Мирсаид Миршакар Архив

БИГЗОР МОНАД

«Сафедӣ ҳаст дар мӯи сари ту, Бикан онро!»—зи ман хоҳиш намудӣ. Чаро онро канам? Бигзор монад, — Нишон з-он дам, ки аз ту дур

ФАСЛИ ГУЛ

Ҳама ҷо сабзу хурраму гулпӯш, Гарми ракс аст лола дар саҳро. Гарчи пирам, нарафтааст аз дил Оташи ишқу орзую вафо. Мекунад ханда бар лаби

ОФАРИДАМ ТУРО

Эй бут, эй сояи хаёлотам, Офаридам туро, ки дар шаби тор Шамъи роҳам шавӣ, Вале, ҳайҳот Садди роҳам шудӣ ту дар ҳар кор. Ман

ЗӮҲРАИ МАСТ

Зӯҳраи сеҳрноку мастура… То парам тезтар ба ҷониби он, Гул фиристодамаш, ниқобашро — Канда партофтам ба амри замон. Дар тааҷҷуб фитода з-ин ҷуръат, Зуҳраи

РАШК БИНМУДА…

Рашк бинмуда ман аз ҳоли лабаш пурсидам: Ки бигӯй, эй хинду Посбони шакарӣ? Ё ки тороҷгари лаъли лабаш? Е ҳарду? Холи лаб фахркунон,— Гуфт:

ГУЛИ МАГНОЛИЯ

Ба вақти хайрухуш дар соҳили баҳр Гули магнолия дода ба дастам, Табассум карда, рафтӣ. Он чӣ сир буд, Ки бо як ишваат додӣ шикастам,

БИШНАВ ЧӢ МЕГУЯМ ТУРО

Сабр кун, Бишнав чӣ мегуям туро, Ин қадар беҳуда ашкатро марез. Рафта будам дар сафар, боз омадам, Хат накардам гар, сабаб дорад, азиз. Хат

ШИРИН, ШИРИН

(Суруд) Ширин, ширин, Ширинтарӣ аз ҷони ширин. Ширин, ширин, Ширинакам ба паҳлуям шин. Ба дил ҷо шав, ки ғам аз дил барояд, Табассум кун,

МОҲИ ШУҒНОНИЯМ

(Суруд) Эй моҳи шуғнониям, Лаъли бадахшониям, Эй ҷон, Эй ҷонам, Ба ту қурбонам, Ёраки кӯҳистонам. Ман садқаи чашмонат, Афтодаам дар домат, Ҳайҳот! Ай ҷонам,

РУХИ ХУБИ ТУРО

Додаанд оро рухи хуби туро: Бахти хуш, Сидқу вафо, Шарму ҳаё!

УМЕДИ ФАРДО

Ҳар кас нарасад ба қадри имрӯз, Асло накунад умеди фардо…

ГУЛИ СУРХ…

Гули сурхе, ки ҳамранги рухи туст, Тамошо кун, ниҳолаш бар лаби ҷӯст Ниҳолашро дар он ҷо ман шинондам, Зи ҳар гул бештар медорамаш дӯст.

МАҶНУН БИСОЗАД МАРО…

Азизам! Табиат туро Аз он дилбарӯ дилрабо офарид, Ки Маҷнун бисозад маро. Бароям туро офарид. Вале чун нигоҳаш ба рӯят фитод Ба якбора ҳушаш

ҶАҲОНИ МОВУ ТУ

Ҷаҳони мову ту аз ҳар ҷаҳон беҳ, Замони мову ту ,аз ҳар замон беҳ, Барон халқи кишвар ҳар чӣ хуб аст, Барои мову ту,

ДАР ДИДААТ ҶӮЯМ ПАНОҲ

Агар бигзаштааст аз ман гуноҳе, Бибахшоям, азизам, бо нигоҳе, Факат дар назди ту хастам гунахгор, Факат дар дидаат чуям панохе,

НАМЕПУРСӢ…

Миёни ҳар ду абрӯи ту ҳол аст. Ба наздат омадан амри маҳол аст. Намеоӣ ба наздам гоҳ-гоҳе, Намепурсӣ, ки шоир дар чӣ ҳол аст.

