Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4) Архив

АТОИ ҲАҚ ТАЪОЛО

Чор  чизат  аз  атоҳои  карим, Бо  ту  гӯям,  ёдгираш,  эй  салим. Фарзи  ҳақ  аввал  ба  ҷо  овардан  аст, Волидайн  аз  хеш  розӣ  кардан  аст.

БОИСИ ЗАВОЛИ САЛТАНАТ

Чор  чиз  омад  фасоди  подшоҳ, Бо  ту  мегӯям,  вале  дораш  нигоҳ. Аввал  андар  мамлакат  ҷаври  амир Дигар  он  ғафлат  ки  бошад  дар  вазир. Ранҷи 

ОБРӮРО  БИЯФЗОЯД

Мефизояд  обрӯ  аз  панҷ  чиз, Бо  ту  гӯям,  бишнав,  эй  аҳли  тамиз. Дар  саховат  кӯш,  агар  дорӣ  ғано, То  физоят  обрӯят  аз  сахо Бурдборию 

ТАРИҚИ  ЗИНДАГОНӢ

Нохушӣ  дар  зиндагонӣ,  эй  валид, Мардро  аз  хӯи  бад  гардад  падид. Он  ки  набвад  мардро  феъли  накӯ, Мурда  медонаш,  ки  набвад  зинда  ӯ. Ҳар 

НАСИҲАТ  ВА  ХАЙРАНДЕШӢ

Ҳар  киро  дар  кор  одат  бошадаш, Дар  ҷаҳон  бахту  саодат  бошадаш. Аввалан  гар  бинад  ӯ  айби  касон, Дар  маломат  ҳеҷ  накшояд  забон Ҳар  киро 

ФАВОИДИ ХИДМАТИ НЕКОН

То  тавонӣ,  эй  писар,  хидмат  гузин, То  шавад  аспи  муродат  зери  зин. Банда  чун  хидмат  бари  мардон  кунад, Хидмати ӯ  гунбазӣ  гардон  кунад. Баҳри 

ҶАҲОНИ  ФОНӣ

Дар  ҷаҳон  донӣ  кӣ  бошад  мӯътабар, Он  кӣ  ӯро  бок  набвад  аз  хатар. Кам  кунад  бо  кас  вафо  ин  рӯзгор, Ҷавр  дорад,  несташ  бо 

ТАҶРИД  ВА ТАФРИД

Гар   сафо  мебоядат  таҷрид  шав, В-ар  хабар  дорӣ ,  эй  аҳли  дид  шав. Тарки  даъвӣ   ҳаст  таҷрид,  эй  писар, Фаҳм  кун маънии  тафрид,  эй 

Одами Бахил

Се  аломат  зоҳир  омад  дар  бахил, Бо  ту  гӯям  ёд  гираш,  эй  халил. Аввало  аз  соилон  тарсон  бувад, В-аз  балои  ҷуъ  ҳам  ларзон  бувад.

ФАЗИЛАТИ  САДАҚА

То  амон  бошӣ  зӣ  қаҳри  кирдигор, Садақа  мадеҳ  дар  ниҳону  ошкор. Садқа  деҳ  ҳар  бомдоду  ҳар  пагоҳ, То  балоҳо  аз  ту  гардонад  алло Ҳар 

АЛОМАТИ  МАРДИ  ФОСИҚ

Ҳаст  фосиқро  се  хислат  дар  ниҳод: Бошад  аввал  дар  дилаш  ҳубби  фассод. Хислаташ  озурдани  халқи  худост, Дур  дорад  хешро  аз  роҳи  рост.

ФОИДАИ СИЛЛАИ РАҲМ 

Рав  ба  пурсидан  бари  хешони  хеш, То  кӣ  гардад  муддати  умри  ту  беш. Ҳар  кӣ  гардонад  зи  хешованд  рӯй, Бегумон,  нуқсон  пазирад  умри  ӯй.

