Бозор Собир Архив

Намозу рузаи қазоӣ

Чаҳорсола намози қазоӣ дорам ман, Чаҳорсола намози қазоӣ дар гардан. Чаҳорсола намози қазоии худро Ба рӯи хирмани испеди пахта мехонам, Ба пахтазори сафеди шукуфта

Мебора борон, эй худо, мебора борон

(Ба равиши таронаи маҳаллӣ) Мебора борон, эй худо, мебора борон, Насли чавонам, эй худо, шуд тирборон. Боғи дилам зард, эй худо, доғи дилам сурх,

Тирамоҳ

На дигар хирмани гандум, на дигар хирмани моҳам, Ба ҳаво тӯдаи абрам, ба замин тӯдаи қоҳам; Тирамоҳам, тирамоҳам, тирамоҳам, тирамоҳам, Ҳама зардам, ҳама гардам,ҳама

Фаришта

Фаришта, эй фаришта, эй фаришта, Дилам дар сина мекӯбад думушта. Диламро карда ишқат бесаришта, Саришга рафта аз дастам чу ришта. Фаришта, эй фаришта, эй

Фасли занона

Ин чашмаро нигаҳ кун, Як лаҳза тарки раҳ кун, Ин чашма мезанад чашм, Чашми занона дорад. Ин лолазори гулҷӯш Сурхида то баногӯш, Инро макун

Хотира дорам

Дили маy аз дили ту қисса-қисса хотира дорад, Қади ман аз қади ту ғамза-ғамза хотира дорад. Агарчи оинаи қаднамои хотираам, Шикаста, аз ту вале

Шаршараи мӯй

Шаршараи мӯй Овози ту овезон, Чун шарашара дар гӯшам. Аз шаршараи мӯят Менушаму менӯшам. Чун шиша диле дорам, Дар шишаи дил рӯят . Чун

Файзободи ман

Хӯҷаи Ҳотам зиёратгоҳи Файзободи ман, Шукр аз тарбияти арвоҳи Файзободи ман. Бо азони боди Элокаш дарахтон дар намоз, Дар сари мӯи сафедам коҳи Файзободи

Душанбе

Чидам гули садбарг зи гулзори Душанбе, Бурдам ба дари хонаи дилдори Душанбе, Гуфтам. ки дар ин ҳар варақи ғунча ниҳон аст Рози ману рози

Гург ва барф

Танаш чу барфи навборидаи сӯбҳи зимистон буд, Паи дандони ман ҳар ҷо Саҳаргоҳон чу нақши пои гургон буд. Паи ошуби гургони биёбон буд. Ду

Дар зери шаршара

Мерехт об аз рӯи ӯ, Дар шир об афтода буд. Монанди лабҳои тараш Дар об гулмоҳӣ набуд. Чун мармараш мешӯст об, Чун модараш мешӯст

Чаро намеоӣ?

Дубора моҳ бадар шуд, чаро намеоӣ? Дубора моҳи дигар шуд. чаро намеоӣ? Парандаҳои мусофф ба лона баргаштанд, Дубора чаҳ-чаҳа cap шуд, чаро намеоӣ? Бародаронм

Соли мавлуди ман

Соли ман моҳист, аммо моҳии афлок нест, Моҳии оби кабуди саргаҳи Кофарниҳон аст. Moҳии оби кабуди саргаҳи Кофарниҳонам Бартар аз он моҳии чархи кабуди

Навбаҳор устоди марҳамбанд.

Осмону чашмҳои осмонӣ медурахшанд, Обҳову чашмҳои обӣ меҷӯшанд, Мезананд аз ханда дандонҳо чароғак. Шишаҳои хонаҳо шуста, Шишаҳои синаҳо шуста, Шуста ҳамчун шишаи офоқи боронӣ,

Сузан агар дар дили ман монд…

Аз хоки ватан гӯри падар дар дили ман монд, Модар чу мазори лаби ҷар дар дили ман монд. Дар оташи ғам коғази рӯи ман

Пуштаҳо

Пуштаҳо -роҳҳои хокии ман, Пуштаҳо ҷои хокбозии ман. Пуштаҳо — гӯри модару падарам, Хоку хокистари намозии ман. Мебарад мӯр, мебарад мӯраш Резаҳои дили маро

Муштарии оши борикем

Мерасад аз ҳар тараф кӯчи муҳоҷиҳои тоҷик, Кӯдаку гаҳвораи нақшину як карсони чӯбиву зани борик. Духтари ман лухтакашро гашта меорад, Мирбобо ҷомаи зиндониашро гашта

