СУРУДИ МАН
Менинг даври ажиб давру чӣ давроне забони ман,
Башар кай дида монанди баҳори бехазони манн!
Неча эллар кариндошим, неча ӯлка диёримдур,
Сурудамро ба ҳар миллат баён созад забони ман.
Қуёш бошимда парвона, замин пойимда пойандоз,
Дили ҳар одами зинда – мунаввар ошъёни ман.
Агарки миллатим тоҷик, замин фарзандиман асли,
Фидояш мекунам ҷонам, нисор – умри гарони ман.
«Ҷахон томи» да улғайдим, манга ҳамхона юлдузлар,
Баланд асту маро ҳам чун нигаҳ дорад макони ман.
Мени Ӯлмас деганларнинг бӯлибман Ҷӯраи ҷонӣ,
Забони дӯст – ӯзбеки чу шаккар дар даҳони ман.
(Ба Ҷӯрабек Муродов бахшида шудааст)
Муаллиф: Ӯлмас Ҷамол
Шарҳи худро нависед
