Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4) Архив

КАФОРАТИ РӮЗА

Гар  касе  қасд  кард  дар  хӯрдан, Ба  наҳори  муҷомаат  кардан. Шаст  мискин  таом  бояд  дод, Ё  яке  банда  карданаш  озод. Ё  ду  маҳ  рӯзаро 

БАЁНИ МАКРУҲОТИ РӮЗА

Магасу  паша  дар  гулӯ  чу  парид, Нест  нуқсони  рӯзаи  ту  падид. Гар  касе  раг  заду  ҳиҷомат  кард, Менашояд  варо  маломат   кард. В-ар  кунӣ  масҳи

СУННАТҲОИ  ШАБУРӮЗӢ

Уламо   гуфтанд   бе   шубҳат, Ҳаст  суннат  дувоздаҳ  ракъат. Шаш  ба  пешин  гузору  ду  ба  саҳар, Ду  пас  аз  шому  ду  ба  хуфтан  дар. Чори 

НАМОЗҲОИ  ФАРИЗА 

Он  чи  фарз  аст  дар  шабурӯзӣ, Ҳадаф  ракъат   бувад,  гар  омӯзӣ. Ду  ба  субҳу  чаҳор  пешин  аст, Чор   дар  вақти  аср  таъин  аст. Се 

СУННАТҲОИ НАМОЗ

Суннат  андар  намоз  омад  бист, Даҳ  аз  он  қавлисту  даҳ  феълист. Он  чи  қавлист,  ҳаст  истифтоҳ, Баъд  аз  он  дар  ауз  гашт  фалоҳ. З-он 

САҶДАИ  CАҲВ

Саҷдаи  саҳвро  баён  кардан, Он  чи  мушкил  бувад  аён  кардан. Гар  касе  фарзро  кунад  таъхир, Ё  кунад  таркиби  воҷиб  аз  тақсир. Саҷдаи  саҳвро  чу 

ВОҶИБОТИ  НАМОЗ

Воҷиботи  намоз  ҳафт  аст, З-он  ки  аз  Мустафо  чунин  рафтааст: Фотиҳа  замми  сураи  Қуръон, Дар  дуи  аввал  аз  фариза  бихон. Лек  андар  татаввӯъу  суннат,

Дувоздаҳ  фарз (12)

Ҳар  ки  ӯ  толиби  латифа  бувад, Муқтадояш  Абӯ  Ҳанифа  бувад. Ӯ   дар  ислом  сӯфию  софӣ, Дар  шариат  вафию  ҳам  вофӣ. Бишнав  аз  ман  баёни 

Ноқисоти  таяммум

Ҳар  чи  он  ноқиси  вузӯ  бошад, Ноқиси  ин  таяммум   ӯ  бошад. Он  ки  қодир  шавад  ба  оби  таҳур, З-ӯ  шавад  дар  замон  таяммум  дур.

Фароизи  таяммум

Чор  чиз  аст  дар  таяммум  фарз, Медиҳам  мар  туро  бадониш  арз. Нияту  қасди  хок,  ай  сарвар, Хок,  аммо  чу  пок,  ай  меҳтар, Пас  бизан 

Мӯҷиботи  ғусл

Ғусл  аз  панҷ  чиз  фарз  шавад, Бар  зану  мард  ҳамчу  қарз  шавад. Ҳар  занеро,  ки  гум  шавад  айём, Ғусл  бояд  ба  ҳар  намоз  мудом.

Миқдори  оби  вузӯъ

Макун   исроф  мои  маҷони, Чун “ ва  ло  тусрифу”  ҳамехонӣ. Талафи  об  чун  раво  набувад, Талафи  умр  ҷуз  хато  набувад. Дар  вузӯ  об  як 

Cуннатҳои  ғусл

Суннати  ғусл  ҷумлаги  панҷ  аст, Ёд  гираш,  ки  беҳтар  аз  ганҷ  аст: Шустани  дасту  фарҷ  бояд  пеш, Дур  кардан  наҷосат  аз  тани  хеш. Пас 

Фароизи  ғусл

Ҳар  ки  бо  донишу  тамиз  бувад, Фарз  дар  ғусли  ӯ  се  чиз  бувад. Об  дар   бинию  даҳон  кардан, Бар  ҳама  узви  худ  равон  кардан.

Дар  баёни   шиканандаи  таҳорат

Он  чи  аз  пешу  пас  аён  гардад, Обдасти  туро  зиён  гардад. Риму  хун  чун  равон  ҳаме  бошад, Қай  кунӣ,  пур  даҳон  ҳаме  бошад. Қаҳқаҳа 

Дар  баёни  макрӯҳоти  вузӯ

Об  андар  даҳону  дар  бинӣ, Ба  кафи  чап  кароҳият  бинӣ. Об  ба  рӯй  сахт  бар  кардан, Аврати  хешро  назар  кардан. Хева  дар  об  ҳиштан 

Дар баёни мустаҳабботи вузӯ

Дар  вузӯ  шаш  зи  мустаҳобот   аст: Нияту  з-он  сипас  муволот  аст. Ҳама  сар   масҳу вонгаҳе  тартиб, Ба  маёмин  бидоят  аз  таъдиб. Гар  ту  панҷ 

Дар  баёни суннатҳои  вузӯ

Суннати   обдаст  даҳ  бошад, Ҳарки  донист,  марди  раҳ  бошад: Шустани  даст,  пеш  мисвок  аст, Номи  ҳақ   гуфтан   аз  дили  пок  аст. Мазмаза,  масҳи  гӯш, 

Дар  баёни  фароизи  вузӯ

Дар  сабоҳу  равоҳу  лайлу  наҳор, Дар  вузӯ  нест  ҷуз  фариза  чаҳор: Шустани  рӯю   дасту  маҳси  сар  аст, Шустани  пой  низ  мӯътабар  аст. Рубъи  сар 

Оғози  китоби  мустатоб  ва  эърози  мусанниф  раҳимаҳуллоҳ   

Ай  мусаллӣ ,  биё  таҳорат  кун, Хонаи  дини  худ  иморат кун. Чун  биёрӣ  таҳорати  зоҳир , Ботинат  низ  ҳақ  кунад  тоҳир. Он  таҳорат,  ки 

РӮЗАИ МОҲИ ШАРИФИ РАМАЗОН

Нест  дар  ҳукми  шаръ,  агар  донӣ, Рӯза  ҷуз  қаҳри  нафси  шаҳвонӣ. Аз  ҷимоъу  шароб  дур  шудан, В-аз  ҳама   хӯрданӣ  нафур  шудан. Фарз  дон  ҷумла 

АЛОМАТИ  МАРДИ  МУТТАҚӢ     

Се  аломат  бошад  андар  муттақӣ, Кай  бувад  нисбат  тақиро  бо  шақӣ. Бар  ҳазр  бош,  эй  тақӣ,  аз   ёри  бад, То  наяндозад   туро  дар  корӣ 

Чоркитоб шеърхо — назм, панду насихат ва г.

Раҳмате  монад  басе  аз  зулҷалол, Бар  равони  поки  он  соҳибҷамол. К-ин  ҳама  дуррҳо  ба  назм  овардааст, Ғуттаҳо  дар  баҳрӣ  маънӣ  хӯрдааст. Ёдгоре  дар  ҷаҳон 

ЭҲТИРОЗ  АЗ  ДУШМАНОН 

Аз  ду  кас  парҳез  кун,  эй  ҳушёр, То  набинӣ  накбате  аз  рӯзгор. Аввал  аз  душман,  ки  ӯ  истезарӯст, В-он  гаҳе  аз  сӯҳбати  нодони  дӯст.