ТИЛИСМИ ЗИНДАГОНӢ

Тилисми зиндагониро шикастам. Аз ин нангинқафас як умр растам. Ман акнун мурғи озоди замонам, Лаҷоми зиндагониям ба дастам.  

ТУРО МЕПАРАСТАМ

На бутро мепарастам, не худоро, Туро танҳо, азизам, мепарастам. Ба уммеде ба кӯят сар ниҳодам, Дилам бигзошта бар рӯи дастам. Бигир аз дастам онро,

ТУРО ДОДУ НАКӮ ДОД

Табиат қадди барноро ба ту дод, н о чашми шӯху шаҳлоро ба ту дод, Лаби гулгун, рӯхи зебо ба ту дод, Ба ман танҳо

ЧАШМҲОИ ТУ…

Чашмҳоят сиёҳу зебоянд, Мисли ҳусни ту оламороянд, Аз нигоҳат аён, ки чашмонат Чашм не, нури чашми дунёянд. Метавон дид бо чунин чашмон Ин чаҳонро

ОТАШИ ИШҚ

Ба гумонам, ки ҷадди ман Зардушт, На ба ҳар оташе садоқат дошт, Оташи ишқро парастиш кард К-у ба дил нури зиндагӣ мекошт!   Шояд

Орзуву ишқу умед

Зиндагӣ ранҷ дораду рохат, Зиндагӣ бебаҳотарин гуҳарест, Лек бе орзуву ишқу умед Зиндагӣ чун дарахти бесамарест.

Зиндагӣ ва орзу

Зиндагӣ бе орзу ширин набуд, Зиндагиро орзу ширин намуд.

Коргар

Коргар имрӯз дар Норак манам, Лек фар до сӯи Роғунам равон, Давлат аз ман, ман азони давлатам, Ӯ маро, ман ҳастам ӯро посбон. Ман

Дил ҷаҳони орзуст

Дил намемирад… Пас аз ман ҳам намемирад дилам. Зиндаи ҷовид ӯст, Дар фазоӣ зиндагӣ хуршед ӯст, Андаруни синаи соҳибдилон Хонаи уммед ӯст.   Розгоҳи

Мағрур наям

Эй ғарра ба ин ки даҳр фармонбари туст, В-ин моҳу ситораву фалак чокари туст. Тарсам, ки туро чокари худ пиндоранд Он мурчагон, ки ризқашон

Ба осмон пардохтам ман

Ту кори Заминро накӯ сохтӣ, Ки бо осмон низ пардохтӣ?                            

Бо нидои ту

Ин хақиқат бувад, ки кураи арз Гирди хуршед бе ту ҳам мегашт, Бе ту ҳам баҳр буду дарё буд, Ҷангалу лолазору кӯҳу дашт…  

Инсон

Асрҳо боз ҷустуҷӯйкунон Рӯ ба хуршед дар сафар ҳастам. То шавад мушкилоти раҳ осон, Мекунам, ҳар чӣ ояд аз дастам. Раҳи хуршеди бахт ноҳамвор,

Гули уммеди дилҳоӣ

Бинокори ҷаҳони нав! Чаҳон бо ту сарафроз аст, Дилам, шеърам, Вуҷудам бо ту ҳамовозу ҳамроз аст, Гули уммеди дилҳоӣ, Фурӯғи чашми биноӣ. Ба истиқболи

Одам

Одами оддиям! Шунав, Одам, Баҳри бахту саодатат шабу рӯз, Ҳар чӣ омад зи дасти ман, кардам… Пир гаштам. Намехурам афсӯс, Ки ҷавонии хеш бахшидам

Қисмати осмон ба дасти мост

Шуд куҳан қиссае, ки мегуфтанд: «Қисмати хокиён ба дасти самост» Баъд аз ин фахр карда, бояд гуфт: — Қисмати осмон ба дасти мост!

Замин сайёра аст

Рӯзу шаб бедор ҳастам, Дар дилам, Шамъи ишқу орзу афрӯхта, Ҷониби сайёраҳову коинот Асрҳо шуд, ки нигоҳам дӯхта. Лек медонам, ки дар сайёрае Баҳри

Ҷустуҷу дорад дилам

Зинда кун дар сина он сӯзе, ки рафт, Дар ҷаҳон, боз овар он рӯзе, ки рафт                

Чаро чун шамъ сӯзй?