АЛОМАТИ  МАРДИ ШАҚӢ

Ҳаст  зоҳир  се  аломат  дар  шақӣ, Мехӯрад  доим  ҳаром  аз  аҳмақӣ Бетаҳорат  бошаду  бегоҳхез, Ҳам  зи  аҳли  умум  бошад  дар  гурез  . Эй  писар, 

ДАР  ДУНЁ  АЗ  ОН  ХУШ  НАБОЯД  БУД

Шодии  дунё   саросар  ғам  бувад, Сури  ӯро  дар  ақиб  мотам  бувад. Наҳи  “ло  тафраҳ”  зи  дунё  гӯш  дор, Ҷои   шодӣ   нест  дунё,  ҳуш  дор.

АЛОМАТИ  МАРДИ   АҲМАҚ  

Се  аломат  дон,  ки  дар  аҳмақ  бувад, Аввалан  ғофил  зи  ёди  ҳақ  бувад. Гуфтани  бисёр  одаташ  бошадаш, Коҳили  андар  ибодат  бошадаш. Эй  писар,  чун 

ЧАҲОР  ЧИЗ  АЗ  ЧАҲОР  ЧИЗ  КАМОЛ  ЁБАД

Чор  чиз  аз  чори  дигар  шуд  тамом, Чун  шунидӣ,  ёд  медор,  эй  ғулом. Дониши  мард  аз  хирад  гирад  камол, Аз  амал  динат  ҳамеёбад  ҷамол.

ФАЗИЛАТИ ЗИКРИ ОЛЛОҲ 

Бо  доим ,  эй  писар,  бо  ёди  ҳақ, Гар  хабар  дорӣ  зи  адлу  доди  ҳақ. Зинда  дор  аз  зикр  субҳу  шомро, Дар  тағофул  магзарон 

БОЗГАРДОНИДАНИ ОН МУҲОЛ АСТ

Чор  чиз  аст,  он  ки  баъд  аз  рафтанаш, Аз   муҳол   аст   бозоварданаш. Чун  ҳадисе  рафт  ногаҳ  бар  забон, Ё  ки  тире  ҷаст  берун  аз 

ОДОБИ ПАНДУ НАСИҲАТ

Чун  туро  омад  мақоме  созгор, Бар  набандӣ  рахт  з-он  ҷо  зинҳор. Дар  насиҳат  он  ки  напазирад  сухан, Бо  чунин  кас   панди  худ  зоеъ  макун.

АЛОМАТИ  МУДБИРОН

Чор  чиз  омад  нишони  мудбирӣ, Ёдгираш  гар  ту  равшанхотирӣ. Мудбирӣ  бошад  ба  аблаҳ  машварат, Пас  ба  ҷоҳил  додани  симу  зарат. Ҳар  кӣ  панди  дӯстон 

КИ БО МАРДУМ ХОРӢ ОВАРАД 

Ҳашт  хислат  оварад  ҳори  бар   ӯй, Бо  ту  гӯям,  гар  ҳамехоҳӣ  бигӯй. Аввал он  бошад,  ки  монанди  магас, Марди  нохонда  шавад  меҳмони  кас. Ҳар 

ФАЗИЛАТИ  ФУТУВВАТ

Чист  мардӣ?  Эй  писар,  некӯ  бидон, Аввалан  тарсидан  аз  ҳақ  дар  ниҳон. Узр  хоҳад  мард  пеш  аз  маъсият, Бошадаш  тоъат  беш  аз  маъсият. Он 

БИСМИЛЛОҲИР РАҲМОНИР РАҲИМ

Ҳамди  беҳад  маар  худои  покро, Он  ки  ҷон  бахшид  мушти  хокро. Он  ки  дар  одам  дамид  ӯ  рӯҳро, Дод  аз   тӯфон  наҷот  ӯ  Нӯҳро.

