Ҳаким Гӯё Архив

БЕҲТАРИН МАКТАБ

Ҷилваи парчами мо Истиқлол, Фараҳи ҳар дами мо истиқлол. Мақсаду матлаби мо Истқилол. Беҳтарин мактаби мо Истиқлол. Ҳама фирӯзии мо Истиқлол, Рӯзи мо, рӯзии

МУБОРАК ҶАШНИ ИСТИҚЛОЛ

Ҷаҳондонис Истиқлол, Ҷаҳонхонист Истиқлол, Ҷаҳонсозит Истиқлол. Ҷаҳонибонист Истиқлол. Зи нури поки Истиқлол Саропо мо дурахшонем. Ба раҳи худшиносиҳо Қадам мардона мемонем. Ба амри поки

ИСТИҚЛОЛ

Зиндагӣ дар ватанам озодист, Нафаси дил ба танам озодист. Мезанад болу бувад болида, Маънии ҳар суханам озодист. Ғунча-ғунча-ст ҳама вораста, Бар-барги чаманам озодист. Гулфишонист

БАҲОРИЯ

Чӣ аҷаб, боз зи нав борон аст Ин ҳама луфти хушия Яздон аст. Чӣ аҷаб, бӯи баҳорон ояд, Аҳди паймонаву ҳам паймон аст. Гули

ДУБАЙТӢ

Ман аз Дарғам, ки авлодам ҷасур аст, Чу авлоди ҷасурам аз Ғафур аст. Агар хоҳам дилам сайру саёҳат, Тамошогоҳи манн Суффи Ғафур аст. Юиёяд

БАҲОРИ УМР

Ҳама коре, ки карда, бесарам буд, Ҳамак савдои умри манн зарар буд. Чӣ ҳосил шуд аз ин бозӣ надонам, Ки охир оқибат гӯё батар

ҚАБОИ НАВАРӮСОН

Маро аз меҳру армон офариданд, Барои ман туро ҷон офариданд. Туро ҳусну ҷамоли хубрӯён, Маро шайдои даврон офариданд. Ту хушрӯӣ, ту хушнӯӣ, ту хушбӯ,

САБАҚИ ШУКУФТАН

Наврӯз навид орад аз рӯзи баҳор, Хуш бо чароғи синаафрӯзи баҳор. Бидҳад сабақи шкуфтану ворастан, Шодам зи фурӯғи ибратомӯзи баҳор. Наврӯз намунаи навин рӯзи

МОДАР

Бувад зебо ҳати ман ба модар Баробар кист? дар дунё ба модар! Азизон, қадри модарро бидонед, Набошад ҳеҷ кас ҳамто ба модар. Аё модар,

БА ПИСАРҲОЯМ СОТИМ ВА СОИБ

Писарҳоям, ҷигарбанди ман астед, Писарҳоям, чу дилбанди ман астед. Нишона аз падар, мероси аҷдод,Ҳ Писарҳоям, камарбанди ман астед. Намоям фахр манн имрӯз фардо, Писарҳоям,

БА ҲАМСАРИ АЗИЗАМ МОҲБИБӢ

Ту ҳастӣ мехрубони ман, Ту ҳастӣ ҷони ҷони ман. Ту ҳастӣ хону мони ман, Ҷаҳоне дар ҷаҳони ман.

БА ХОҲАРАМ МЕҲРИНИСО

Хоҳар, ки туӣ нишонаи модари ман, Як ояти ҷовидона модари ман. Меҳри ту чу меҳри модарам метобад, Эй Меҳринисо, ягонаи модари ман.

ИЛҲОМ АЗ СУҲБАТИ ДОДАРАМ АБДУРАУФ

Шод зӣ баччаи додо, ту саломат бошӣ, Ба ҳамин ҳастии фархунда ғанимат бошӣ. Дар ҳамин чарх, ки бе хоҳиши мо гардон аст, Хохиши ман,

ИЛҲОМ АЗ СУҲБАТИ АКОЯМ МИРЗОЮСУФ

Аз омаданат, дӯст, чунон шод шудам, Бо омадани ту хонаобод шудам. Бишнида суханҳои дилошӯби туро, Аз дарду ғами замона озод шудам.

