АНДЕШАҲО ДАР САРИ СУБҲ

Домони осмонро бо шӯълааш дарида, Хуршед чеҳра бинмуд чун духтари ҳамида. Бо худ ба ман чӣ орад ин субҳи навдамида? Кӯтоҳ умри одам аз

ТОРҲОИ НОНАВОХТА

Ҷавонӣ, масти ҳусну обутобӣ, Ба рӯи ганҷи Қорун менишинӣ. Агарчӣ нестӣ Лайлӣ, валекин Ба истиқболи Маҷнун менишинӣ. Ту мехоҳӣ, ки дар афсонаи ишқ Ҷавон

РОҲИ ДИЛҲО

Ба муносибати гузошта шудани ҳайкали устод Рӯдакӣ Кашида мил бар чашмаш, варо ронданд аз даргоҳ, Ки то бечашм баъд аз ин набинад рӯи дунёро, Наёбад

МУҲАББАТИ АВВАЛ

Самои нилкору шӯълаи субҳонаи хуршед, Дамиданҳои хоки хобноки навбаҳоронро Дилам дар хеш пинҳон дошт, Меболид, меҷӯшид, Шабам хуршеди тобон дошт. Зи пушти тӯри барфи

Гумон

Гумон дорӣ, ки баъди бо ту будан, Пас аз бо ту нишастан, роз гуфтан, Сари зулфи туро бозӣ намудан, Бувад чизе кирои боз гуфтан?

ЁД ДОРӢ?

Ёд дорӣ соатеро, ки ба бар Куртаи парпаргиребон доштӣ? Бо табассум сӯи ман меомадӣ, Рӯи раҳ нозу адо мекоштӣ? Ёд дорӣ соатеро, ки ба

ҲАСАД

Мебарам доим ҳасад бар он ҷавоне, ки туро Бастаи ишқаш намуда, дилнавозӣ мекунад. Мебарам доим ҳасад бар он ҷавоне, ки ба меҳр Назди ту

ҶАВОНӢ МЕРАВАД…

Ҷавонӣ меравад аз ман, ҷавонӣ меравад охир, Нахоҳам рафтанашро, лек аз ман меравад, ором. Дурахши чеҳраву мӯи сияҳ, чашмони бодомӣ – Ҳама хоҳанд шуд

Куҳистон ва даври кӯдакӣ

Аз куҳистонӣ, зи фасли кӯдакӣ Кӯҳро дар синаят ҷо додаӣ. Дар сари сад қуллаҳо по мондаӣ, Дил ба рози кӯҳҳо бикшодаӣ. Рӯй дар оби

ВО ҶАВОНӢ!

Ба рӯи раҳ гули пажмурда дидам, Лагадмол асту менолад ниҳонӣ: Замоне зеби кокул будам, акнун… Ҷавонӣ, во ҷавонӣ, во ҷавонӣ. Бидидам нонпар аз боли

МАВҶҲО

Мавҷҳо, эй мавҷҳои беқарор Аз чӣ меларзед бо сад изтироб? Аз чӣ беором ҳастед ин қадар, Аз чӣ меларзед чун тори рубоб? Чашми манро

ХОТИРА ДАР ПУШТИ РАСМ

Ин расми ёдгорест аз давраи ҷавонӣ, Аз рӯзгори ширин, аз даври камнишонӣ. Он рӯз маст будам, масти хумори ёрон, Дил ёди ёр мекард дар

ХАЙР, ЭЙ РӮЗИ ГУЗАШТА

Хайр, эй рӯзи гузашта, хайр, хайр Дафтари шеъру суруди гумшуда. Хайр, эй як зарраи нури басар, Рафтию аммо нарафтӣ беҳуда. Рафтӣ аз ман –

ИСТ ЯК ДАМ

Ист як дам, як ду ҳарфи гуфтанӣ дорам ба ту, Ҳарфи меҳролуд аз мағзи дили бетоқатам. Гӯш кун ҳарфи муҳаббат аз дили н-олудае, Аз

Ситораи осмон

Эй ситора, эй ситора, баъд аз ин хомӯш шав, Нурафшонӣ макун дигар ба болои сарам. Шаб ба ҳукми туст, аммо ман ба ҳукми ту

ЛАҲЗАИ ПАДРУД

Хира буд моҳ ба саҳни гардун, Шаб ба поён бирасид, субҳ дамид. Офтоб аз паси кӯҳ чеҳра намуд, Шабнам аз рӯи гулу сабза парид.