ПАНДУ  НАСИҲАТ

Хоб  кам  кун  авали  рӯз,  эй  писар, Нафсро  бадхӯ  маёмӯз,  эй  писар. Охири  рӯзат  накӯ  набвад  маном, Пештар  аз  шом  хоб  омад  ҳаром. Аҳли 

ҒАНИМАТ  ДОНИСТАНИ  УМР

Умрро  медон  ғанимат  ҳар  нафас, Чун  равад,  дигар  наёяд  бозпас. Ҳеҷ  кас   аз  худ   қазоро  рад  накард, Ҳар  кӣ  розӣ  аз  қазо  шуд  бад 

Интихоби ғафлат

Аз  худои  хештан  ғофил  мабош, Ғофилона  дар  раҳи  ботил  мабош. Ҷои  гиряст  ин  ҷаҳон  дар  вай  маханд, Чашми  ибрат  баркушою  лаб  бубанд. Ҳамчу  мӯр 

Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим

Ибтидо  мекунам  ба номи  Худо, К-аз  ду  ҳарф  офарид  арзу  само. Номи  ҳақ бар забон  ҳамеронам, Ки  ба  ҷону  дилаш  ҳамехонам. Молику  сониъу  қадиму

ДАР АЛОМАТИ МАРДИ НОДОН         

Шуд  ду  хислат  марди  нодонро  нишон: Сӯҳбати  сибёну  рағбат  бо  занон.

ХАМӮШӢ ВА САХОВАТ

Ҳосил   ояд  чор  чиз  аз  чор  чиз, Ёд  гир  ин  нуқта  аз  ман,  эй  азиз. Хомӯширо  ҳар  кӣ  созад  пешае, Гардад  эмин,  набвадаш  андешае.

АМАЛИ  ЧАҲОР  ЧИЗ

Бар  ҳама  касс  нек  бошад  чаҳор  чиз, Бо  ту  гӯям  ёдгираш ,  эй  азиз : Аввал  он  бошад,  ки  бошӣ  додгар, Ҳам  зи  ақли 

Наъти  саидулмурсалин  саллалоҳу  алайҳи  васаллам

Шукри  ҳақро , ки  пешво дорем, Пешвое  чу   Мустафо  дорем. Меҳтару  беҳтару  гузини  ҳама, Сарвару  хотиму  нигини ҳама. Ӯ шариат  баён  кунад  моро, Ӯ 

МАЗАММАТИ ХАШМУ ҒАЗАБ 

Эй  писар,  ҳар  кас  ки  дорад  чор  чиз, Чори  дигар  ҳам   шавад  мавҷуд  низ. Оқибат  расвои  ояд  аз  лаҷоҷ, Хашмро  накнад  пушаймонӣ  илоҷ. Бегумон 

ҒАМХОРАГӢ  КАРДАН  БО  МАРДУМ

Бар  сари  болини  беморон   гузар, З-он  ки  ҳаст ин  суннати  хайрулбашар. То  тавонӣ, ташнаро   сероб  кун, Дар  маҷолис  хидмати  асҳоб  кун. Хотири  айтомро  дарёб 

ҚАНОАТ  ВАРЗИДАН       

Бо  қаноат  соз  доим,  эй  писар, Гар  чи  ҳеҷ  аз  фақр  набвад  талхтар. Ҳар  саҳар  бархезу  истиғфор  кун, Фурсате  акнун  кӣ  дорӣ,  кор  кун.

ҲОҶАТ  ХОСТАН

Ҳоҷати  худро  маҷӯй  аз  зиштрӯй, Он  ки  дорад  рӯи  хуб,  аз  вай  биҷӯй. Мӯминеро  бо  ту  чун  афтод  кор, То  тавонӣ  ҳоҷатӣ  ӯро  барор.

