ШЕЪРИ УЗБЕКИ «ҚАРДОШ ЭЛЛАР»
Оламда бор шодликлару завку сафо дӯстликдан,
Ҳаёт ширин, баланд иқбол, гӯзал дунё дӯстликдан.
Дӯсти – шоди, дӯсти – ривоҷ, дӯсти – хотирҷамъи аст,
Шуълаафшон дидагону дил мулки малҳами аст.
Ӯзбек, тоҷик дӯстлигининг тарихи минг йиллардир
Улар минг бир имтиҳондан ӯтиб келган эллардир.
Дар ҷодаи устодгари ворисони Ҷомӣ мо,
Шогирдиро омӯхтем аз Навоии номӣ мо.
Дӯстлик номли ушбу қуёш порлайверсин ҳамиша,
Халқларимиз аҳликка чорлайверсин ҳамиша.
Мо барои аҳли олам беназир ибрат ҳастем,
Бо ду забон гап мезанем, вале як миллат ҳастем.
Шу дӯстликни асрагаймиз кӯзлар қароғи янглиб,
Ҷомӣ билан Навоиймиз меҳр чароғи янглиғ.
Чун диёри азизамон дилҳои мо пурзиё,
Дӯстии мо беғараз аст, дӯстии мо бериё.
Муаллиф: Ӯлмас Ҷамол
Шарҳи худро нависед