Чаро чун шамъ сӯзй? Бебақо ӯст, Ки андар оташаш маргаш ниҳон аст. Ту аз Хуршед омӯз ин ҳунарро, Ки месӯзад валекин ҷовидон аст!

Дили беқарор

Боз чун ҳар субҳдам биншастаам Рӯи санге, бар лаби Баҳри Сиёҳ. То шавад ором дил, дил бастаам Ман ба ин бахри азиму мавҷҳо…  

Ҷаҳон роз аст

Асрори азалро на ту дониву на ман.                                  

Гузашта ва оянда

Гирам падари ту буд, фозил Аз фазли падар туро чӣ ҳосил?                          

Фасли гул

Ҳама ҷо сабзу хурраму гулпӯш, Гарми ракс аст лола дар саҳро. Гарчи пирам, нарафтааст аз дил Оташи ишқу орзую вафо. Мекунад ханда бар лаби

Бигзор монад

«Сафедӣ ҳаст дар мӯи сари ту, Бикан онро!»—зи ман хоҳиш намудӣ. Чаро онро канам? Бигзор монад, — Нишон з-он дам, ки аз ту дур

Офаридам туро

Эй бут, эй сояи хаёлотам, Офаридам туро, ки дар шаби тор Шамъи роҳам шавӣ, Вале, ҳайҳот Садди роҳам шудӣ ту дар ҳар кор. Ман

Рашк бинмуда

Рашк бинмуда ман аз ҳоли лабаш пурсидам: Ки бигӯй, эй хинду Посбони шакарӣ? ё ки тороҷгари лаъли лабаш? Е ҳарду? Холи лаб фахркунон,— Гуфт:

Зӯҳраи маст

Зӯҳраи сеҳрноку мастура… То парам тезтар ба ҷониби он, Гул фиристодамаш, ниқобашро — Канда партофтам ба амри замон. Дар тааҷҷуб фитода з-ин ҷуръат, Зуҳраи

Гули магнолия

Ба вақти хайрухуш дар соҳили баҳр Гули магнолия дода ба дастам, Табассум карда, рафтӣ. Он чӣ сир буд, Ки бо як ишваат додӣ шикастам,

Ишқу амал

Фасли хуби баҳор, Соҳили Вахш, Сабзаю лола буду боди саҳар… Менишастем ҳар ду дар гулзор Бе маю бе пиёлаю соғар. Масти дидори якдигар гашта

Бишнав чӣ мегуям туро

Сабр кун, Бишнав чӣ мегуям туро, Ин қадар беҳуда ашкатро марез. Рафта будам дар сафар, боз омадам, Хат накардам гар, сабаб дорад, азиз. Хат

Ширин, ширин

(Суруд) Ширин, ширин, Ширинтарӣ аз ҷони ширин. Ширин, ширин, Ширинакам ба паҳлуям шин.   Ба дил ҷо шав, ки ғам аз дил барояд, Табассум

Моҳи Шуғнониям

(Суруд) Эй моҳи шуғнониям, Лаъли бадахшониям, Эй ҷон, Эй ҷонам, Ба ту қурбонам, Ёраки кӯҳистонам.   Ман садқаи чашмонат, Афтодаам дар домат, Ҳайҳот! Ай

Рухи хуби туро

Додаанд оро рухи хуби туро: Бахти хуш, Сидқу вафо, Шарму ҳаё!

Умеди фардо

Ҳар кас нарасад ба қадри имрӯз, Асло накунад умеди фардо…

Ҷаҳони мову ту

Ҷаҳони мову ту аз ҳар ҷаҳон беҳ, Замони мову ту, аз ҳар замон беҳ, Барон халқи кишвар ҳар чӣ хуб аст, Барои мову ту,

Гули сурх

Гули сурхе, ки ҳамранги рухи туст, Тамошо кун, ниҳолаш бар лаби ҷӯст Ниҳолашро дар он ҷо ман шинондам, Зи ҳар гул бештар медорамаш дӯст.