ФАЗИЛАТИ  МЕҲМОН

Эй  бародар,  меҳмонро  нек  дор, Ҳаст  меҳмон  аз  атои  кирдигор. Меҳмон  рӯзӣ  зи  худ  меоварад, Пас  гуноҳӣ  мизбонро  мебарад. Ҳар  киро  ҷаббор  дорад  душманаш,

ҚАСОВАТИ  ҚАЛБ

Сахтдилро  се  аломат  ёфтам, Чун  бидидам,  рӯ   аз  ӯ  бартофтам. Бо  заифон  бошадаш  ҷавру  ситам, Ҳам  қаноат  набвадаш  бо  бешу  кам. Мавъизат  ҳарчанд  гӯӣ 

НАТОИҶИ  САХОВАТ

То  биёбӣ  аз  паси  шиддат  раҳо. Бош  пайваста  ҷамонмард,  эй  ахӣ, З-он  кӣ  набвад  дузахӣ  мардӣ  сахӣ. Дар  руҳи  марди  сахӣ  нури  сафост, З-он 

КАРОМАТҲОИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО

Чор  чиз  аст  аз  кароматҳои  ҳақ, Муқбил  аст  он  кас  кӣ  гирад  ин  сабақ. Аввал  он  бошад  кӣ  бошад  ростгуй, Бо  саховат  бошаду  ҳам 

КОРҲОИ ШАЙТОНӢ

Чор  хислат  феъли  шайтонӣ  бувад, Донад  инҳо,  ҳар  кӣ  раҳмонӣ  бувад: Атсаи  мардум  чу  бигзашт  аз  яке, Бошад  он  аз  феъли  шайтон  бешаке. Хуни 

ОН КИ ДӮСТИРО НАШОЯД

Дӯстат  бошад  зиёнкор,  эй  писар, Ту  тамаъ  з-он  дӯст,  бародар  эй  писар. Ҳар  кӣ  мегӯяд  бадиҳои  ту  фош, Дӯст  машмораш  бад-ӯ   ҳамдам  мабош. Дӯстӣ 

ФАЗИЛАТИ  ФАҚР

Фақр  медонӣ,  чӣ  бошад,  эй  писар? Бо  ту  гӯям  гар  надорӣ  з-он  хабар. Гарчи  бошад  бенаво  ӯ  зери  далқ, Хешро  мунъим  намояд  пешӣ  халқ.

АЛОМАТИ АҲЛИ ҶАННАТ

Ҳар  киро  бошад  се  хислат  дар  сиришт, Бошад  он  кас  бешак  аз  аҳли  биҳишт: Шукри  неъматҳову  сабр  андар  бало, Медиҳад  оинаи  дилро  ҷило. Ҳар 

МАРДИ  МУНОФИҚ

Дур  бош,  эй  хоҷа, аз   аҳли  нифоқ, Дар  ҷаҳаннам  дон  мунофиқ  то  висоқ. Се  аломат  дар  мунофиқ  зоҳир  аст, З-он  сабаб  мақҳури  қаҳри  қоҳир 

ФОИДАИ ТАҚВО

Чист  тақво?  Тарки  шубҳоту  ҳаром, Аз  либосу  аз  шаробу  аз  таом. Ҳар  чи  афзун  аст,  агар  бошад  ҳалол, Тарки  асбобӣ  вараъ  бошад  вубол. Чун 

ХОСИЯТИ  ВАРАЪ 

Дар  вараъ  собитқадам  бош,  эй  писар, Гар  ҳамехоҳӣ,  ки  гардӣ  мӯътабар. Хонаи  дин  гардад  обод  аз  вараъ, Лек  мегардад  харобӣ  аз  тамаъ. Ҳар  кӣ 

МАЗАММАТИ ДУНЁИ ДУН   

Бо  чӣ  монад  ин  ҷаҳон?  Гӯям  ҷавоб: Он  ки  бинад  одамӣ  чизе  ба  хоб. Чун  шавӣ  бедор  аз  хоб,  алазиз, Ҳосиле  набвад  зи  хобат 

МАЪРИФАТИ  ОЛЛОҲ  ТАЪОЛО  

Маърифат  ҳосил  кун,  эй  ҷонӣ  падар, То  биёбӣ  аз  худои  худ  хабар. Ҳакр  кӣ  ориф  шуд  худои  хешро, Дар  фано  бинад  бақои  хешро. Ҳар 

ФУРӮ ХУРДАНИ ХАШМ ДАР ВАҚТИ ҒАЗАБ

Лаззати  умрат  агар  бояд  ба  даҳр, Бош  доим  барҳазар  аз  хашму  қаҳр. Чун  нагардад  халқ  бо  хӯи  ту  рост, Гар  ба  хӯи  мардумон  созӣ 

КАРОМАТИ  ҲАҚ  ТАЪОЛО

Чор  чиз  аст  аз  кароматҳои  ҳақ, Ёд  дораш  чун  зи  ман  гирӣ  сабақ: Аввало,  сидқи  забонат  дар  сухун, В-он  гаҳе  ҳифзи  амонат,  фаҳм  кун.

