Гулназар Архив

Косни — гул

Ин гули косни андак Ёд оварад бодбезак, Бодбезаки каб-кабуд, Бодбезаки хушнамуд! Шавад аз боди гузар Баргҳои ӯ бозигар. Гӯё ки мебезад бод, Бо фараҳу

ГУЛИ КАВАР

Дидаӣ ту каварро, Ҳусни зову камарро? Наметарсад аз хамӣ. Аз гармиву аз намӣ. Бар ҷариҳо фурояд, Аз сангу шах барояд. Гулаш алови зинда, Набошад

ГУЛИ СЕБАРГА

Себаргазор чӣ зебост, Гулаш боби тамошост! Кунӣ як лаҳза гумон- Чии гул аст марминҷон, Ҳой марминҷони пухта, Роҳати чони пухта! Себаргаро се барг аст,

Гули Садбарг

Садбарг чаро садбарг аст? Зеро варо сад барг аст! Гарчи ранги ба ранг аст, Дар ҳар намуд қашанг аст. Ҳар баргаш нагзу хушрӯй, Ҳам

Гули Газанда

Газанда дар лаби ҷӯ Ба об кунад гуфтугӯ. Надорад бо касе кор, Бо ҳар хору хасе кор. Наздаш наояд аз дур На магасу на

Печак гул

Гули печак — бахтиёр, Панҷаҳояш бешумор. Намонад дар рӯйи хок Афтодарӯҳу амнок. Панҷаҳояш мададгор ӯро барои ҳар кор. Печид ба тани ниҳол, Боло равад

Гули Наргис

Баҳор гуяд: «Наргис аст» Чашмони зебои ман. У ҳасту ин ҷаҳон аст Зеби тамошои ман.» Дар боғу рои ёла Равшан аст чашми баҳор Ҳам

Карнайгул

Карнайгулаш меноманд, Ки бошад ҳамчун карнай, Аммо мисоли карнай Фин нахезад аз вай. Занбуру шахпаракҳо, Вақте ки пешаш оянд, Бо хушаву бо баргҳош Базми

Офтобпараст

Офтобпарастро бинӣ. Офтобро гӯё бинӣ. Гарчи бошад чун офтоб, Ҷое надорад шитоб. Аз баландии поя, Байни бои ҳамсоя Нигаҳ ба мо мекунад, Рақси зебо

Гули савсан

Гули савсанро диди? Ҳусни Ватанро диди! Ҳамин ки рафт зимистон Аз деҳи мо шитобон, Гули савсан гул кунад. Дашту даман гул кунад. Гӯяд: «Баҳор

Бунафша — Гул

Гули гулҳо бунафша, Шодии мо бунафша! Бунафшаранг барояд, Кӯҳу талро орояд. Дугонаи баҳор аст, Ҳушёру беқарор аст. Номи ин гули зебо Зебандаи духтарҳо.

Лолахасак — гул

Лолахасак лола аст, Зеби дашту ёла аст, Монанди байракчаҳост, Рӯйи дасти бачаҳост. Нозук аст лолахасак, Ҷабраш макун бедарак: Якбора барги гулҳош Пеши ту мехӯрад

Гули хайри

Гули хайриро аз дур Гумон кунӣ: пиёла, Ки сурх асту сафед аст Дар рӯйи кафи ёла. Пиёла гаҳ пур аз субҳ, Гоҳе зи оби

Гули Нилуфар

Бо дамидани офтоб Н илуфар хезад аз хоб, Мисли парии оби Берун барояд аз об. Гуяд: «Салом, эй офтоб, Эй офтоби ҷаҳонтоб, Аз ҳама

Гули Сияҳгӯш

Гули сияҳгӯш Пайки баҳор аст, Аз вай зимистон Анвар фирор аст. Гули сияҳгуш Гули умед аст, Гӯшаш сияҳ, лек Дилаш сафед аст. Гӯяд: «Ман

ҲУСНИ ЗАМИН

Гулҳо ҳусни заминанд, Базебу нозанинанд. Боғу саҳрову кӯҳсор, Раставу лаби ҷӯбор, Бо гул чунин хушрӯянд, Рангорангу хушбӯянд. Ҳар гул дорад ба худ ном, Ҳам

ГУЛҲОИ ТОҶИКИСТОН

Дар кӯҳу пуштаи мо, Дар боғу киштаи мо Гул бируяд беҳисоб Бо рангу буйи ноёб. Номҳои зебо доранд, Қимати дунё доранд. Бояд онҳоро донем,