МОДАР

Ватан гуфтам, ба ёдам модар омад, Ҳадиси зиндаи Пайғамбар омад. Ватанро дӯст доред, эй бародарҳо, Ба он ҳадде, ки модар дӯст медорад шуморо. Гуфтугӯ

БАЙТҲО

Китоби мост моро дониши мо, Ҷаҳондонӣ бувад аз хониши мо. Ватанро мисли модар дӯст дорем, эй бародарҳо, Ба монанде, ки модар дӯст медорад шумоёнро.

БА ҲАМИШИРА

Чак-чакеро бар вариди манн ниҳод, Бар дили манн гӯиё манзил гузошт. Ҳастиям бо як нигаҳ таҳлил кард, Як ҷаҳонам меҳр андар дил гузошт. Чун

БА ФАРЗОН НАЗРӢ

Ту ҳастӣ якраву якрӯ, Вале дар гуфтугӯ хушгӯ. Алолат ҷони покат бод, Бимон фарде чунин некӯ.

СУРУД

Ту аз ҳама зеботарӣ, Ту аз ҳама донотарӣ. Ман гуфтаму мегӯямат, Аз дигарон болотарӣ. Эй ишқи яздонӣ, биё, Эй нури раҳмонӣ, биё. Аз дӯстони

ЗАБОНӢ МОДАРӢ

Забони модари ман худодод аст, Забони илму фан, эъҷоз еҷод аст, Ба гуфтори забони тоҷикӣ мирам, Аз он ки шеваи шевои аҷдод аст. Ман

БУХОРО

Бухоро, сарзамини тиҷиконӣ. Дар ангуштат нигини тоҷиконӣ. Зи даври пеш то дунёст боқӣ, Ту фирдавси  барини тоҷиконӣ.

Худшиносӣ

Шеър гӯям бо забони модарӣ, Бо ҳамон лафзу тамоннои дарӣ. Шеъри ноби тоҷикиро бар шумо Месароям бо забони Рӯдакӣ.

МИНБАРИ ДИЛ

Парчамат бар замон паём овард, Суҳбат бар ҷаҳон салом овард, Решаҳо, решаҳои обият Меваҳои тозаи калон овард.

ЧАКОМАҲОИ ИВТИХОР

Ифтихорам зи номат, эй Ватан аст, Парчамат ҳусни бомат, эй Вата наст. Ҳамчунон ҷоми ошиқ аз майн ноб, Аз майни ишқ ҷомат, эй Вата

ВАТАНДОРИ

Ватандорӣ баробар бо ҷоҳонадорист, Ватандорӣ баробар бо ҷаҳондонист. Ватансозӣ баробар бо ҷаҳонсозит, Ватан розист гар аз ту, ҷаҳон розист.

Шеъри Душанбе

Биҳишти рӯи дунёӣ, Душанбе, Аҷаб шаҳри дилорӣ, Душанбе. Ту яктоӣ, ту яктоӣ, ту якто, Ту шаҳри орзуҳоӣ, Душнбе. Душанбе-пойтхти Тоҷикичтон, Аҷои шаҳри зебо ҳамчу

ВАРАҚИ ИШҚ

То ҳалка садои ишқ дар гӯшам щуд, Гӯё ҳама ганҷи кул фаромӯшам шуд. То як ҷон рамақ аз ишқи ту пайдо кардам, Бар ҷон

ҚИТЪА

Биё сӯям, баман боре назар кун, Ки мо худ меҳмони ин ҷаҳонем. Ту худ донӣ, ки мо аз як таборе, Чар обо ҳамдигоар номеҳрубонем?

