Аз базми ошиқӣ ҷоме намондааст

Дигар зи сӯзи дил номе намондааст, Аз базми ошиқӣ ҷоме намондааст. 3-он оташи баланд аз ишқи дилписанд Ҷуз чанд мисраи хоме намондааст. 3-он беқарориҳо,

Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш

Замину осмони ман туи модар, туӣ модар, Ҷаҳони бекарони ман туӣ модар, туӣ модар. Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш, Ягона меҳрубони ман

Як ҷаҳон шӯри ҷавонӣ дар ҷаҳони пир буд

Ишқи ту дар синаи ман ҳадяи такдир буд, Як ҷаҳон шӯри ҷавонӣ дар ҷаҳони пир буд. Омадӣ бо гесӯи чун обшорон рез-рез, Шодии ҷони

Ғайри имзои каҷумаҷ наояд аз дастат ҳунар

Чашмаи хушкидаӣ, миннат ба дарё мекунӣ, Мурдарегӣ, сарзаниш бар кони тилло мекунӣ. Қуллапаймоям, ту поин мекашӣ бар пои кӯҳ, Пузи худро аз ману аз

Ба ёди ганҷи рози ту, аё зебои кӯҳистон

Агар ёдат кунам, хуршеди пуранвор механдад, Ба болои сарам ин гунбади даввор механдад. Ба ёди ганҷи рози ту, аё зебои кӯҳистон, Тамоми ганҷҳо дар

Дар миёни қарбу зарби мадду ҷатри зиндагонӣ

Ҳамрахи айем будам, а« рахи зйём рафтам, Дар талоши ном будам, оқибат гумном рафгам. Дар миёни қарбу зарби мадду ҷатри зиндагонӣ Мавҷи беором будам,

Дар мазраи хушкида борони нумӯафзо

Эй шӯри ҷаҳони ман, эй ишқи ҷавони ман, Дар пои дарахти хушк, эй оби равони ман Дар мазраи хушкида борони нумӯафзо, Дар синаи беуммед

Бо ду чашми хирабин ну ри кухистон, модарам, Шуълае аз оташи оташпарастон, модарам. Мавҷи мӯҳои сафедат аз сафедии дил аст, Бо хама пажмурдагӣ сомони

Ё ки аз пешу барам мегузарад.

Умр аз пеши дарам мегузарад, Ё ки аз пешу барам мегузарад. Аз чӣ роҳе ба чӣ ранге бошад, Навбати умри сарам мегузарад. Тирамоҳ ояд

Оташ овардам, гулафшонам макун

Ишқ овардам, пушаймонам макун. Оташ овардам, гулафшонам макун. Хешро то ишқи ту аз сад даре Ҷамъ овардам, парешонам макун. Шодӣ овардам, ба ғам рангаш

Зи ҷанҷолу кашокашҳои дунё

Дилам мондаст аз ғавғои дунё, Зи ҷанҷолу кашокашҳои дунё Дурӯиҳои дунё бесабаб нест, Худ илко мекунад савдои дунё. Ба ҷону дил ба ҷуз нақши

Дигарон бошанд инъоме зи даврон чашмдор

Ишқи навоғози моро ҳеҷ анҷоме мабод, Қалби ноороми моро ҳеҷ ороме мабод. Дигарон бошанд инъоме зи даврон чашмдор, Баҳри ман ҷуз васли ту аз

ҚАСИДАИ МОДАР

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар, Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон, Ангезаест шояд аз аллаҳои модар. Гар

Зи паҳноҳои гардунҳо ба рӯи хоки ҳомунҳо

Дили бсдилбаре дорам, на месӯзад, на месозад, Кафи хокистаре дорам, на месӯзад, на месозад. Зи паҳноҳои гардунҳо ба рӯи хоки ҳомунҳо Фитода ахтаре дорам,