Маҷнун бисозад маро…

Азизам! Табиат туро Аз он дилбарӯ дилрабо офарид, Ки Маҷнун бисозад маро. Бароям туро офарид. Вале чун нигоҳаш ба рӯят фитод Ба якбора ҳушаш

Туро мепарастам

На бутро мепарастам, не худоро, Туро танҳо, азизам, мепарастам. Ба уммеде ба кӯят сар ниҳодам, Дилам бигзошта бар рӯи дастам. Бигир аз дастам онро,

Тилисми зиндагонӣ

Тилисми зиндагониро шикастам. Аз ин нангинқафас як умр растам. Ман акнун мурғи озоди замонам, Лаҷоми зиндагониям ба дастам.

Дар дилат ҷӯям паноҳе

Агар бигзаштааст аз ман гуноҳе, Бибахшоям, азизам, бо нигоҳе, Факат дар назди ту хастам гунахгор, Факат дар дидаат чуям панохе,

Намепурсӣ…

Миёни ҳар ду абрӯи ту ҳол аст. Ба наздат омадан амри маҳол аст. Намеоӣ ба наздам гоҳ-гоҳе, Намепурсӣ, ки шоир дар чӣ ҳол аст.

Баҳор омад

Ҷаҳон гулпӯш аз файзи баҳор аст, Баҳори ошиқон дидори ёр аст. Биё, бо ҳам равему гул бичинем, Ки бе рӯи ту гул дар чашм

Туро доду накӯ дод

Табиат қадди барноро ба ту дод, н о чашми шӯху шаҳлоро ба ту дод, Лаби гулгун, рӯхи зебо ба ту дод, Ба ман танҳо

Чашмҳои ту

Чашмҳоят сиёҳу зебоянд, Мисли ҳусни ту оламороянд, Аз нигоҳат аён, ки чашмонат Чашм не, нури чашми дунёянд. Метавон дид бо чунин чашмон Ин чаҳонро

Оташи ишқ

Ба гумонам, ки ҷадди ман Зардушт, На ба ҳар оташе садоқат дошт, Оташи ишқро парастиш кард К-у ба дил нури зиндагӣ мекошт!   Шояд

РОҲИ ОҲАН БА ДУШАНБЕ ОМАД

Ба асри Шӯро биёфт равнақ, Тамаддуну илм низ ирфон. Бигашт обод мамлакатҳо, Баланд шуд хоҷагии деҳқон. Замини вайрона-обёрӣ, Ба дашту саҳрост-об ҷорӣ. Ривоҷ ҳам

БАДКИРДОР

Дар деҳаи зебои мо Дар байни одамҳои нағз Бо хулқу бо отвори худ У пистаи пӯсидамағз Бошад мизоҷаш мисли дӯғ Гардад қадир бар оши

ЧИ БУДАСТ?

Як мардаки нишинос Рӯзе омад ба савхоз Фаҳмидем директор будаст Мардаки пуркор будаст Дар рафти сӯҳбати худ Аз рӯзи одати худ Ҳар киро ака

МЕЬМОР

Ҳоли худам меьморам, Рӯи миз ҷои корам, Хонаи нав месозам, Иморат меандозам. Хишт болои хишт монам, Ман корамро медонам!. Назоратчӣ сармеьмор- Ин ҷо модаркалонаст.

ЗОҒУ УҚОБ

Буду набуд зоғе буд, Бадхӯру сер ҷоғе буд Бо уқобе дар саҳро Як саҳар рӯ ба рӯ шуд Бипурсид аз уқоб: « бигӯ ба

РОСТ МЕГЎЯМ

Гумон набаред Ки ман хурд ҳастам Ана мебинед Ҷорӯб дар дастам Бо ин ҷорубам Хона мерӯбам Дар даст кӯзача Давам бошитоб Ба сӯи чашма

НАҒЗАКАК ХОНЕД

Ба чагони азизи кишвари ман. Тозагулҳои ин гулистонед! Соли таҳсилатон муборак бод Шод бошеду нағзакак хонед! Донишу илм нури дидаи мост, Ҳар киро нест

ҶӮРОБҲОИ ГУЛДОР

Зочаҷони ширинам Туро ман мебинам Ашӯлае хонамат Ашӯлаам чунин аст Бишнав ки вай ширин аст Торикшуд шуд биёбон Ситораҳо дурахшон Дар ҳама ҷо аллакай