ОСОРИ  АБЛАҲОН

Чор  чиз  омад  нишони  аблаҳӣ,

Бо  ту  гӯям  то  биёбӣ  огаҳӣ.

Айби  худро  бад  набинад  дар  ҷаҳон,

Бошад  андар  ҷустани  айби  касон.

Тухми  бухл  андар  дили  худ  коштан,

Он  гаҳ  умеди  саховат  доштан.

Ҳар  кӣ  халқ  аз  хулқи  ӯ  хушнуд  нест,

Ҳеҷ  қадраш  бар  дари  маъбуд  нест.

Нафси  дунёро  раҳо  кун,  эй  писар,

То  раҳӣ  аз  ҳар  балову  ҳар  хатар.

Эй  басо  кас   аз  барои  нафс  зор,

Дар  бало  афтоду  гашт  аз  ғам  низор.

Аз  барои  нафс  мурғи  номурод,

Омаду  дар  доми  сайёд  ӯ  фитод.

То  дилат  ором  ёбад,  эй  писар,

Буду  нобуди  ҷаҳон  яксон  шумар.

Аз  азоби  қаҳри  ҳақ  эмин  мабош,

Дар  паи  озори  ҳар  мӯмин  мабош.

Дар  бало  ёри  махоҳ  аз  ҳеҷ  кас,

З-он  кӣ  набвад  ҷуз  худо   фарёдрас.

Ҳар  киро  ранҷондаӣ  узраш  бихоҳ,

То  набошад  хасми  ту  дар  арзагоҳ.

Гар  ғано  хоҳад  касс  аз  зувалминан,

Дар  қаноат  метавонаш  ёфтан.

Муаллиф:

Шарҳи худро нависед