Бахти сабзу руи сурху чашми сер

Зинда бош. эй чашмаи илҳоми ман, Халқи ман. эй асли нангу номи ман. Бахти сабзу руи сурху чашми сер, Обрӯю иззату нкроми ман. Ман

Хандон агар намекунӣ, гирён макун маро

Гар ҳобили малол наям, шод кун маро, Вайрон агар намекунӣ, обод кун маро. Хандон агар намекунӣ, гирён макун маро, Обод агар намекунӣ, вайрон макун

Ишк мурду зиндагиям мурдагист

Ёр рафту интизораш мондаам, Умр рафту дар шумораш мондаам. Ишк мурду зиндагиям мурдагист, Устухоне — ёдгораш мондаам. Оташи дил мурд андар синаам, Ман чу

Бубинам рӯ ба рӯи хеш бо чил кокули мушкил

Чу ҳар боре ба ёд орам гулу бори ҷавониро. Бубинам рӯ ба рӯи хеш дидори ҷавониро Бубинам рӯ ба рӯи хеш бо чил кокули

Ба ошёни равшани хаёлҳо, висолҳо

Маро ҳисоби зиндагй ба ҳар ҳисоб мскашад, Миёни обу оташам ба обутоб мекашад. Ба ошёни равшани хаёлҳо, висолҳо Нахуст бор медиҳад. сипас қиҷоб мекашад.

Мудом дилфирефта зи рангу бӯ набудаам

Фақат асири мастию маю сабӯ набудаам, Мудом дилфирефта зи рангу бӯ набудаам. Чу даштҳои тирамаҳ нагаштаам тиҳӣ зи худ, Чу санги сард бехабар зи

То даме будем бо ҳам ҷон ба ҷону дил ба дил

Як замон то доштам дил, дилситонат будаам, Як замон то доштам ҷон, ҷонфишонат будаам. То даме будем бо ҳам ҷон ба ҷону дил ба

Аввал ороми дили бирён диҳад

Шод бод он, к-ӯ ғами ёрон хурад, Ҳасрати дунёи бепоён хурад. Аввал ороми дили бирён диҳад, Баъд бегам барраи бирён хурад. Аз гулӯяш нагзарад

Шабат хуш бод боре дар канори ёри иҷборӣ

Ало, кайҳони дури ман, ало эй хоксори ман, Ки ҳоло сабз медорӣ баҳори рӯзгори ман. Шабат хуш бод боре дар канори ёри иҷборӣ, Агарчи

То ба мадфан расиданам кофист

Фанди офоқ диданам кофист, Заҳри дунё чашиданам кофист. То ба маскан намерасам, пайдос г, То ба мадфан расиданам кофист. Дил зи ишқе наметапад дигар,

Аз куҷо донам шумори рӯзҳои мондаро

Чанд рӯзе бо хумори бӯсаҳоят зиндаам, Санги сардам. бо шарори бӯсаҳоят зиндаам. Аз куҷо донам шумори рӯзҳои мондаро, То ба накди бешумори бӯсаҳоят зиндаам.

Байни мову дил ҳамеша ҳарбузарби шавкҳост

Диз гадои дигареву ман гадои дшаре, Дип адои дигареву ман адои дшаре. Байни мову дил ҳамеша ҳарбузарби шавкҳост. Дил фидои дигареву ман фидои дигаре

Умри ман қурбони он соат, ки аз бӯсу канор

Ҷони ман қурбони як хандидану нозиданат, Лаб ба лаб бинҳодану аз шӯри дил ларзиданат. Умри ман қурбони он соат, ки аз бӯсу канор Бо

Байни ду дил — байни ду сайёраи шӯру ҷунун

Ёд бод, он шӯри оғози муҳаббат ёд бод, Ёд бод, эҳсоси эъҷози муҳаббат ёд бод. Байни ду дил — байни ду сайёраи шӯру ҷунун

Бихобад зуд дар тобут он баттол

Худоё. бемаҳал мирад, касе дорад маҳалбозй. Илоҳо. беаҷал мирад, касе дорад мағалбозй. Бихобад зуд дар тобут он баттол, к-аз кӯрй Ғазалсозии моро дида, пиндорад

Ишк меҷӯему аз шавқе пушаймон мехурем

Ёр меҷӯему бо ноёр қисмат мекунем, Бахр меҷӯему бо ҷӯе қаноат мекунем. Ишк меҷӯему аз шавқе пушаймон мехурем, Кам меҷӯему бо ҷоме кифоят мекунем.

