Абулқосими Фирдавсӣ Архив

ҶАШНИ ФАРРУХ

Ҷаҳон анҷуман шуд барии тахти ӯй, Аз он баршуда фарраи бахти ӯй, Ба Ҷамшеди-бар гавҳар афшонданд Мар он рӯзро рӯзри  нав хонданд. Сари соли

Наврузи дилафруз

Кунун хӯрд бояд майи хушгувор, Ки май бӯи мушк ояд аз ҷӯйбор. Ҳаво пурхурушу замин пур зи ҷӯш. Хунак он ки дил шод дорад

CАД ПАНДИ ФИРДАВСӢ

Зи ҳар донише чун сухан бишнавӣ, Зи омӯхтан як замон нағнавӣ. Хирад раҳнамою хирад дилкушой, Хирад даст гирад ба хар ду сарой… Касе к-ӯ

Беҳтарин пандҳои тоҷикӣ

Чу паймони озодагон бишканӣ, Нишони бузургӣ ба хок афканӣ. Надонӣ, ки мардони паймоншикан, Сутуда набошанд дар анҷуман. Аз имрӯз коре ба фардо мамон, Чӣ

Гапҳои нағз аз гузаштагон

Чу доно туро душмани ҷон бувад Беҳ аз дӯстмарде, ки нодон бувад. Хирадманд бошу беозор бош, Ҳамеша забонро нигаҳдор бош. Ниёгони мо номдорон буданд,

Насихат аз бузургон

Ҳама гӯшу дил сӯи дарвеш дор, Ғами кори ӯ чун ғами хеш дор. Чу аз хештан номвар дод дод, Ҷаҳон гашт аз –ӯ шоду

Фарҳанги маърифат

Зи доно бипурсид пас додгар, Ки фарҳанг беҳтар бувад ё гуҳар? Чунин дод посух бад –ӯ раҳнамун, Ки фарҳанг бошад зи гавҳар фузун. Ки

Омузгор

Агар гум кунад роҳи омӯзгор, Сазад гар ғафо бинад аз рӯзгор… Чу фармонпазиранда бошад писар, Навозанда бояд ки бошад падар. Зи бадгавҳарон бад набошад

Касб — Хунар

Куҷо коҳилӣ тирабахтӣ бувад, Ба ӯ бар ҳаме ранҷу сахтӣ бувад. Ки чун коҳилӣ пеша гирад ҷавон, Бимонад манишпасту тираравон. Ҳунар беш бинӣ зи

Марди точик

Ба мардӣ набояд шудан дар гумон, Ки бар ту дароз аст дасти замон Ҳаме то тавонӣ ба некӣ гарой, Ситоиш кун ӯро, ки шуд

Хирад ва хирадмандӣ

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи човидони шинос, Хирад мояи зиндагони шинос. Хирадманд мардум туро дӯст гашт, Чунон дон, кибо

Панду Хикмат аз Фирдавси

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи ҷовидонӣ шинос, Хирад мояи зиндагонӣ шинос. Ки бар анҷуман марди бисьёргӯй, Бикоҳад зи гуфтори

Фалсафаи Зиндагӣ

Чархи каҷрафтор дорад хислате: Бар яке гар лутфу эҳсон мекунад, Дигареро монда зери бори ғам Қоматашро хам ба даврон мекунад.   Дида ин номеҳрубонӣ

Анбори гандум — ғалла

Ҳосил омад бекарон, Шуд пуру паймон ватан, Хурраму хандон ватан. Ҳаркуҷо анбор буд, Ё тиҳӣ як ғор буд,- Шуд пуропур аз мавод. Тӯй сар

Байтҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ

Сарфарозам, фуруд орам сар, Чашми миннатпазир бар рӯят Гул ниҳам пояи муқаддаси ту, Зарби дил шуд баробари дили ту. Гули сурхам рамузи хуни ту

Мисраҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ

Бар хеш ҳастам чун худ мухолиф Монанди зоҳир ботин надонам. Неку бадамро донам, валекин Ман одами нав будан натонам. Он сон, ки ҳастам мемонам,

Панду ҳикмат аз А. Фирдавсӣ

Ба гетӣ намонад ба ҷӯз номи нек, Ҳар он кас, ки хоҳад саранҷоми нек. Ҳама дӯстонро гиромӣ кунем, Меҳонро ба хар ҷой номӣ кунем.