Аскар Ҳаким Архив
БАРГПАЙВАНД
Ниҳоли сабзи армонҳо, Ту ҳар субҳе шароби ноби шабнамро, Ба ҷоми баргҳои сабз менӯшӣ, Ки сархуш дар ҳавои ишқ меҷунбӣ, Ба нарми дар самои
ТУ МАРО, ЭЙ ДИЛ…
| Июль 29, 2019
Рубрика Аввал
Ту маро, эй дил, чӣ савдое ба сар овардаӣ, Бо туям ҳамдостонӣ сах меояд гарон. Лаҳзае хоҳам, ки бошам бе дилу бе дарди дил,
ШЕЪРИ ВАТАН
| Июль 29, 2019
Рубрика Аввал
Ба ёди Мирзо Турсунзода Рӯзи ман сар мешавад ҳар рӯз бо шеъри Ватан, Шод бодо рӯҳи ту, то нек бошад рӯзи ман. Мекунад шеъри
ҲАМОҒӮШ
| Июль 29, 2019
Рубрика Аввал
Гул ҳамоғӯш ба хоре рустаст, Аҳд гӯё ки ба ёре бастаст. Лек хораш тани гул озорад, Ҳар нафас ранҷи наваш боз орад. Теша бар
ТОҶИКИСТОН
| Июль 29, 2019
Рубрика Аввал
Тоҷикистон, обу хокам обу хоки поки туст, Ту маро ҳам ҷои ҷон, ҳам ҷои дил, ҳам ҷои чашм. Ман қадам ҷун мениҳам, дар зери
СУРУДИ ФАРДО
| Июль 27, 2019
Рубрика Аввал
Ман аз баҳори навангез бо шумо мардум, Дуруд хоҳам гуфт, Суруд хоҳам гуфт. Дар ин баҳор ниҳолони тар ҷавона кунанд, Парандагон ба дарахтони сабз
ҲАР КАСУ ҲАР ЧӢ…
Буд дар навҳагарӣ, Кабки дарӣ, Карда об он ҳамаро ҷону ҷигар. Яке аз шавқ бигуфто, лаби худ лесида, Гар садояш бувад ин сон ширин,
ДУ ТАКЯИ ТАКЯХОҲ
Ман нишастам, ки занам такя ба девор, аммо Буд девор чунон ҳам куҳану фарсуда, Ки ҳамон лаҳза ба ман такя бизад. Ва куҷо буд
ЗАҲМАТИ БАРАБАС
Одами аҳди куҳан Сангро бар санг зад, то оташе барҷаст рост. Ман, ки кӯҳи санги дилҳоро ба ҳам даркӯфтам, оташак ҳам барнахост. *** Хушо,
ДУ ШОДӢ
Ду нафар Раҳ ба як чашмаи равшан овард, Як нафар Акси худ дид дар он, бол заду шодӣ кард. В-он дигар Туф бар он
ДАРОЗУ КӮТОҲ
Пири дарвеш Ки яқин буд навад солаш беш, Менишаст охири роҳ, Гӯиё дар сари роҳ. Мекашид аз дили дилсӯхта оҳ: Чӣ дароз аст, Худоё,
ДАР ҶАШНИ РАСУЛ ҲАМЗАТОВ
Дар канори баҳр , дар ҷашни Расул Буд дарёи дамонам ҳамнафас. Ман чӣ донам, ҳарфам оё шуд қабул, Ё ки дарё бурд онро барабас.
ТОҚИИ МИРЗОВУ ПОПОХИ РАСУЛ
Устоди шеъри ноби асри бист, Шоири соҳибқирон Ҳамзат Расул, Ҳайф дар ҷашнат, ки Турсунзода нест, Чун ба ҷойи ӯ маро дорӣ қабул? Бар сарат
ОЙИНАИ НУР
Ин ойинаи нур кӣ будаст, кӣ будаст, К-аз оби рухаш чашмаи хуршед намудаст. Оҳ, ин чӣ гузаштан зи бари мо ба хамӯшӣ, Хомӯш, ки
БИЁ, КИ БИЁ!