Озод аз дигар ғам — ман бошаму ту бошй

Эй кошки ба олам ман бошаму гу ооши. Мисли Ҳавою Одам ман бошаму 1у бошӣ. Но дар гили ғами дил, сарсони олами дил, Озод

Гар туро завқи тапиш дар сина гардидаст кӯр

То ғами талхе нахурдӣ, аз ғами ширин магӯ, То ғами фардо нахурдӣ, аз ғами дерин магӯ. Гар туро завқи тапиш дар сина гардидаст кӯр,

Мо ҳам зи дарди ишқ даме

Мо ҳам барои хеш ҷаҳон офаридаем, Мо ҳам зи дарди ишқ даме н-орамидаем. То бо бисоти хотири ёр ошно шавем, Эӣ бас зи хеш

Мурдагон аз хок бархезанд бо сад доги ишқ

Оламе ояд дар огӯшам, чу оғӯшат кунам, Лаб занад бахтам, чу бӯса аз лаби нушат кунам. Мурдагон аз хок бархезанд бо сад доги ишқ

Вақти он аст, ки чун мавҷ ба варзиш оям

То ба кай аз гами дунё дили худ об кунам? Чанд нарвои хама қолаби одоб кунам? Вақти он аст, ки чун мавҷ ба варзиш

Якумр аз раҳи дил — аз манзиле ба манзил

Дар мағз-мағзи ҷонам ғамҳои ту бимирам, Бо гуфтугӯи ишқат бегуфтугӯ бимирам. Якумр аз раҳи дил — аз манзиле ба манзил Бас ҷустуҷӯт кардам, дар

То ба дарёи диле рафтам ба сад дарёдилӣ

Тарки соғар кардаму андар хумораш сӯхтам, Тарки дилбар кардаму дар раҳгузораш сӯхтам. То ба дарёи диле рафтам ба сад дарёдилӣ Бе канораш об гаштам,

Охир мани шӯридадил бо як садо ошиқ шудам

«Вовайли он миссе, ки ӯ бо кимиё ошиқ нашуд». Шамси Табрезӣ Охир мани шӯридадил бо як садо ошиқ шудам, Бо камбаҳоиям туро, эй бебаҳо,

Бемадорои муҳаббат бемадор истодаам

Дар канори рӯд дур аз он канор истодаам Бемадорои муҳаббат бемадор истодаам. Тирамаҳ ҳарчанд мегӯяд: баҳорат рафтааст, Чун ҳинои санг ёде аз баҳор истодаам.

Кай дигар мекофтам ёри дигар

Гар туро меёфтам бори дигар, Кай дигар мекофтам ёри дигар. Гар паноҳам буд девору дарат, Сар намесудам ба девори дигар. Мехаридӣ гар маро, ҳоло

Абрҳо месӯхтанд андар уфуқ

Ёд бод он шаб, ки дил бо ёр буд, Нақди умрам лаҳзаи дидор буд. Ҳар шарори бӯса аз лабҳои ӯ Шуълаи барқи ҷаҳони тор

Сарҳисоби зиндагиям дар сари кӯи ту бод

То ту бошӣ, рӯнамои бахти ман рӯи ту бод! Сарҳисоби зиндагиям дар сари кӯи ту бод! Гар сазоворам, мукофоти чамоли ту бас аст, Гар

Ҳарчанд ки рӯзгори афсона гузашт

Лек хеш рамидае бузург аз ман нест, Нодидаи дидае бузург аз ман нест. Ҳарчанд ки рӯзгори афсона гузашт, Афсонашунидае бузург аз ман нест. Гар