ПОРАҲО

Гулпарӣ, чашмат ҷило дорад аҷаб, Қадду болои туро созам ваҷаб. Хотират оё намегиред ғубор, Назди ту оям агар моҳи Раҷаб? Эй духтари арғуштӣ, Бо

БА НАВХОНАНДАРОН

Шуморо ишқатон пайванд созад. Муҳабатҳо ба ҷон пайванд созад. Шумо доматанро пок доред, Ки Яздон ҷовидон пайванд созад. Шумо зебандаи ин хонандонед, Шумо ояндаи

МЕҲРИ ВАТАН

Мероси азизи Оли Сомон дорад, Ин равза, ки ном Тоҷикистон дорад. Нарм аст чу обу гили дилҳо хокаш, Мардони тузурги сахтпаймон дорад. Вандорӣ, борад,

НОЗАНИН

Нозанини нозанин, нозафарин, Нози ту бошад маро нозуктар. Бо тамоми ҳастия аз сидқи дил Нозҳоятро бигӯям офарин. Нозанини нозанин, нозфарин, Ғайри ту ёре надорам

РУБОИИ ОШИКИ

Ҷонона, биё, биё, ки ман пазмунам, Банди дилат кушо, ки ман Маҷнунам. Ман чашму лабу рӯи туро мафтунам, Ҷаъи ҳама гуфтаҳо буфад мазмунам. Гуфтам

МУСТАЗОД

Нокарда гунаҳ дар ин ҷаҳон?! Бигӯ, Аз оламиён, Ҳар касс, ки гунаҳ накард, чун зист?! Бигӯ, Аз одамиён. Ман бад кунам ту бад мукофот

НОМИ ОРЗУҲО

Аз оташи ҷовидонаи дил Ҳамвора турост чеҳра гуглгун. Огоҳ туӣ зи ормонҳо, Моем ба таъли ту мафтун.. Боре натавон гузаштан аз ту, Хоҳам, кит

АЗ РӮИ ОДАТАШ

Дар рӯзи ҷавдарав, Ман рафтам дарав. Бар дасти ман расид, Зулфаш Чу зулфи ҷав. Дастам ба зулфи ӯ, Гаштам асиру маст. Чашмам ба чеҳрааш

ДУРУД БА ВАТАН

Шунав дуруди ман, Ватан, Шунав суриди ман, Ватан, Нигар ба рӯи ман, Ватан, Туӣ вуҷуди манн, Ватат! Ғами ту дар дили манн аст, Зи

БОРОН

Ҳангомазанон гузашт борон, Чун нози занон гузашт борон. Бо ишқи ниҳон гузашт борон, Гӯё ки ҷавон гузашт борон. Бо тиру кмон гузашт борон, Шармида

ИСТИҚЛОЛ

Навин рӯз аст Истиқлол, Ки пирӯз аст Истиқлол. Зи кулли рӯзго вақт Беҳин рӯз аст Истиқлол.

ЧОРПОРАҲО

Бар зулфи анбарини ту ман садқа мешавам, Бар рӯи гандумини ту ман садқа мешавам. Сӯям агар биёӣ, эй нозанин, ба ноз, Бар нози нозанини

МЕҲРИ НИГОР

Биё, ҷон, биё, ҷонон, баҳор аст, Таманнои ҳама меҳри нигор аст. Бибин, имрӯз дар домони саҳро Гули себаргаву қоқу қатор аст. Биё, ҷоно, ба

МЕҲРУБОНИҲО КУНЕМ

Эй азизон, ҷамъ оем, укдаҳоро во кунем, Меҳроҳоро боз нав дар дили худ ҷо кунем. Суҳбатороӣ кунему маҳфилороӣ кунем, Ҳамдигарро марҳабо гӯему мастиҳо кунем.

ЁДИ МОДАР

Модарам, ей модарам, эй модарам, Модари дар зиндагӣ бахтоварам. Меҳри покатро ба дил мепарварам, Чун ту ҳастӣ такягоҳу ёварам. Модаро, боломақомӣ, Мояи номусу номӣ.

