Нӯъмон Розиқов Архив

ҲАДАҲА

Рамазон омаду мулло ҳадаҳа, Шикамаш чун дафи гӯё ҳадаҳа. Дараке ёбад аз ифторе агар, Бидавад бесару  бепо, ҳадаҳа. Мо зи муллову гапаш дар ҳазарем,

ЯЛЛӢ

Ман ки мастам ялалӣ, Майхурӣ мастам, ялалӣ. Истакон дар қиссаву масти аластам, ялалӣ, Биргадир аз рӯи бекорӣ маошамро надод. Дасти манн бар доманаш то

ҲУКМИ РӮБОҲ

Боре рӯбоҳи маккор, Сардори ҷонварон шуд. Ҷайраи бечораро, Ҷангу маломат намуд. Ҷайра гунаҳгор будаст: Ҷомааш хордор будаст. Ба пушти серхори вай. Чих ел савор

УЛАНГИ ДАНГ МОШОБА

Мудир омад аз бозор Бар «Волга»-и нав савор. Аз паи дафъи хумор, Уланги данг мошоба.   Таги чанор ҷои ӯ, Ба кор ӯро хушаш

ПОРАХӮР

Нағмаи бисёр дорӣ, порахӯр, Ростӣ, чун аждаҳорӣ, порахур. Ҳар касе гӯяд салом аз эҳтиром, Аз кафаш умедворӣ, орахӯр.   Дасти худро гар барад сӯи

МАНСАБТАЛОШ

Соҳиби колхози мо Даврон шудаст, Хонаҳои гарми мо яхдон шудаст. Мо нишаста бо умеди оби ҷӯш, Дар миёни хонаҳомон ҷомапӯш. Ларза дорем аз дами

ДАРДИ БЕДАВО

  Эй шиша, зиҳам чи гунна бе ту, Дар васфи ту манн тарона дорам. Бар гардани борикат ҳамеша Ман бӯсаи ошиқона дорам.   Рӯзе,

Тӯҳматчӣ (Тухматчи)

Мисли одами бадард, Тӯҳматчие хоб накард. Қаламашро тез намуд, Дафтари тӯҳмат кушуд. — «Мудири мо ҷӯрабоз», Як ҷӯрааш қаддароз, Қади дигарӣ кӯтоҳ, Меравад оҳиста

РАВ КУНУН ДОРУ БИЁР

«Монтиёри номӣ» — и қишлоқи мо, Менамояд ҳар гаҳе хоҳад мақом. Ӯ ба ҷои хизмату кори накӯ. Месарояд ин сурудашро мудом:   «Монтиёрам, монтиёрам,

ОШХОНАИ ВАЙРОНАЕ

Дар лаби оби равон, Дар қади роҳи калон, Дар маҳалаи Гулистон. Ҳаст як ошхонае,   Обаш лою ҷӯй ифлос, Рӯи катҳо бепалос. Ҷуммаки ҳар

ТАҚ-ТАҚИ ДАРВОЗА ШУД

Ногаҳон шаб тақ-тақи дарвоза шуд, Рӯ ба рӯям мошине, шуд. Мошини хушранги «Зил»-и наппа нав. Хонаи мо з-он пури харбуза шуд.   Ҳар гаҳе

ВОДАРЕҒ

Фасли гармӣ рафту боз омад зимистон, водареғ, Бедаву  силос н-овардам, водареғ. Ҳар куҷо буд сояи салқин бед он ҷо шудам, Коҳи хирманро наовардам ба

ВАЪДА

Сардори мо ба минбар, Баромад бо карру фар. Халтаи гапро кушод Ваъдаи бисёре дод: — Мо барои бачагон Созем боғи калон, Ҷояш ҳамворӣ бошад,

Моҷарои ҳаққи шир

Як пагоҳи бар сари домоди худ, Модари келин паи ҷанҷол бишуд: — Зодаам як духтари озодарӯ, Бе  қалину мол манн додам ба шӯ. Духтарамро

Одати Ғалатӣ

Рӯзе хаёл карда, Рафтам ба сӯи Горгаз, Чун асбоби даркорӣ, Гирифтам печкаи газ Баҳри шинондани он Як моҳакак давидам, Як балони газашро Хеле гарон

Чингилак му дори

Ин шимми васеъ дар тани ту танг афтод, Пӯшидани мӯди мо ба тани ту нанг афтод. Ҷингилак мӯ дорӣ, Мӯи хушрӯ дорӣ, Дар пушти

ЧОЧАК

Аз саҳар то шом, Дорем мо мақом, Чочи резинӣ, Мондаем дар ком.   Дар ҷайби момо, Дар ҷайби додо, Чочаки бисёр, Аз барои мо.

РӮЗЕ МЕРАСАД

Ҳиллаи бисёр дорӣ, эй мудир. Роҳи пулро интизорӣ эй мудир. Зери тахта мениҳӣ моли фузун, Аз барои харчиворӣ, эй мудир.   Обро ту бо

ЯЛЛӢ

Ман ки мастам ялалӣ, Майхурӣ мастам, ялалӣ. Истакон дар қиссаву масти аластам, ялалӣ, Биргадир аз рӯи бекорӣ маошамро надод, Дасти манн бар доманаш то

ҲОЛАШ ТАБОҲ

Порахӯре кард одат, Ба хӯрдани молу пул. Ҳар касе, ки «ма» гӯяд, Менамуд онро қабул.   Аз «те» мудом қимоб буд, Шунидам ҳам намехост.

Бадкирдор

Дар деҳаи зебои мо, Дар байни одамҳои нағз Бо ҳулқу боа твори худ Ӯ пистаи пусидамағз.   Бошад мизоҷаш мисли дӯғ Гардад қатиқ бар