Замоне бӯсаборон буд ҳаққи мову гулборон

Ту, эй беахду бепаймон, маро бигзоштӣ, рафтӣ, Ту, эй бемеҳру беимон, маро бигзоштӣ, рафтӣ. Балогардони ҷон будӣ, балои ҷон шудӣ охир, Ба зери чархи

Ман рӯи ҷаҳон надида будам

Дар чашми ту ранги осмон буд, Дар мӯи ту атри бӯстон буд. Ман рӯи ҷаҳон надида будам, Рӯи ту барои ман ҷаҳон буд. Ҳар

Дорам туро то дар бағал, ганҷинаам, ганҷинаам

Ман ошиқам, ман ошиқам, ман ошиқи деринаам, Ман ошиқи он соиду он ғабғабу он синаам. Гар ман надорам симу зар, гар ман надорам баҳру

Зи макри душманон боке надорам

Ба дил сад достон мемирам охир, Чу гул дар бӯстон мемирам охир. Зи макри душманон боке надорам, Зи қасди дӯстон мемирам охир. Ман аз

Дар дили шабҳо ба ёд ояд маро

Бетабу тоби ту бетобам ҳанӯз, Гӯиё дар шасти гирдобам ҳанӯз. Гарчи аз рӯзи насибам рафтаӣ, Медароӣ дар шаби хобам ҳанӯз. Дар дили шабҳо ба

Шабу рӯзон худо гӯӣ, маро дигар намеёбӣ

Агар сад сол ҳам ҷӯй, маро дигар намеёбӣ, Шабу рӯзон худо гӯӣ, маро дигар намеёбӣ. Ба роҳи ман чу пойандози махмал ҳар саҳаргоҳе Ба

Наёбӣ дар ҷаҳони бевафо содиқтаре аз ман. Наёбӣ дар муҳити беғамон мушфиқтаре аз ман. Дар он маврид, ки лофи ишқ гӯянду раҳат гиранд, Наёбӣ

Пуштбониҳо маро пушти даре овардааст

Сарпарастиҳои ман дарди саре овардааст, Хушккомиҳои ман шеъри таре овардааст. Гарчи аз парвози кӯтоҳам касе огаҳ нашуд, Баҳри парнорустагон болу паре овардааст. Табъи ман

Дилхарошиҳои ҳусни бенамакро дидаем

Зиндагӣ бо ошноиву ҷудоӣ бигзарад, Ҳам худоӣ бигзарад, ҳам бехудоӣ бигзарад. Ҳар касе бифрӯхт моро, ман надонам чӣ харид? Бебаҳоӣ бигзарад, арзонбаҳоӣ бигзарад. Дилхарошиҳои

Ҳамсафу ҳамқаламу ҳамсуханем

Эй бародар, ману ту ҳамватанем, Булбули шохи гули як чаманем. Зодаи чашмаи як домани кӯҳ, Рӯди ҷорӣ суи дашту даманем. Зоди мо дар раҳи

Баъд аз он рӯзи сиёҳи хеш бишморам туро

Ишқи ман, ҳар ҷо равӣ, бо хеш пиндорам туро, Бо ҳама ин дасткӯтоҳӣ ба даст орам туро. Кокулони майдабофатро шумурдам бо нигоҳ, Баъд аз

Дар ҷаҳони гирдгардон кори мо саргаштагист

Соқиё, соғар бикаш, то ин дам осон бигзарад, Оби ҳайвон деҳ, ки фарёдам зи кайвон бигзарад. Дар ҷаҳони гирдгардон кори мо саргаштагист, Ҷом гардон

Чу як пири хирад мирад, бимирад ҷумла осорам, Чу як ҳамсоли ман мирад, гаронтар мешавад борам. Дарахте бишканад, гӯӣ миёнам бишканад, эй дод! Чу