ЧАШМАИ ДИЛЁБ

Дар зимистон оби он гарм аст, гарм, Фасли гармо сард монанди яхоб. Оби софи нилгун чун осмон, Рӯҳпарвар чун шуои офтоб. Дар сари ду

Ишқи нокоми ман

Орзуям буд, дилро дар ҳаёт Пеш аз он ки ба хокаш биспурам, Аз раҳи расму русуму эътиқод Дар вафои ишқи покаш биспурам. Не, нашуд,

ДАР ЛАБИ ДАРЁ

Бо ёри худ ба соҳили дарё нишастаам, На, на, ба тахти мармари дунё нишастаам. Тобанда аст шуълаи хуршед бар сарам, Биншастааст духтари тоҷик дар

ДАР ГИРДИ АРЧА

Соли нав  омад, Шоду ғазалхон, Табрик  созем, Онро рафиқон.   Имрӯз-рӯзи Якуми январ. Рӯзи  муборак, Рӯзи мунаварdar

Шаби торик

Эй мояи хирад, чаро хомӯш мешавӣ, Бе ту ба ман навозиши даврон намерасад. Рӯзе, ки ту зи хонаи дил дур меравӣ, Як лутфи бедареғ

ХУДФУРӮЗӢ

Агар парвонаӣ, даври чароғи хирасӯзе не, Ба даври офтоби оламоро сӯз, қурбон шав! Агар ту қатраӣ, ҷои нишасти хешро дарёб, – Ба рӯи санг

СОЛҲОИ СТУДЕНТӢ — ДОНИШҶӮӢ

Солҳои ғуруру бебокӣ, Солҳои таваккалу тавсиф, Солҳои муҳаббату уммед, Солҳои ситоишу таъриф. Фасли ҷавзо, фасли сӯзу соз, Хомдӯзии ҷомаи мақсад. Субҳи содиқ – паёми

ЗАВҚИ ДИДОР

Ба рӯи ман ҷаҳон хандид, боғу бӯстон хандид, Зи тарфи раҳ гули оташ чу тифли навзабон хандид, Хутути дури тақдирам шуда бар ман аён,

Рафти зи умри ман

Рафтӣ, рафтӣ, дилбари оташнигаҳ, Рафтию бурдӣ ту ороми маро. Рафтию бераҳбарам дар ними раҳ, Рафтию бурдӣ саранҷоми маро. Рафтию мумкин намебинам дигар, Лек мехоҳам

Шеъри зинданони

Қалам бо он камию кӯтаҳияш Сутуни зиндагии бениёз аст. Туро дорад муаллақ дар фазоҳо, Чу лангарчӯби дасти дорбоз аст. Варо гар рост дорӣ, дар

БАДИ САБО ДАРОМАД, ФИРДАВС ГАШТ САҲРО

Боди сабо даромад, фирдавс гашт саҳро, Орост бӯстонро найсон ба фарши дебо. Нору ба норван-бар сорӣ бар настаран-бар, Қумрӣ ба норван-бар бардонштанд ово. Кӯҳсор

ФИШОНД АЗ САВСАНУ ГУЛ СИМУ ЗАР БОД

Фишон аз савсану гул симу зар бод, :Зеҳи бод е, ки раҳмат бод бар бод! Бидод аз нақи Озар сад нишон об, Намуд аз

НОТАРС Чӣ СОН ШАВАД ӯ

Аз  навда  дав-дав ояд, Парво  накунад  зи  роҳи  нобоб, Тарсанд  ки  ҳеҷ  нест,  санҷоб Дар  шохи  дарахт  меравад  хоб. Тозон-тозон  катори  модар Оҳубар  мерасад