Расад шамими баҳор аз ҳаво биё, ки биё, Зи оби ҷӯй нав ояд наво биё, ки биё. Суруди сабзи чаман ояи муҳаббати туст, Ки
ГУФТУГӮ БО РӮҲИ ПАДАР
Эй падар, афсӯс, даврон бар муроди ту нагашт, Навҷавон рафтиву акнун синнам аз синнат гузашт. Шукр онеро ки ҳастам зинда дар рӯйи замин, Гарчи
ДУ НАФАР ДАР ЛАБИ ДАРЁ
Ду нафар ташна лаби дарё буд, Ду нафар дар талаби дарё буд. Ду нафар дошт ҳавову ҳаваси дарёе, Ки шавад дар бари он дунёе.
ТАНҲОИ
Барф будам сари як кӯҳи баланд, Барф будӣ ба сари кӯҳи дигар. Об гаштем зиг армии ҳавас, Рафта аз қулла, нагаштем хабар. Ман ҳамоҳанги
ИНТИЗОР
Омадам дар назди маҷнунбеду донистам, Дигар асло ту намеойӣ. Зери зулфони дарозаш бо умеди васли кӯтоҳе Ошиқу шайдо намепойӣ. Беди маҷнун ҳам зи бори
ТАНҲОВУ ОХИРИН
Дар боғи ман туӣ гули танҳову охирин, Танҳову охирин гули ман, хуш шукуфтанат. Гарчи хуш аст хандаи ту, боз хуштар аст, Дар ман шукуфта
ГУРГИ ОШИҚ
Дар боғи ҳайвоноти яке аз фароғатгоҳҳои Истаравшан гурге, ки бо саге ҷуфт шудааст, дар қафас нигоҳ дошта мешавад. Мезанад ҳамвора худро гург бар девор,
АСПИ КИШАНБАНД
Аспе дар марғзори хурраму сарсабз Чун ҳайкал истодаву хомӯш аст. Он ба алафҳо намезанад даҳане ҳеҷ, Сар боло кардаву саропо гӯш аст. Гарчи ҳавои
ХАЗОНИ УМР
Пирзан бо қомати хамгашта мерӯбад хазон Аз азоне то азон. Кӯчаҳоро мекунад аммо пур аз барги хазон Боз ҳам боди вазон. Баски ӯро нест
МЕТАВОН ОЁ ФАРО РАФТ…
Метавон ой фаро рафт аз сари тиру камон? Метавон. Гар бисабзад дар нигоҳат симчӯби хушк, Чун санавбар боз ояд дар канори бешазораш, Мурғакон
ПИНДОР
Розҳо дорам ба ту, Бо туи ҳозир, ки шаб аз чашмҳо пинҳон Бо мани танҳо сухан мегӯию бо панҷаҳоям хома меронӣ, То маро аз
САФАР
Роҳи ин қулла баланд аст, баланд, Кунад аз паҳлуи гардун гузарею Ҷуз уқобе, ки занад чарх ба арш, Ку дар ин роҳи фаро ҳамсафаре?
МЕРОС
Деҳаи мо сабз буд дар пойи кӯҳ, То варо созанд дигар, Аввалаш карданд хокистар. Боз он тире, ки бояд бар тани бобом мерафт, Аз
ОСМОН БОШАДУ ПАҲНОИ ДИГАР
Қафаси синаи ман боз кунед, Ки дар он мурғи дилам побанд аст. Ҷуфти ҳамболу парам дур равад, Чӣ кунам, дил, ки варо пайванд аст.
