Ашӯр Сафар Архив

Ҷавоби Тарскаки

Се шабу се рӯз шуд, ки нест аз Рустам дарак. Рафт ин овоза мисли бол гӯши фалак, Мардум андар ҷустуҷӯи вай шуда дар дав-давак,

Маслиҳати аҷоиб

Нишаста се шабу се рӯз бо як сабри дилхоҳе Ба сад шавқу ба сад уммед кардам шеъри нав эҷод Аз он болидам ин ки

КАСАЛИИ НОГАҲОНИ

Сардори идораи калоне Бандафс мисолиаждҳое Часпида ба мизи мансаб умре Монанди ширеши дерпое Як рӯз намуд об майнна Гардид ба фикр мубталое Мӯъҷизаи тоза

РАФТ, РАФТ

Мансаби овоздорам рафт, рафт! Курсии рохатнисорам рафт, рафт! Маснади пурифтиҳорам рафт, рафт! Минбари гуфтугузорам рафт, рафт! Саргарангам, дидаам шаб мезанад, Хун ба сар ёди

Тарбиятгар

Тарбиятгар дар хусуси тарбия шуд дар сухан, Панд медод аз китоби панди худ бар марду зан, Аз бузургон нукта меовард дар боби мисол, Он

ПАНҶДАҚИҚАҲА

Ҳар рӯз пагоҳ пеш аз кор Мо ғӯн бишавем пеши сардор Дар панҷ дақиқаҳа кунад боз Сардор гапи гузашта такрор Охи чи бало расида

ГУФТАМ БО ЧАШМ

Хӯҷаин гуфто: фақат бар ман навгар! Гуфтам: Ба чашм! Ман падар, мебош бар «ин чун писар* Гуфтам: Ба чашм! Ба чашм!Хештанро соз кн дам

РАСМ

Маро аз шаъпц кору фикри эҷод Бувад пеку бади бпсёр бар ёд. Ба вақтс дида будам Мустафоро, Ҷавони номию пурошноро. Даме аз боби ӯ

НАФСИ БАД

Зор монад нафси бад, ки мондаам андар балош , Рузу шаб аз ҳирс гардам ҳар куҷо ман аз қафош. Душ бе фарёд рафтам тӯи

ТАРОНАИ ЕРДАМЧИЁНИ ШАЛПАР

Пахтазорею дар он чун пахтачин афтодаем Чида чун чинакчиёни «беҳтарин» афтодаем. То ба ёрон ёрии шероыа бидҳем, омадем, Дар талош аммо нигар, рӯбаҳ барин

ГУФТОРИ ТРАКТОР

Чун дӯст гуфто рӯзе трактор, К-эй ҷураи ҷон механизатор, Кайҳост, ки мо ҳар ду рафиқем, Якҷоя шоду якҷоя зиқем. Ҳар гаҳ ки гаштӣ савор

Восита

Ҳасрат, эй дил,_к-аз давидан сӯхтам, Дарсп мансабҷӯӣ то омӯхтам. Пеши ин рафтам, давидам сӯи оп, Роз бикшуда, ҷавоб андӯхтам. Шуд яке восита, гуфт: «Осуда

Сазои Хушомадхӯҷа

Хонаро тасфонда шабҳои дароз, Давра ороянд, бикшоянд роз. Якта-якта яъне ғайбат сар кунанд Байнашон бошӣ, ду гӯшат кар кунанд. Гӯяд он, ки буд як

ХИЗМАТИ ХИРСОНА

Хизмати хирсонае дирӯз Қурбон карда монд Бандаро дар ҷои равғандор меҳмон карда Дар бубасту ҳалқаи занҷирро маҳкам намуд, Чуи гупаҳкоре маро аз чашм пинҳон

Вадхоҳ

Чашмҳо махмур аз кайфи шароб, Мечакад аз муйҳояш равганоб, Он чӣ мехоҳад, бигӯяд беҳиҷоб, Бо чунин минвол гардад ҳар куҷо. Пеши роҳам дӯш пайдо

ХЕШИИ РӮБОҲ БО ГУРГ

Аз адолат шер — шоҳи ҷонварон Гуфт: «Бо амру тақозои замон Дар миёни мо, вуҳушон, баъд аз ин Ҳеҷ гаҳ бояд набошад бухлу кин.

Дӯст

Аввал ту буди хайрхоҳ, Кардӣ ба чашми ҳақ нигоҳ. Вақти ту сарфи кор буд, Қори ту шӯҳратдор буд. Баъди ду-се маҳ лек ту Гаштӣ

ФОЛ

— Фолат бубинам, фоли ту Гуяд ҳама аҳволи ту. Бигзаштаат ёд оварад, Едат зи бунёд оварад. Аз ҳозират гап мезанад, Гапҳо зи матлаб мезанад.

БИРГАДИР

Турфа ҷое дар лаби ҷӯбор дорад биргадип Соябон аз беди кокулдор дорад биргадир^’ Зери паҳлӯяш ниҳода шаш қабат болишти Гирди худ се-чор хизматгор дорад

ҶАВОБИ ТАРСАКИ

«Се шабу се рӯз шуд, ки нест аз Рустам дарак», Рафт ин овоза мисли бод то гӯши фалак. Мардум андар ҷустуҷӯи вай шуда дар

НОЛАИ ДАРАХТОН

Дӯш будам аз миёни кучае ман раҳсипор, Як дарахтам гуфт ногаҳ аз канори ҷӯйбор: «Ҳоли моро бин, бародар, аз ҳақиқат рӯ натоб Арзи моро

ВЫГОВОР

Вақте шудам сардори кор, Рафтам зи худ беихтиёр. Саҳву хато дар кори ман Чун мӯи сар шуд бешумор. Маҳсули корам як ба як Тақдир

Дар Ёд!

Қасе гуфтам, ки бигзораш, бурун рав, Тавонн гар, ба назди Сарнигун рав. Адолат дораду одам бувад ӯ, Саховат дораду ҳотам бувад ӯ. Шудам з-ин