АЗ СИДҚИ ДИЛ

Тарсу наям, аз тарси ҷон Дар дил маро набвад нишон, Бовар надорӣ гар, бикун Ҳар вақт хоҳи имтиҳон. Аз тайи роҳи дури дур Ҳаргиз

РӯБОҲ ВА ЛАКЛАК

Дармонд  устухоне Андар   гулӯи  рӯбоҳ, Бар назди Лаклакомад Бубоҳаки  мададхоҳ. Чун дид  Лаклаки  пир Рӯбоҳи  ашкрезон, Биншонд рӯйи ккурсӣ, Бо  шавқ гашт  пурсоон: —

ХОНА -ПУРИ ДОНА

Мӯрча рӯзи тамом Бар кашон-кашон кард, Аз субҳ то дами шом Пур хамаро зи дон кард. Дон разқи хонадон аст, Серӣ зи рӯйи дон

СӯҲБАТИ СОМОН БО ОРУИ АСАЛ

Ору, ору, эй ору, Сахту сангин кори ту, Аз баҳри андаке шаҳд Рӯзе гӯл мекун бӯ. Умре овора ҳастӣ, Сар сону саргардонӣ Оё ҳама

АЗ СИДҚИ ДИЛ

Тарсу наям тарси ҷон Дар дил маро набвад нишон, Бовар надорӣ гар, бикун Ҳар вақти хоҳӣ имтиҳон. Аз тайи роҳи дури дур Ҳаргиз натобат

БЕ БОЛУ ПАР ПАР МЕЗАНАД

Дар ҷойи биншастаам, Аммо савон ҳастам равон, Бе болу пар пар мезанад Байни за замину осмон. Аз рӯйи ҷӯ кард гузар, Кардам гузар аз

КИ, БИГӯ?

Аз роҳи танг, Аз мағзи санг, Пеш ояд об, Монад қафо роҳи азоб. Роҳе камее ин роҳ нет. Ку, ту бигӯ, Эй дӯстрӯ, К-ин

ГУНОҲИ КИСТ?

Ниҳоли сабзи раҳо канад, Ба сардӣ рӯйи  раҳ афканд. Кӣ канд онро? Худи Исо Ва ё  дастони  Исо канд? Қадам Исо аз гулзор,, Даги

БОЗ ОМАД ТАМУЗ

Паро агар монӣ ба хоб, Сӯзад  кафи  по намарӯз, Хомӣ сакун, аз ҷой хез, Боз омад айёми тамуз. Тафсид монанди танӯр Домони дашту руйи

ХУРСАНДӣ

Сабҳи сафо бар рӯйи мо Рӯ тарзи дигар боз кард, Монанди  нуре сӯйи мо Мурғи фараҳ парвоз кард. Дар мисли шаб пӯшида буд, Чун

МАЪШУҚА

Дасти худ пайванд бо дастат кунад, Бо нигоҳи оташин мастат кунад. Сар ба рӯи синааш монӣ даме Бо ҷаҳони бахт пайвастат кунад. Як нафас

УҚОБ

Дар осмон пар мезанад, Бар осмон  сар  мезанад. Аммо ду чашми тезбин Бо меҳр дӯзад  бар замин. Хоҳад,  ки бинад  хубтар Рӯйи диёри гулбасар,

ЗЕБӣ

Зебӣ  дар  гӯшаи боғ, Бинмояш он ҷо суроғ. Зебӣ дар тори  дарахт, Кам кунад  бори дарахт. Боғе калонаш кобияш Осон намеёбияш. Гуфти ман бефиреб

АБРИ ГУЗАР

Абри гузар, Тез, тез Машав перешон. Вақти саҳар Хез, хез Оби фаравон Сабзаи тар, Хез, хез Аз пайи борон Боди саҳар, Без, без Атрии

ҒЕЛОН БАРОМАД ОФТОБ

Ғелон баромад офтоб Болои боғи рӯйи шах, Дар зери пояш хоки гарм, Ташти зар андар тори сар. Аз санг бар саге сабук Ҳамчун ғизоле

СУРЕ БА ПО ШУД

Гампус  хеле кор кард, Болои тал  шудгор  кард. Ҳамсояҳо шодонд шуданд, Ҳар сӯ ҳама тозон  шуданд. Хон  сӯзанак наздаш кушод, На сӯзанак наздаш ниҳод.