ИМОНИ САГ
Дошт сайёде саги тозии пир, Нотавону хастаҷону гӯшагир. Як сабад ҷойе гирифта хоб буд, Қудрати сайдаш набуд, нотоб буд. Кард шукри соҳибашро, ҳар чӣ
ХОБИ САНГ
Булаҷаб кӯҳи азиме рӯ ба рӯям буд, К-андар он фарёд таҳ мерафт чун дар ғор. Ҳар чӣ бонге мезадам саҳмӣ, Заррае бонгам намешуд ҳеҷ
АРЗАДОШТ
Ман намеғунҷам ба маҳфилҳои танге, Саҳнаи эҷоди шоир саҳнаи дунёст. Хешро дар кулли дунё Мекунам эҳсос чун дар хонаи хеш, Хонаи ман хонаи фардост.
ИМОН
Аз чист ки, эй халқи сухансозу хирадманд, Дигар ҳавасу ҳавсалаи шеър надорӣ? Чун шеъри асил аст зи эҷоди Худованд, Гар кори Худо пос надорӣ,
МУАММОИ ВОРАСТАН
Бод мешӯрад, Барф мепечад, Дар замин мехобад анвои дарахти ҷангалу беша, Ё нагун мегардад аз реша. Дар забони буттаҳо лоҳавли ҷон аст, Сахт бӯрон
ЧӢ КУНАМ?!
Мо гиристем, вале бар ғами мо хандиданд. Уфтодем, вале бар сари мо по монданд. Мо ба онон ҳама аз хонаи худ ҷо додем, Мардуми
ШАҲРИ МЕҲОЛУД
Ту гӯйӣ бар сари бому дару кӯча Дар ин дам садҳазорон даст дӯшад гови гардунро, Ки дар як он шавад шаҳрак ба сони хумраи
ЧӢ ЭҲСОНЕ?!
Чӣ сон печонамат дар парниён имрӯз, Чӣ сон гӯям сухан аз гардани оҷу дуру марҷон, Ки чашми кӯдакони гушна сӯйи нон занад су-су,
САРВИ САБЗУ ТУТИ ХУШК
Ту маро маъзур дор, эй сарви озод, Сарви озоде, ки месабзӣ ба назди кохии обод. Гарчи пиндорам, ки баҳри решаҳоят нест фарқе Дар кадомин
КАМАРБАНДИ КУҲИСТОН
Ман ҳамон сангам, ки аз ҷавфи куҳистон аст, Ман ҳамон мавҷам, ки меҷунбад ба дарёяш. Ман ҳамон рангам, ки дар рангинкамони осмонхез аст, К-он
ОҲАНГИ ШАБ
Имшаб зи шаҳри хоб Дурам ки дури дур. Офоқро фариштаи шаб дар бараш гирифт, Бар чашмҳои боз ки хобаш набурда буд, Гесӯйи мушкбӯйи сияҳфоми
ШЕЪРИ ЗАНИ МАҲБУБ
Эй зане ки дӯстат дорам, Пайкари ту хирмани заррини пурбор аст, Хирмане к-аз баҳри як донаш Дод Бобоям биҳишти ҷовидон аз даст. Лек он
ФАЛСАФАИ КАМОЛОТ
Ман чӣ дарёям, Дар таҳам ҷорӣ набошад боз як дарё Ҳамчунин пуршӯр, Ҳамчунин пурнӯр. Ман чӣ кӯҳастам, Гар набошад кӯҳи дигар пойбасти ман Ҳамсари
ТУ СУРУДИ ДИЛИ МАН
Ту суруди дили ман, Ту сурудӣ, ки ҳама рӯзу шабӣ дар дили ман. Ту дуруди дили ман, Ту дурудӣ, ки сириштӣ ҳама обу гили
ШОХИ ШИКАСТА
Дар шохсори хотирам имшаб наво бизан, Эй мурғаки чаман, чамани ёдҳои ман. Дарде ки ҳаст дар дилам аз талхии фироқ, Ширин бикун ба шеваи
ДОСТОНИ ИШҚИ МАН
Рӯ ба рӯйи сафҳаи шоҳии рухсорат Бо қаламчӯби сиёҳи шоирии хеш ҳайронам, К-ин сапедиҳои симинро чӣ сон бо ранг омезам В-он сиёҳиҳои шоми қиргуни
ШОИСТАТАРИН
Дар дилам чашмаи хуршед биҷӯшад ҳама рӯз, Орзую ҳавасу нийяти ман хуршедист. Дар шаби тортарини дили ман маҳтоб аст, Шоми навмедии ман субҳдами уммедест.
