Омар Хайям Архив

Бо мост!

Асрори ҷаҳон, чунон ки дар дафтари мост, Гуфтан натвон, ки он вуболи сари мост. Чун нест дар ин мардуми нодон аҳлӣ, Натвон гуфтан чунон

Уст

Ои беҳ, ки дар ин замона кам гирӣ дуст, Бо аҳли замона суҳбат аз дур накуст. Он кас, ки ба ҷумлагӣ туро такя бар

Дар кунчи хаёт

Мову маю маъшуқ дар ин кунҷи хароб, Фориғ зи умеди рафтану биму азоб. Ҷону дили ҷому ҷома дар рахни шароб, Озод зи хоку боду

Куза аз гили мо

Бархез, буто, бисёр баҳри дили мо, Ҳал кун ба ҷамоли хештаи мушкили мо, Як қуза шароб, то ба ҳам нуш кунем, З-он пеш, ки

Махурем

Аз бодаи ноб лаъл шуд гавҳари мо, Омад ба фиғон зи дасти мо соғари мо. Азбаски ҳамехурем май бар сари май, Мо бар сари

Майхона

Омад саҳар ин нидо зи майхонаи мо, К-ей ринди хаработиву девонаи мо, Бархез, ки пур кунем паймона зи май, Зон пеши, ки пур кунад

То тавони маранчон!

То битвонӣ ранҷа магардон касро, Бар оташи хашми хеш маншон касро, Гар роҳати ҷовидон, масаъ дорӣ, Меранҷ ҳамешаву маранҷон касро.

Хама дай шуд

Афсус ки номаи ҷавонӣ тай шуд, В-он тозабаҳори зиндагонӣ дай шуд, Он мурғи тараб, ки номи  буд шабоб, Афсус надонам, ки кай омадау кай

Ба шодмони гузарон

Барзезу махур ғами ҷаҳон гузарон, Биншину даме бо шодмонӣ гузарон,Б Дар табъи замона гар вафое будӣ, Ҳаргиз ба ту навбат нашудӣ аз дигарон. 

Гуфт

Ин баҳри вуҷуд омада берун зи нуҳуфт, Кас нест, ки ин гавҳари таҳқиқ бисуфт, Ҳар кас сухане аз сари савдо гуфтанд. З-он руй, ки

Рубоиёти Умари Хаём

Хайём, танат ба хаймае монад рост, Чун султоне, ки манзилаш дори бақост. Фарроши азал зи баҳри дигар манзил Ин хайма бияфканад, чу султон бархост.

Ишк ва мухаббат чист?

Хуршеди сипеҳри лоязоли, ишқ аст, Мурғи чамани хучастафоли ишқ аст. Ишқ он набувад, ки ҳамчу булбул ноли, Ҳар гаҳ, ки бимириву наноли — ишқ

Все рубаи Омара Хаяма на родном языке

350 То кай зи абад ҳадису то кай зи азал? Бигзашт зи андози ман илму амал. Ҳангоми тараб шаробро нест бадал, Ҳар мушкилро шароб