Хонақоҳи ман

Роста, фарзанди ман сураткаши хуб аст, Хуб сурат мекашад, аммо Сураташро дар чӣ деворе биовезад, намедонад. Мо, ки деворе надорем, Хонабардӯшем. Роста, ман ҳам

Юсуф

Ҳамон корвоне, ки суф мефурӯхт, Фаромад ба бозору Юсуф фурӯхт. Азизи Зулайхо, ки суф мехарид, Даромад ба бозору Юсуф харид. Ба зан гуфт асло

Садсола кучидам вале…

Аз зодбуми хештан бо хотири озурда рафтам, Бо дарди дил, бо дарди сил, бо чеҳраи пажмурда рафтам. Ҳар кас, ки рафт аз масканаш хоки

Шаҳри сиёҳ

Аз шаҳри ман ба ғайри сафедии пахтааш, Дар ёди ман сафедии дигар намондааст. Ҳар одамаш мусаввадаи одам асту бас, Як одами сафед ба хотир

Таби сурх

То хонаи ман масофаи бисёр аст, Расмам ба ду чашми чор дар девор аст. Аз рӯи ман оинаи ман сер нашуд, Оинаи ман мунтазири

Ришнома

Рӯзе “Чароғи рӯз» агар рӯзнома буд, Аз ришвахорӣ он оқибат ришнома шуд. Дар ҳар саҳифа менигарӣ риш, риш, риш, Ришу қавоқи хандахарише чу Тухтамиш.*

Ҷунбиши гаҳвораи сабзаш — ҷунбишн набзаш

Ҳар дам чаро ҷаноза бихонем? Ҳар дам чаро кабӯд бипушем? Ҳар дам чаро бародари худро Хунинкафан ба хок супорем? Дасту бағал кушода биёед Аз

Чашмҳои дурбинҳо кӯр бодо!

Аз ҳавои Тоҷикистон мезанад ҳар дам ҳавоӣ, Ҷола-ҷола, ҷола-ҷола, чола-чола ҷолаи тир. Дар миёни қоши духтарҳои тоҷик мешукуфад Лола-лола,лола-лола, лола-лола лолаи тир. Дар ҷигар

Ҳамватанҳоям ватанро бурдаанд…

Ахтарон дар шишаи ҳафт осмони Точикистон, Ҳар яке аз тири Сангак як шикоф аст; Дар заминаш шишаи поки дили кӯдак шикоф аст. Гар дар

Як нафар ман мондаам

Дар чавонӣ будаам дар зери барфи рӯсафедӣ, Рӯзи пири мондаам дар зери барфи мӯсафедӣ. Баста рӯи чашмаҳои чашмҳоямро яхайнак, Интизори сактаи дил, сактаи магзам

Дар ҷилди сурх

— Кист он? Дар ҷилди сурхи коммунистӣ кист? — Пантуркист! Пантуркист! — Чист аз дандони ӯ ҷорист? — Хуни ноҳақ, Хунги тоҷик — Дар

Кӯлоби як баёзи пур аз сураи намоз

(Ба гиромидошти хотираи Ҷиёнхон Ризо) Бо хунҳо муҳаббати ҳамхунӣ рехта, Пулҳои хешу таборӣ Дар обҳои чашми ятимон шикастаанд. Кӯлобам аз миёна ба ғафлат ҷудо

Аз тирашаб баромаду дар хун нишасту рафт

Насли ҷавони мардуми ман як дарахт буд, Аз беху бун ба вақти шукуфтан шикасту рафт. Насли ҷавони мардуми ман як сапеда буд, Аз тирашаб

Дев

Деви девонро ба афсуну азоим Андаруни кӯзае ҷо карда буданд. Деви девон — дев буд ҳам аз бурун, ҳам аз дарун, Дев буд аз

Майдони Озодӣ

(Ба мухолифони демократия) Шумо ҷазираед, Ки хуни шаҳидони баҳманмоҳ, Ҷазираатон карда, Ҷазираи нафрат, Ҷазираатон карда. Шумо сазоворед Ба сангсори ҳақорат, Ба мушти “истеъфо”. Шумо

Ҳайкали Фирдавсӣ

Ҳайкали Фирдавсӣ дар майдони Озодӣ, Қиблаи меҳанпарастон, Қутби меҳан, Ҷойгоҳи тавбаву савганди мардон… Баски ӯ аз мармари шеър, Баски ӯ аз хорасанги маҳками назм

Майдони шаҳидон

Майдони шаҳидон, ки бувад ҷои муборак, Оҳиста ниҳад халқ, ба он пои муборак. Ёрон, ки дар ин ҷо ба азо гирди ҳам оянд, Арвоҳи