ҶОНОНА

Ҷонона, ту зебоӣ, Хушгӯю дилорӣ. Ҳар лаҳза туро хоҳам Дар лаҳзаи танҳоӣ. Ҷонона, туро ҷӯям, Ҷонона, туро бӯям. Ҷонона, биё сӯям Дар лаҳзаи танҳоӣ.

ТАБИБОН

Табибон ҷисму ҷони одамият, Ба дилҳошон ҳамешамеҳру шафқат. Ҳамебошанд бас осудахотири, Агар бошанд одамҳо саломат. Саропо меҳр, сар то по маҳбубат Ва лутфу меҳрубони

ГУЛГУНҚАБО

Нозукниҳоли моӣ, Эй ҷони мо, куҷоӣ? Мо дӯстдорад астем Гулгунқакбо, куҷоӣ? Зулфи батоб дорӣ, Чашми бахоб дорӣ. Раҳме ба мо надорӣ, Гулгунақабо, куҷоӣ? Чун

ДУХТАРИ ДАРҒ

Духатри дарғӣ, шавӣ меҳмонам. Ба ту пойандоз манн мемонам. Ба тамоми ҳавасу ҳастии худ Бари ту байт ғазал мехонам. Духтари дарғӣ туӣ хушқаду баст,

ГУЛПАРӢ

Гулпарӣ, ороми ҷонӣ, Ту барои ман ҷаҳонӣ. Дар даруни дидаи манн Ҳамчун гавҳар ҷовидонӣ. Гупарӣ, мерӣ ба ноз, Ҳарду зулфонат дароз. Аз нигоҳи оташинат

ДАР ЛАБИ БОМАТ

Ту маро барои дигар мешунавӣ, Дафтари ишқи маро мехонӣ. Ё ба хобат ту маро мебинӣ, Дарди ҷонсӯзи маро медонӣ. Ту дигар боз хаёлолудӣ, Ва

САНАМИ ХИМЧАМИЁН

Рӯзу шаб, бин, чунон мегузарад, Умри мо низ гарон мегузорад. Дар баҳори дили бесабру қарор Ишқи инсон ба хазон мегузорад. Барг накшодаву пажмурду бирехт,

ЧАШМОНИ ЁР

Аз нигоҳаш ммедиҳад мазмун маро чашмони ёр, Медурахшат мисли ахтар пурзиё чашмони ёр. Бо нигоҳаш меравам аз худ, надорам чорае, Дилфиребу дилписанду дилбаро чашмони

МАСЛИҲАТИ МЕДОДАМЕ

Гар ба ишқат манн саропо ҷони худ медодаме, Чун барои васли ту имони худ мечидаме, Сад гулат аз мазраи армони худ медодаме. Ошиқонро маслиҳат

ЧАШМИ ХУМОРИРО БУБИН

Он дилбари таннозро, чашми хумориро бубин, Сар то ба бар зебо бувад, ёри баҳориро бубин. Қомат ба ноз афрохта, бар дил шарарр андохта, Дилро

КИТОБИ ЗИНДАГӢ

Ман китоби зиндагии хешро Аз сари ёрӣ бароят додам. Бо мӯҳаббатҳои беандозаам. Баҳри ту, эй ҳамсафар, дар зиндагӣ Ҳар чӣ мехоҳӣ, кунун омодаам. Ростӣ

ИШҚИ ТУ

Бе суҳбати ту ҷаҳон нахоҳам, Яъне, ки дигар ҷон нахоҳам. Гар ҳастии ман ту мебихоҳӣ, Бе номи ту ман амон нахоҳам. Ҷонро бидиҳам ба

НОЗИ НОШИРИН МАКУН

Ҷони ширин, ин ҷафо чандин макун, Десабаб озори мо беҳин макун. Дар ғамат моил мани бечароро, Раҳм кун, бедод беш аз ин макун. Чанд

САЛОМИ ОШИҚ

Эй дилбари хушхироми ошиқ, Номи ту бувад паёми ошиқ. Сармаст шудам манн аз нигоҳат, Гӯё зи шароби ҷоми ошиқ. Биномой чамоли хещ бар ман,