АЛЛАЁ, АЛЛА!

Хоб омаду хоб омад, Хоб аз лаби об омад Бо нури моҳтоб омад, Аллаё, алла, алла! Аллаё, алла, алла! Каҷпо хобид, Гургага раҳпо хобид,

БӯСАИ ОФТОБ

Хоки беҷони ҷон гарифт, Зеб кӯҳистон гирифт, Буса зад чун офтоб. Гандуму ҷав сар кашид, Тоҷи нав аз сари кашид, Бӯсаи зад чун офтоб.

Мазори ман

Чӣ бояд бар тани мурда либоси шоҳӣ пӯшондан, Ба ҳамёнаш ниҳодан дастаи пул, пораи тилло? Ягон пурсанда он ҷо пораю ришва намехоҳад, На рӯбинанду

РАФТА НАЗДИ БОБОЯМ

Давидему давидем, Нимарӯзӣ расида, Деҳи бобома дидам, Акси онро кашидам. Кӯҳи деҳа пурарча, Заминаш парча-парча. Обаш шаффофи шаффоф, Осмонаш софи чоф. Хонаҳояш зири шах,

МЕҒ

Аз хобу хобу хобу хоб Дилгир шуд бисёр меғ, Чун баст  чашми офтоб, Пӯшид чун рӯйи ситеғ.   Як ҳафта  меғ ашке фишонд, Як

ҲАСТ? НЕСТ!

Роҳи дарози хонаро, Ору намегирад хато. Бар лонааш бе иштибоҳ Лаклак бипӯям  рост  роҳ. Гунҷишк  сӯйи лонааш, Санҷоб сӯйи хонааш, Харӯш сӯйи ҷойи худ

ОСТОНА

Аз домани дар Сар мешавад кӯҳ, Кӯҳе ки сабз аст Бо бурси анбӯҳ. Аз пушти он кӯҳ Кӯҳест дигар, Кӯҳе, ки дорад Сад чашма

ХОЛАИ ГУЛРЕЗ

Раҳ мегузорад дастгоҳ Пешу қофо, Пешу қафо, Резад паёпай рӯйи роҳ Гул бесадо, Гул бесадо. Аз остон то осмон Гул ранг-ранг Гул  ранг-ранг Фабрика

ХОНИ ЕҲСОН

Бо ханада рӯйи худ тофт Хуршеди   тирамоҳон, Тасфири дигаре ёфт Маҳбуб тоҷикистон.   Русхора шуст дар нур Себу анори хушбӯ, Рӯ тоза кард бодом

ЗИМИСТОН

Ҳавои сард омад, ҷӯй ях баст, фарози кӯҳоро абр пӯшид. Шамоли тунд аз машриқ  хурӯшид, Ба рӯйи бому дарҳо барф биншаст. Ба ҷойи зӯзҳои

ОБМОН

Сар лучу даст луч, Беле ба каф дорад гузар, Ташти сар андар тори сар Аз санг бар санге сабуг Ҳамчун ғизоле мепарад, Ҷуйи ба

ТАҒОБИЁРАК

Бар рӯйи каф омад маро Бо бӯйи гул, бо бӯйи  хор, Гуфтам: — Пари худро кушо, Рав, рав тағоямро биёр.   То нӯги дастам

ТОҶИК АСТАМ

Тоҷик  астам, Тоҷик астам, Рези санги кӯҳсорам, Бо замини камзаминам Ноз дорам , Фахр дорам.   Тоҷик атсам, Тоҷдорам, Тоҷи манн кӯҳи баланд аст,

НӮШБОД

Ба дастам ҷоми хайёмӣ, Лаболаб ҷоми гулфоме. Дар ӯ ёди ниёгон аст, ҳам ашки бузургон аст, Дар ӯ шаҳди замину шуълаи хуршеди тобон аст.