ЭЪТИМОДЕРО НАШОЯД

Кас  наёбад  ҳеҷ  чиз  аз  чор  чиз, Ёд гир  аз   носеҳ,  эй  соҳибтамиз. Нест  аввал  дӯстӣ  андар  мулук, Ин  сухан  бовар  кунад  аҳли  сулук.

УМРРО  БИКОҲОНАД

Умри  мардумро  бикоҳад  панҷ  чиз, Ёдгираш,  чун  шунидӣ,  эй  азиз. Шуд  яке  з-он  панҷ  дар  пирӣ  ниёз, Пас  ғарибӣ  в-он  гаҳе  ранҷи  дароз. Ҳар 

ЧОР  ЧИЗЕ  КИ  ХОРӢ  ОВАРАД

Чор  чизат  бар  диҳад  аз  чор  чиз, Нашнавад  ин  нуқта  ҷуз  аҳли тамиз. Ҳар кӣ з-ӯ содир шавад ин чор кор, Бинад  ӯ  чорӣ 

БЕСУБОТИИ ЧОР ЧИЗ

Чор  чиз,  эй  хоҷа,  кам  дорад  бақо, Гӯш  дор,  эй  мӯмини   маймунлиқо. Ҷаври  султонро  бақо  камтар  бувад, Пас  итоби  асдиқо  камтар  бувад. Бо  раият 

ХИСЛАТИ  ЗАМИМА

Чор  чизи  дигар,  эй  некӯсиришт, Ҳаст  аз  ҷумла  халоиқ  сахт  зишт. З-он  чаҳор  аввал  ҳасадгини  бувад, З-он  гузаштӣ  уҷбу  худбини  бувад. Хашмро  дигар  фурӯ 

АҚЛУ  ОҚИЛОН

Ҳар  киро  ақл  аст,  дониш,  эй  азиз, Дур  бояд  буданаш  аз  чор  чиз. Кори   худ  бо  носазо  накунад  раҳо, Мард  мекунад  ба  ҷои  носазо.

ОСОРИ  АБЛАҲОН

Чор  чиз  омад  нишони  аблаҳӣ, Бо  ту  гӯям  то  биёбӣ  огаҳӣ. Айби  худро  бад  набинад  дар  ҷаҳон, Бошад  андар  ҷустани  айби  касон. Тухми  бухл 

ҲАҚИҚАТИ НАФСИ АММОРА

Чун  шутурмурғе  шинос  ин  нафсро, Не  кашад  бору  на  парад  бар  ҳаво. Гар  бупар  гӯияш,  гӯяд  уштурам, В-ар  ниҳӣ  бораш,  бигӯяд  тоирам. Чун  гиёҳи 

ФАЗИЛАТИ  ФАҚИРӢ

Фақри  худро  пеши  кас  пайдо  макун, Меҳнати  имрӯзаро  фардо  макун. Мар   туро   он  кас  ки  ҷисму  ҷон  диҳад, Ғам  махӯр  охир,  ки  обу  нон 

РИЁЗАТИ  НАФС

Гар  ҳамехоҳӣ,  кӣ  гардӣ  сарбаланд, Эй   писар,  бар  худ  дари  роҳат  бубанд. Нафс  тавон  кушт  илло  бо  се  чиз, Чун  бигуям,  ёд  гираш,  эй 

