Раҷаббек Сайдзода Сарфароз Архив

МАНЗАРАИ БАҲОР

Саҳар аз хоб бархезу биё як бор чаманро бин, Гули садбаргро як сӯ, дигар сӯ, он суманро бин. Ту аз беғи биҳишту қиссаи Ҳурон

БО ПАДАР ХУРСАНД БУДАМ

То падар буд шодӣ доштам ҳам нишот, Ғам ба ҷои шодӣ омад чашм пӯшид аз ҳаёт. *** Бар сари болини ӯ чандин табибон омаданд,

ПАНДИ ПАДАР

Чун падарро мо намудем гӯру чӯб, Аз падар бо мо бимонд чанд панди хуб: *** Одамон аз маърифат ёфтанд қадр, Маърифатдорон нишинанд ҷои садр.

ПАДАР ВА ФАРЗАНДОН

Даҳ писар аз як падар ёфт парвариш, Рафт сиёҳӣ аз сару аз мӯи риш. *** Вақти пирӣ он падар афтод зи по, Гуфт бо

ФАРЗАНД

“Фарзанди хуб боғи падар, Фарзанди бад доғи падар”. *** Кор меравад вақти саҳар, Бо як азобе он падар. *** Фарзанд, фарзандони ӯ, Доим хӯранд

МУКОФОТИ АМАЛ

Дар даруни решаҳои як дарахт, Хона кард муше замин буд гарчи сахт. Зиндагӣ кард чанд муддат, чанд вақт, Дар ҳамон ҷо он муши баргаштбахт.

ҲИКОЯТИ БЕНАМОЗ

Аз замони ҳазрати Мӯсо расидааст то ба мо, Як ҳикоят оварам баҳри шумо. *** Лаб-лаби дарё рӯзе кард гузар, Зикргӯён ёди аллоҳ дош ба

ҚИССАИ КАДБОНУ

Ош гуфта шавла пухтӣ, Таги таомро сӯхтӣ, Ҳуши ту дар куҷо буд? Куқо назора дӯхтӣ? Самбӯсаи ту хом аст, Самбӯса ӯ ба ном аст.

НОНРЕЗА

Набераам Фарида Нонрезаҳоро дида, Ба дидаҳо молида Хам шуда чида-чида. Нонреза ҳам нон аст-ку, Баракоти хон аз ӯ Нонрезаро марезон, Ба зери пой ҳарсӯ.

ОШНОЁН

Ба феъли ошноён ошноям, Зи ошноён наёфтам ошно кас. Ҳама даъво кунанд аз ошной, Надоранд ошной як сари хас. *** Ҳайф, ба хоб бигзашт

ШӮХӢ БА ШӮХӢ

Шӯхам ба шӯхӣ-шӯхӣ, Бар ман бипошид духи. Гуфто: Дигар махӯр ғам, Хушбӯтар аз кулӯхӣ.

КАМПИРОНИ ҒОРАТГАР

Ҳар ҷо худой ё тӯй Он кампирони пургӯй Ҳозир шаванд дар он ҷо Шинанд бо ҳам рӯ ба рӯ. *** Карда насиҳат бисёр Ба

ДУШМАНОН

Вақте рафтам он расул мегуфт доим: Уматӣ, Дар ҷаҳон аз дасти душман ӯ надида роҳате. Баъди чордаҳ қарн имрӯз душманон, Ҳамла карданд, ин ба

САНГИ БАДГАВҲАР

(БА ДУШМАНОНИ МУҲАММАД(С) “Санги бадгавҳар агар косаи заррин шиканад Қимати санг наяфзояду зар кам нашавад”. Эй Худо, ҳар кӣ шавад душмани ту ё ки

ПАДАРНОМА

(Силсилаи шеърҳо) ПАДАР Вақти пирӣ бар падар роҳати ҷон лозим аст, Як паноҳгоҳ аз ҳавои барфу борон лозим аст. *** Ҳам зану фарзанди худ

ТАБИБ ВА БЕМОР

************************* ТАБИБ Ман дору додам хӯрдӣ, Вақте ба хона бурдӣ? БЕМОР Чу дору додӣ бурдам, Аз дорӯҳо бихӯрдам. ТАБИБ Хӯрдӣ аз рӯи реҷа? Бигӯ

БЕМОР

Тани соқам носоқ шуд, Ҷисм устухони қоқ шуд. Дарди шикам дод азоб, Шабҳо намекунам хоб. Майлаш-майлаш табибҷон, Шояд кунад фоида он.

