Ситораи осмон

Эй ситора, эй ситора, баъд аз ин хомӯш шав,
Нурафшонӣ макун дигар ба болои сарам.
Шаб ба ҳукми туст, аммо ман ба ҳукми ту наям,
Ман ба ҳукми ёди ширину хаёли дилбарам.

Буд вақте ки зи нури ту ҳаловат мерасид
Бар дили аз ишқ шоду аз ҷаҳон бегонаам.
Лек акнун нури ту монанд бар писхандаест
Он гаҳе, ки нест дар паҳлӯи ман ҷононаам.

Он шабе, ки сӯи ман чашмакзанон будӣ, гузашт,
Ту ҳамонӣ боз ҳоло ҳам, вале ман дигарам.
Ту ҳамонӣ лек ман ғамгину дилозурдаам,
Шодиям андӯҳ шуд, ашк аст дар чашми тарам.

Эй ситора, эй ситора, баъд аз ин хомӯш шав,
Нурафшонӣ макун дигар ба болои сарам.
Ёд бод он шаб, ки ту чашмакзаниҳо доштӣ,
Ёд бод он шаб, ки дидам ман туро бо дилбарам.

18.10.1962

Муаллиф: Лоиқ Шералӣ

---

---