ПИЁДАГОН
Пиёдагон ки аз азал замин ба дӯш меравед, Даме, ки хаста мешавед дар масири ҷовидон, Чаро барои такяи шумо Намерасад замон? Пиёдагон ки мерасед
ДАРЁ, МАРО БИГИР…
Ман меравам зи соҳили дарёи мавҷхез Дар сангбанди соҳили худ лолу бесадо. Дарё пур аз сухан, Дарё пур аз наво. Мавҷе баногаҳ аз бари
ИЛТИҶО АЗ СИМУРГ
Маро бибар ба ҷаҳони муназзаҳу равшан, Ки покро сари парвоз ҷониби покист. Зи арши нур бигирад фурӯғ синаи ман, Агарчи покдилеро замин ҳам афлокест.
ЁРОН…
Ёрон, маро чӣ гуна тавонед вошинохт, К-аз авҷи осмони шумо, чун ситорае Як лаҳза даргирифта сарозер меравам Аз беканорае ба дигар беканорае. Он дам
ИНТИХОБ
Сипарда ними роҳамро, Расидам бар сари роҳе, ки дар санг Ин сухан ҳак буд: «Равию боз гардӣ, лек бемақсуд», «Равию барнагардӣ, лек бомақсуд». Ду
ШАБИ ҒУССА
Чӣ кунам ба номи ҷовид, ки зи худ нишон гузорам, Ки ман аз ҷаҳони ҷовид ғами ҷовидона дорам. Чӣ ҷаҳон, ки ормонаш сари дор
ПАЁМ АЗ ИШҚ МЕХОҲАД…
Паём аз ишқ мехоҳад дили шайдои ман имшаб, На танҳо дил, ки мехоҳад ҳама аъзои ман имшаб. Дилу ҷонам ҷудо мехоҳаду ҳам даст, ҳам
ЭЙ УҚОБИ ГАРДУНСАЙР!
Эй уқоби гардунсайр, аз чӣ ҷони ту ҳаста-ст, Ё ки осмон паст аст, ё ки боли ту баста-ст. Ё ки хоҷаи парвоз ришта баста
ШЕЪРИ ХУНДОРИ МАН ГИРЯД…
Абр хушкид аз гиря, то чӣ бар тори ман гиряд, Боми афлок нам гирад, абри озори ман гиряд. Рӯҳи бедор – афсурда, дилҳушивор –
БА КАМОН ЧӢ ГУНА ХӮ ГИРАМ…
Зи рафоқати камондорон ба дили рамида ғамгинам, Ба камон чӣ гуна хӯ гирам, ба камин чӣ гунна биншинам. Ба камаршикастагон ҳаргиз набувад маро забардастӣ,
ШОИРЕ ОЯД…
Дар замоне, ки башар дар хобҳои коҳилӣ хуфта, Баъди хӯрданҳои барги оламе чун кирми абрешим, Нест гӯё хоҳиши бедорияш то рӯзи растохез, Ба садои
ИШҚИ ДУХТАРИ ҚАЗОҚ
Як шаби ишқ туро бахшидам, Гуфтию шона задӣ мӯйи баланд. Дида он шоназанӣ дар дили ман Тапиши ишқи ту мешуд садчанд. Гуфтиям: «Халқи маро
TУ МАРО МЕШУНАВӢ?