АЛОМАТИ ШАҚОВАТ

Чор  чиз  осори  бадбахтӣ  бувад, Ҷоҳилию  қоҳилӣ,  сахти  бувад. Бекасию  нокасӣ  ҳар  чор  шуд, Бахти  бадро  ин  ҳама  осор  шуд. Он  кӣ  дар  банди 

ТАВОЗӮЪ  ВА  СӮҲБАТИ  ДАРВЕШОН

Гар  туро  ақл аст  бо  дониш  қарин, Бош  дарвешу  ба  дарвешон  нишин. Ҳамнишини  ҷуз  ба  дарвешон  макун, То  тавонӣ  ғайбати  эшон   макун. Ҳубби  дарвешон 

САБАБИ  ОФИЯТ

Офиятро  гар  бихоҳӣ,  эй  азиз, Метавонаш  ёфтан  аз  чор  чиз. Эминию  неъмат  андар  хонадон, Тандурустию  фароғат  баъд  аз  он. Чунки  бо  неъмат  амони  бошадат,

АҲЛИ САОДАТ

Шуд  далели  некбахтӣ  чор  чиз, Ҳар  ки  ин чораш  бувад,  бошад  азиз. Асли  пок  омад  далели  некбахт, Нест  бад  асли  сазои  тоҷу  тахт. Некбахтонро 

ДАР СИРАТИ МУЛУК

Чор  хислат,  эй  бародар,  дар  ҷаҳон, Подшоҳонро  ҳаме  дорад  зиён. Подшоҳ  чун  бар  мало  хандон  бувад, Бегумон  дар  ҳастиаш  нуқсон  бувад. Боз  сӯҳбат  доштан 

АМАЛИ ХОЛИСАН ЛИЛЛОҲ    

Ҳар  ки  бошад  аҳли  имон  эй  азиз, Пок  дорад  чор  чиз  аз  чор  чиз. Аз  ҳасад  аввал  ту  дилро  пок  дор , Хештанро  баъд 

ФАВОИДИ  ХОМӮШӢ

Эй  бародар,  гар  ту  ҳастӣ  ҳақталаб, Ҷуз  ба  фармони  худо  макшой  лаб. Гар  хабар  дорӣ  зи  ҳайи  лоямут, Бар  даҳони  худ  бинеҳ  муҳри  сукут.

МУХОЛИФАТИ НАФСИ АММОРАҲ

Оқил  он  бошад,  ки  ӯ  шокир  бувад, В- он  гаҳе  бар  нафси  худ  қоҳир  бувад. Ҳар  ки  хашми  худ  фурӯ  хӯрд эй  ҷавон, Бошад 

МУНОҶОТ БА ҶАНОБИ МУҶИБУДДАЪВОТ

Подшоҳо,  ҷурми  моро  даргузор, Мо  гунаҳгорем,  ту  омурзгор. Ту  накӯкорию  мо  бадкардаем, Ҷурми  беандоза  беҳад  кардаем. Солҳо  дар  банди  исён   гаштаем, Охир  аз  карда 

ФАЗИЛАТИ АИМАИ ДИНИ МУҶТАҲИДИН РАҲМАТУЛЛОҲИ АЛАЙҲИ

Он  имомоне,  ки  карданд  иҷтиҳод, Раҳмати  ҳақ  бар  равони   ҷумла  бод. Буҳанифа  буд  имоми  босафо, Он  сироҷи  умматони  мӯстафо. Бод  фазли  ҳақ  қарини  ҷони

НАЪТИ  САЙИДУЛМУРСАЛИН

Баъд  аз   ин  гӯям  дуруди  Мустафо, Он  ки  олам  ёфт  аз  нураш  сафо. Сайидулкавнайн,  хатмулмурсалин, Охир  омад,  буд  фахрулаввалин. Он  ки  омад  нӯҳ  фалак 

ХОТИМА

Аз  барои  ту  ин  қадар  гуфтам, Ёд  гираш,  ки  мухтасар  гуфтам. Ҳар  кӣ  инро  ба  сидқ  бархонад, Воҷибу  фарзу  нафлро  донад. Ҷони  хонандаро   худои