ТАБИБ

Аз чӣ дори шикоят, Канӣ бикун ҳикоят. Дору диҳам ба ту ман, То ки диҳад шифоят.

АҚЛ ВА ТАДБИР

Коре, ки зи рӯи ақлу тадбир кунӣ, Андешаи кор аввал ҳам охир кунӣ. Як мулки хароб тавонӣ обод кардан, Осон набувад ба зӯри шамшер

ДӮСТИ ХУДО

Худоё, дӯсти худро хуб шиносӣ, Зи нодонӣ надонем қадшиносӣ. *** Надоранд давлату онон фақиранд, Ба чашми аҳли олам як ҳақиранд, *** Зи мардум ҳеҷ

ЧИНОРИ МАШҲУР

Ҳарҷо чинор бисёр аст, Машҳур як чинор аст. Ба номи он як маҳал, Дар шаҳр Яккачинор аст.

ДУОИ МО

Аз гандуми деҳқонӣ, Хонаи халқ шавад пур. Кулча пазад кадбону, Рӯзи дароз дар танӯр. Шифо ёбад илоҳӣ, Ҳар кас, ки ҳаст ранҷур. Мусофирон биёянд.

КОРИ ХАЙР

Ба кори хайр агар дилмагармӣ дорӣ, Барои миллатат бинмо ту коре. Ба дарвешону мискинон, ятимон, Дароз кун гоҳ-гоҳе дасти ёрӣ.

МАРД ВА НОМАРД

Ҳамон одам сазовор аст ба мардӣ, Ба дарди миллаташ ҳамдард бошад. Ба дарди миллаташ ҳамдард агар нест, Аз ӯ мардӣ маҷӯ, номард бошад.

БИНОИ МАЪНАВИЁТ

Бинои маънавият ҳам хароб шуд, Аз он вақте, ки халқ дур аз китоб шуд. Бинои тан ҳама обод карданд, Бихӯрданд луқма гуфтанд:Вақти хоб шуд.

ҒИЗОИ МОДДӢ ВА МАЪНАВӢ

Ғизои моддӣ чист? Нон асту об аст, Ҳам ҳар хел хӯрдани дарин ҳисоб аст. Ғизои маънавӣ гӯй бигӯям: Китоб асту, китоб асту, китоб аст!

МУРДАҲО ВА ЗИНДАҲО

Мурдаҳо рафтанд дар хоби абад. Хубӣ хуби карданд дар ҷаҳон ё кори бад. Одами зинда ҳам рӯзи дароз, Кор не, хобанд дар рӯи намад.

БА БАЗЕЪ КОРКУНОНИ БАРҚИ ТОҶИК

Оинасифат дили ту ҳеҷ соф нашуд, Бераҳмии ту зи рӯи инсоф нашуд. Шаб, ки ту чароғи барқ хомӯш кардӣ, Торик ҳама ҷо, гирду атроф

ИСРОФ ҲАРОМ

Батар набувад зи кори исроф коре, Исроф ҳаром, туро нагуфтанд боре? Рӯзона чароғ чаро накардӣ хомӯш? Эй соҳиби хона, ҳеҷ ту инсоф дорӣ?

БА УСТОД БОҚӢ РАҲИМЗОДА

Аз ҷаҳон вақте, ки шоир Боқӣ рафт, Аз ҷаҳон ҳам хушдилӣ, вақтчоқӣ рафт. Ҳамчу Саъдӣ, Рӯдакӣ, Боқӣ надид умри дароз, Хостем то ки бигӯем:

ОБИ ВАРЗОБ

Гар ташна касе зи оби Варзоб хӯрад, Афтад гузараш ба ин тараф тоб хӯрад. Фардо ба биҳишт бубини дарёи асал, Имрӯх ҳама халқ фақат

ДИЛ МЕБАРӢ

Афтод ба чашмам рӯи ту, Ҳам қомати дилҷӯи ту. Олам шуда хушбӯ ҳама. Аз ҳалқаҳои мӯи ту. Мемонд маҳи серӯзаро, Дилбар ҳамон абрӯи ту.

