро нависед
