РИЁЗАТИ НАФС
Гар ҳамехоҳӣ, кӣ гардӣ сарбаланд,
Эй писар, бар худ дари роҳат бубанд.
Нафс тавон кушт илло бо се чиз,
Чун бигуям, ёд гираш, эй азиз.
Ханҷари хомӯшию шамшери ҷӯъ,
Найзаи танҳоию тарки ҳуҷӯъ.
Ҳар киро набвад мураттаб ин силоҳ,
Нафси ӯ ҳаргиз наёбад бо салоҳ.
Чунки дил ба ёди Оллоҳат бувад,
Деви малъун ёру ҳамроҳат бувад.
Аҳли дунёро чу зару сим оядаш,
Луқмаҳои чарбу ширин боядаш.
Ҳар ки ӯ дар банди симу зар бувад,
Дар уқубат оқибат музтар бувад.
Он кӣ баҳри охират кораш бувад,
Аз худо ташрифи бисёраш бувад.
Моли дунё хоксоронро диҳанд,
Оқибат парҳезкоронро дианд.
Ҳаст шайтон, эй бародар, душманат,
Ғули оташ хоҳад андар гарданат.
Мудбире к-ӯ рӯ ба дунё оварад,
Баҳра кай аз олами уқбо барад.
Эй писар, бо ёди ҳақ машғул бош,
В-аз халоиқ дур ҳамчун ғӯл бош.
Муаллиф: Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4)