ШУКР, ДАР ИН ВАТАНӢ

Кони панду ҳама шеъру суханӣ, Ба Худо, зебу фари анҷуманӣ. Ба муҳаббат, ба садоқат, ба сахо Омати Тойию ҳам қуҳканӣ. Ба шарори дилу бо

МӮ ОРОӢ

Ман туро ёд кунам, ёраки манн, меоӣ, Лутф фармову биё, эй ки маро дунёӣ. Ёдам омад ҳама он лаҳза, ки бо ҳам будем, Ошиқи

САЛОМУ САД САЛОМ

Биё, биё, азизи дил, дуруд, Зи шавқи дил бихонамат суруд. Ба қавли ваъдаҳоу гуфтаҳо Ҳикояти манну ту инчунину набуд. Куҷост он муҳаббати самимияти, Куҷост

МАРДИ БУЗУРГ

Ҳар чӣ ҳастам, боз гӯё холиям, Бо ҳамон умру ба пиронсолиям. Худ ба худ ташвиш бар бишкистанам, Ман кунун чун шишаҳои холиям. Дар талоши

ОРЗУИ НЕК

Як рӯз бо ғами худу як рӯз бо нигор, Кай мерасад ба охири якранг рӯзгор? Бо луфту меҳрубонии Яздони беғараз, Аз даргаҳаш хамешаам охир

МАЙ ДЕҲ ЗИ СОҒАРАТ

Бо нози мебарӣ дилро ба мактабат, А кӯчаи дил  бигзарам  гӯё, ки аз барат. Фархундабахт  бошадо, ҳар касс варо насиб, Бошад   ҳамеша  дар гузар 

АДОИ БӮСАҲО

Нест гуноҳе маро, аз чӣ ҷафо кардаӣ, Бо нигаҳи гарми худ обу адо кардаӣ. Роҳи наҷоти мааром аз ҳама сӯ бастаӣ, Ишқу умеди маро

ҶОНИ ҶОНОН

Наззора кун ба рӯяш, ҷонон итоб дорад, Аз рӯи одати худ бар рӯ ниқоб дорад. Ҳар як нигоҳи ошиқ чандин савол дорад, Ҳар як

ҲАВАСИ СӮИ ТУ

Ба ҳаваси ту хоҳам хоҳам омад, Ҳар нафас сӯи ту хоҳам омад. Лаззат аз суҳбати ту то бибарам, Басу бас сӯи ту хоҳам омакд.

ДАР ХОНАИ ДИЛ

Аз меҳри ту манн ошиқи ин созу тарона , Чашмони хумори ту гирифтори замона. Занчҷири сари зулфи ту моро ба қафас бурд, Ин аст

МАРДИ ОШИҚ

Умри ман чун бувад ба паймонаш, Чорае ки дигар зи фармонаш? Марди ошиқ кист, медонӣ? Он ки ӯ наметарсад аз ҷонаш. Ҳеҷ теғе наметавонад

БА ХИЛВАТГОҲИ ЗУЛФ

Ту медонӣ, туро манн мепарастам, Биё, акнун бидеҳ дастат ба дастам. Ба зулфони сиёҳат аҳд бастам, Аҷоиб риштае омад ба дастам. Бибин, соқӣ маро

ГУФТАМ

Гуфтам: Чӣ кунам барои ту? Гуфт : — Чунон, Гуфтам, ки чунонат чӣ бувад? Гуфт : — Ҳамон. Гуфтам, ки фалонат кӣ бувад? Гуфт

ВАФОИ ИШҚ

Корам набувад ҳасса бафардои қиёмат, К-он доди Худо буд, ки афрохта қомат. Дар ишқу вафо чора ба ҷуз додани ҷон нест, Гӯям ба ту,

СОҚИНОМА

Соқӣ, бидеҳ як ҷоми май, масту ғазалхон парвард, Ғамро зи мо дурр афканад, шоди диҳад, ҷон правард. Бирхезу фикри бода кун, фикри дигар омад