Аз замин — парвозгоҳи орзу

Осмонҳоро ба сар бардоштем, То зи хоки тар самар бардоштем. Қасди мо фатҳи маҳу анҷум набуд, Одамиро то қамар бардоштам. Аз замин — парвозгоҳи

Рӯҳи мо бар қадри даврои мерасад, Ҷони мо бар қадри ҷонон мерасад. Нест танҳо чанд кас кайҳоннавард, Шеъри дилрас ҳам ба кайҳон мерасад. Ҳар

Аз ишқи камназире, аз ҳусни дилпазире

Бо ҳусну бо малоҳат кори шумо набошад! Бо лутфу бо назокат кори шумо набошад! Аз ишқи камназире, аз ҳусни дилпазире Дорад дилам қиёмат, кори

Лаб-лаби дарё чу дарё мегузаштӣ ё чу умре

Дар лаби дарёи кӯҳӣ кокулонат бод мерафт, Оби дарё бо ҳазорон нолаву фарёд мерафт. Зиндагиям бо ҳазорон шиква аз пеши назар Ҳамчу мавҷи беқарори

Ҳар гаҳе бе ман бимонӣ, дар ғами ман гиря кун! Бо ҳазорон нолаю фарёду шеван гиря кун! Дар сари санге нишеман доштем, эй тахти

То охири умри дил оғози ту хоҳам буд

То ҳастаму то ҳастй, ҳамрози ту хоҳам буд, То сози даме дорам, дамсози ту хоҳам буд. Андар дили пуршӯрам то нашъаи дарде ҳаст, Мафтуни

Умр рафту нарасидем ба сарманзили дил, Начашидем зи анвои ҳама ҳосили дил. Гарчи сад восита ҷустему талофӣ кардем, Боз мондем ба сад восита по

Дил ба дарё бизанам. то дили дарёе ҳаст, Сар ба савдо бизанам, то сару савдое ҳаст. Бори ишқе бикашам, то рамақ аз ҷон дорам,

Айвони гулфишони туро ёд мекунам

Аз дур ошёни туро ёд мекунам, Дар ҳар куҷо нишони туро ёд мекунам. Аз кӯчаҳои шаҳр хаёлӣ чу бигзарам, Айвони гулфишони туро ёд мекунам.

Қадри шеър афзуд чун нарху наво

Нест осон бурдани бори сухан, Сода набвад ин ҳама кори сухан. Аз гули хору зи хори гул маро Кардӣ мафтуни гулу хори сухан. Аз

Ватан

То ҳастаму то ҳастй, ҳамрози ту хоҳам буд, То сози даме дорам, дамсози ту хоҳам буд. Андар дили пуршӯрам то нашъаи дарде ҳаст, Мафтуни

То охири умри дил оғози ту хоҳам буд

Умр рафту нарасидем ба сарманзили дил, Начашидем зи анвои ҳама ҳосили дил. Гарчи сад восита ҷустему талофӣ кардем, Боз мондем ба сад восита по

Гар сазовори сари қимати ман пое ҳаст

Нест осон бурдани бори сухан, Сода набвад ин ҳама кори сухан. Аз гули хору зи хори гул маро Кардӣ мафтуни гулу хори сухан. Аз

Мо як танем, аммо бо халқ бешуморем

Пинҳон зи назар то кай, дар мадци назар мебош, Хоҳӣ зи хатар растан, дар чанги хатар мебош. у Аз худ чӣ бурун тозӣ, чун

Ғарази гӯркобҳо бинӣ

На ғаму дард орзу дорам, На дили сард орзу дорам, Душманонам заифу номарданд, Душмани мард орзу дорам. Осмон ос мекунад моро, 3-осиё ғард орзу

Шишаи мо санги хоро бишканад, Хомии мо пухтаҳоро бишканад. Ончунон сангинмизоҷу муҳкамем, Кӯзаи мо санги дарё бишканад. Он қадар соғар шикастем аз алам, То