Ман туро дуст медорам чон

Ман ӯро мешиносам. Китоби ҳастии ӯро нахонда, Ба ҳаққи ӯ чӣ мебофед тӯҳматҳою бӯҳтонҳо? Агар донед, к-ӯ ҳам Як дили пурорзу дорад, Ҳамеша ҷустуҷӯ

РОЗҲО

Пардаҳои тиреза парафшон, Чашмҳоят ба сӯи ман бозанд. Ҳалқаи ҷашмҳои ҷодуят В-он нигаҳҳо барои ман розанд. Хона ором, чеҳраат ором, Ман надонам, чӣ розҳо

Ҳабиб Юсуфӣ

Сатрҳои нотамому хомаи навпайзада Монд бесоҳиб… Дар оғози ҳаёт Роҳҳо дигар шуданд, Он гаҳ расид, То шавад уммед анбози ҳаёт. Он, ки дар дил

Ҳикмати зиндагӣ

Чунин беқайду бепарво шудӣ ту? Дареғ аз ҷӯшу туғёни ҷавонӣ! Чунин дилсарду беандеша гаштӣ? Дареғ аз раъду барқи ногаҳонӣ! Чӣ шуд дар субҳи хуршедии

ДАР БАЗМ

Дар дили шаб ҷоми заррини кафи ёр Медурахшиду диламро шод мекард. Ҳарфҳои канда-канда, нозҳои дилбарона, Мастӣ аз дидору аз май Ҳастиямро бод мекард. Ҳамчу

ТУРО МО ЁД КАРДЕМ

Тути  балххи рӯйи раҳ пӯхт, Зарбандан дашту даман шуд, Ранги худ олу бадал карб, Сурх ҳамчун бадани ман  шуд. Гандуму ҷав шд тилой, Пуштаву

Кӣ хастар мешавад

Миён маҳкам бубаста Побел мекунад Исо, Рӯйи курсӣ  нишаста Гап  мефурӯшад Мӯсо.   Дона –дона  мешорад Арақ аз рӯйи Исо, Майли ёрӣ надорад Бо

Чаро?

Танам дарде надорад, Дастаму поям баҷо, Мехоҳам, коре кунам, Наметавонам, чаро?   Ҳавлиро бояд рӯбам, Шӯям фарши хонаро, Аммо наметаонам, Хушам  наояд,   чаро?  

Холаи Гаҳвар

  Зани боҳунар Холаи  Гаҳвар, Каси мӯьтабар Холаи Гаҳвар.   Ҷон асту  ҷигар Холаи Гаҳвар, Яктои гӯзар Холаи Гаҳвар.   Машғули  кор  аст Аз

КИШВАРИ БАРКАМОЛ

Замин дар сози ҳастӣ ҷилваҳо кард, Ҳаёти пурнишоте ибтидо кард. Замон баҳри ту пардози дигар дод, Ниҳоди дигар, оғози дигар дод. Ба ҷои милмилак

Сухани мухаббати самими

Баҳор омад шукуфта ғунчаи гул. Равад шому ғаму андуҳи булбул. Шаби ту доимо чун рӯз бошад. Баҳори умри ту фирӯз бошад.

ПАЁМИ ВАҲДАТ

Аз роҳи Оли Сомон омад паёми Ваҳдат, Ба ёди Ҷоми Ҷам шуд лабрез ҷоми Ваҳдат. Бо осмон бипайваст овои рӯшани дил, Дар нури бомдоди

Калиди майхури

Гар май хури бо хирадмандон хур, Ё бо санами лоласурхи хандон хур, Бисёр махур, ринд макун, фош масоз, Гаҳ-гаҳ хуру, кам –кам хуру, пинҳон