Абулқосими Лоҳутӣ Архив

БА ХАЛҚИ ЛАТИШ

Ҳаст байни мардуми Эрони ман Одати халқӣ зи даврони куҳан: Гар ки дар як хонавода ҷашн ҳаст, Ҳамҷиворон, чӣ ғанӣ, чӣ тангдаст, Ҳар касе

КУЛОҲ ВА АСАЛ

Писарам Гев, ба синни даҳ сол, Рӯзе аз мактаб омад хушҳол. Бо худ оварда буд ӯ як дафтар, Номаш «Афсонаи халқи Ховар». Хандае карду

ДУХТАРИ ХАЛҚИ ДАЛЕР

Дар набарди зиндагонӣ духтари халқи далер Дар Корея муддате ҷангид, охир шуд асир.   Дасту по бастанд маҳкам душманонаш бо сутун, «Ҷанг кун бинем!»

СУХАНИ МАРДУМОНИ ОДДӢ

Ҷаҳонгирон боз ҳам ҷанг мехоҳанд, Аз шараф безоранд, нанг мехоҳанд. Мушти ҳамдастӣ маҳкамтар, ёрон! Ин сангҳои ваҳшӣ санг мехоҳанд.   Мо ҳама дорем ишқи

ҲАФТОДУ ПАНҶ СОЛ ЗИ УМРИ МУБОРАКАШ

Ҳафтоду панҷ сол зи умри муборакаш Бигзашту боз ҳуши ҷавон аст ҳуши ӯ. Ҳафтоду панҷ чӯби ситам хӯрду хам нашуд, Пеши амири хоин мардона

ИДИ ҲАҚИҚӢ

Дидам ба умри худ ман бисёр идҳоро, Ҷашни ҷулуси шоҳон, милоди анбиёро. З-он ҷашнҳо валекин як даста боз розӣ: Дорои кону фабрик, сармояву арозӣ.

АЛЛА

Хоб рав, нури ду чашмон, Хобидаст олам, Сабза, инсону ҳайвон, Мурғу моҳи ҳам.   Танҳо ҷуйҳо равонанд, Онҳо ширинзабонанд, То фарзандам бихобад, Алла! мехонанд.

БА МУНОСИБАТИ ШАСТСОЛАГИИ  ПАВЛО ТИЧИНА

То шунидам созашро тор ба тор, Ҷон гирифтам чун аз бӯи баҳор. Аз он дам хондам, такрор дар такрор, Бо завқ, байтҳои равонпарвараш.  

ОВОЗИ ОЗАРБОЙҶОН

Боз меояд ба гуш овози Озарбойҷон, Шодӣ орад нағмаи мумтози Озарбойҷон. Қудрати ҳизби Ленин бахшидаш ин имкон ки шуд, Кори Озарбойҷон эъҷози Озарбойҷон. Дасти

ВАТАНИ СОВЕТӢ

Маҳбуби  ҳама халқи ҷаҳон шуд Ватани мо, Уммеди ҳама беватанон шуд Ватани мо,   Чун сар нафарозему тафохур нанамоем? Шаъну шарафи одамиён шуд Ватани

БА ХИЗБИ РАХНАМОИ МО

Зи қалби поку рӯҳи пурҷилои мо, Дуруди мо ба ҳизби раҳнамои мо – Ба ҳизби коммунизм, ҳизби пурхирад Ки ақлаш оварад зафар барои мо.

САНАДИ СУЛҲРО ИМЗО МЕКУНЕМ!

Мо пайравони афкори Ленин, Халқи шӯравӣ, халқи боидрок, Чун замини Сталинградро Аз бадхоҳи нопок мекардем пок, Он дам к-аз хуррам диёри Ленин Хасмро мерӯфтем

Париж — ШАҲРИ ШАҲРҲО

Як замон рафтам ба пойтахти Фаранг, Шаҳри сарафроз, Парижи қашанг. Рӯи Эйфел, бо гуруҳи дӯстон Даври ҳам будем мо сӯҳбаткунон. Як нафар аз мардуми

ҶӮИ НАВ

Дил ин ки табаҳ шуд ки шавад шоду нашуд – шуд, Хун шуд ки шавад аз қафас озоду нашуд – шуд. Гар халқ ҷигарсухта