Ту маро мешунавӣ? Саҳар ойӣ сари сарчашма ба об, Нигарӣ ҳалқарави мавҷи маҳин, Шунавӣ гӯшакии обу алаф, Даме эҳсос кунӣ набзи замин, Дир миёни
БУЛБУЛИ ДАШТӢ
Хест байни шоирон баҳси шадид, Булбули даштӣ, агар бошад, кӣ дид? З-он яке мегуфт, оё дашт чист, Боз мурғаш… ин магар писханд нест? Ҷойи
ОФТОБИ ХУШНОР
Тираву пурбим буд паҳнои арк, Рафта буд хуршед аз болои арк. Лашкару дарбориён аз ду тараф, Дир миёни аркмайдон баста саф. Хукм мебурданд Айниро
ҒӮССАИ ХУҶАНД
Эй шаҳри Хуҷанди бостонӣ, Донӣ, ки маро бо ҷойи ҷонӣ. Аммо ба ту шеъри ғам нависам, Ҳарчанд ки хонию нахонӣ. Мункиршудае зи номи хешӣ
ТАЪНАИ ФАРИШТА
Ту,эй фариштае, ки аз баландии само Ба ҷониби замини паст бингарӣ, Магар аз инат он фароғату сафо, Ки аз башар ҷудоиву Зи насли дигарӣ
МАНУ ИН ОСМОНИ ТОЗУРӮ…
Ману ин осмони тозарӯ ҳамрангу ҳамсонем, Гаҳе абриву гаҳ беабру ниливу дурахшонем, Ки аз меҳри ту хандонем, Ки аз ҳаҷри ту гирёнем. Ману ин
БУБАХШОЙӢ…
Бубахшойӣ, Ки боре хостам Бе ёди рӯят шеър гӯям ман, Зи бӯйи бодҳо бе бӯйи мӯят шеър ҷӯям ман, Ҳама шеъру сухан аз ёд
ЧУ БӮЕ БАР МАШОМИ МАН БУВАД…
Чу бӯе бар машоми ман бувад, бӯйи туро ёбам, Чу рӯе пеши чашми ман бувад, рӯйи туро ёбам. Чу аз кӯе ба кӯе мекашонам
ИЛТИҶО
Гарчи гардам камбаҳо ман бе ту, ёри бебаҳо, Гарчи бе ту нест истеъдодаму завқу даҳо, Гарчи ҳар як ибтидоям бе ту бошад интиҳо, Ту
САВОБИ ТУ, ГУНОҲИ МАН
Ҳамоғушии мо айни гуноҳ аст, На онӣ дигару ман ҳам на инам. Ба чашмони ту гул танҳо гиёҳ аст, Манаш чун ошиқи хуршед бинам.
ДИЛАМ ГУМ МЕЗАНАД
Мерасӣ бар ёди ман ҳар гаҳ, дилам гум мезанад В-ар зи ёдам меравӣ ногаҳ, дилам гум мезанад. Ман ба ҷойи ҷони худ ҷони туро
ФИРОҚНОМАИ ПАДАР
Бо сактаи дил ту аз ҷаҳон бигзаштӣ, Шуд ҳасрати мо, падар, ҷавон бигзаштӣ. Гар зиндагият ба даҳр осон нагузашт, Осон ту вале фариштасон бигзаштӣ.
ПАДРУДИ ВАРЗОБ
Бор бандам зи ту, Варзобдара, Хайр то соли дигар. Орад ин соли навинам самара, Назанам фоли дигар. Хайр, эй хонаяки чӯбиамон, Ту кунӣ навҳаву
ҲУЗНИ ШИРИН
Равам аз шаҳр сӯйи кӯҳи баланд, Пастии зумрае барам аз ёд, Устувории кӯҳро бинам, Шавам аз бесуботҳо озод. Шеваи якзабони рӯд ба гӯш, Барам
ШОХОБ
Дилам аз ёди ту дарёи сухан шуд, дарё, Ҳамчу оғӯши ту, к-аз мавҷи равон шуд лабрез. То бигӯям ғазали мавҷи сухангӯйи туро, Рӯди Сайхун,
- 1
- 2