Сахаргоҳон
Сахаргоҳон, ки булбул дар наво шуд,
Гул аз шоди шукуфту ғунча во шуд.
Шумо, эй булбулони боғи мактаб,
Саҳаргоҳон набояд хуфт ҳар шаб.
Шумо ҳам дар наво оед, бояд,
Ки то аз боғи маъни гул кушояд.
Саҳаргоҳон гулистони дабистон.
Тароватбахш бошад чун гулистон.
Чаро аз ин гулистон гул начинед?
Чаро дар кунчи бекорй нишинед?
Чй хуш гуфтаст як донои асрор,
Ба гуфтори хуши у гўш медор;
«Зи бекорон худо безор бошад,
Ба аҳли кор эзид ёр бошад».
Биёед, эй шарикон, даре хонем,
Ба бекорию нодони намонем.
Ба олам ҳар касе бекор гардад,
Ба чашми аҳли олам хор гардад.
Наёбад роҳи дунёву дмёнат,
Набимад аз касе рўи иёнат.
Биёед, зй рафиқони маони,
Ба хам гардем чуёни маони.
Зи илму маърифат гар бахра ёбем,
Тавон бозуи нодонй битобем.
Вагар на ҷаҳл бар мо ҳамла орад,
Димор аз рўзгори мо барорад.