ТӮЙ

Доим, доим тӯй шавад, Дарвозаҳо ҳам ҳӯи шавад. Аз мақдами домод, арӯс, Девору дар хушрӯи шавад. Гар аз канори ҷӯи раванд, Ширин оби ҷӯй

ПАЗИРОИИ МЕҲМОН

Шинед, шинед, ба ҳузур, Меҳмонҳои роҳи дур. Шамолҳои куҷо ронд, Шуморо ин сӯ, ин тур? Кошонаам мунавар, Ҳам ҳавлӣ шуд пур аз нур. Пеш

ЧОИ ФОМИЛ

Мардум ба чӣ чиз додаанд дил? Дар чойи сиёҳ-чойи фомил. Аз чойи сиёҳ-чойи фомил, Кайфияти хуб кунад кас ҳосил. Ҳис карда шамида бӯи онро,

ТОҶИКУ ӮЗБЕК

Тоҷику ӯзбек нишинанд дар лаби як хона ҳама, Бишкананд бо лафзи бисмиллоҳ бубин як нон ҳама. Тоҷику ӯзбек маҷозан чун ду чашми як саранд,

УМРИ ГУЗАРОН

Эй дӯст биё, зи мо ту ҳеҷ рӯй матоб, Аз дурии ту дилам кабоб аст, кабоб. Рӯзе,ки зи мо ту дур ҷудо афтодӣ, Ҳар

КАДХУДОИ ХОНИ МАРДУМ

Эй кадхудои хони мардум, То кай кадхудой зи нони мардум? Дӯкони саховати ту баста, Бикшода мудом дӯкони мардум. Ҳатто, ки ба як пиёлаи чой,

ТАМАЪ ҲАРОМ

Обуруву эътиборат аз тамаъ кардӣ ту паст, Сини ту ҳоло ҷавону ору номуси ту ҳаст? Аз барои раҳгузар, то ки бидҳад пайсае, Мекунӣ доим

Ошиқ-Маъшуқ

Сад ғусса зи ҳиҷрони ту дорад  дили ошиқ, Аз кӯи ту дур нест ҳамон манзили ошиқ. Аз меҳру муҳаббат, ки ба ӯ нома фиристӣ,

САБЗҚАБОПӮШ

Дил бурда зи ман ҳамон бару душ, Ду чашми сияҳ ҳамон баногӯш. Аз чор тараф наззора кардам, Дар байни ҳама хушхиромон, Мерафт канор аз

ПАНД

“Вой – вои гиряи ман қоҳ- қоҳи ханда шуд”, Пеши мардум кори хуб не, балки кори ганда шуд. Риштаҳои дӯстии ағниёву камбағал, Қатъ  гардид

БАДКЕШ

Он кас, ки бувад ба асл бадкеш, Бегона аз ӯ шавад ҳама хеш. Нест дидани рӯи ӯ муборак, Ногоҳ, ки роҳ барояд аз пеш.

РАҲМДИЛРО ДӮСТ МЕДОРАД ХУДО

Сангдил гӯем магар аз мо машав эй маҳ малол, Сангдил гуфтан ба гӯшам мерасад сахт эҳтимол Гар зиназдик  ҳам  набошад  дур-дур аз рӯи лутф,

ҚАДРҲО

Қадрҳоро қадр бояд ҷо ба ҷо, Қадри нолоиқ бисёр ҳаркуҷо. Нест лойқ курсии мансаб ба ӯ, Қадри хубро медиҳад ӯ пешпо. Дар ҳама ҷо,

ҒАЙБАТ – ГУНОҲ

Бошед мардум бохабар, Ғайбатчие ояд агар. Ҷуз ғайбати ҳамсояҳо, Ҳарфе намегӯяд дигар. Аз нокасон нокастар аст, Бовар  кунед мардум агар. Ғайбат, ки ҳаст кори

ОШНО

Касе хоҳад, ки санҷад ошноро, Бифаҳмад  баъдтар бад ошноро. Ба дарё ғарқ шавад гар ошное, Бубинад даст нагирад ошноро. Суханчин ё хабаркаш, ё табаҳкор,

ДОРЕМ БА ПИРОН ЭҲТИРОМ

Дорем ба пирон эҳтиром, Аз рӯи меҳр гӯем салом. Онон бигӯянд дар ҷавоб. Ваъалайкумус- салом. Моро насиҳат мекунанд, Хоҳ субҳ бошад, ё ки шом.

ХАЙРХОҲ

 БА ҲОҶӢ АБДУЛҲАКИМИ  АЪЛАМШОҲ ВА ШОДӢ РАҲИМЗОДА Зинда бошад ҳар кӣ бошад хайрхоҳ, Хайрхоҳи мекунад ӯ гоҳ-гоҳ. Хайрхоҳро мешиносанд одамон, Нур дорад рӯи вай

ЗАНОНИ ДАВРОНИ ПЕШ ВА ҲОЗИР

Занҳо пештар ибо аз чашми мардон доштанд, Наварӯсон куртаи парпаргиребон доштанд. Моҳ ҳам аз ҳуснашон дар осмон мекард рашк, Як ҷаҳон ҳусну малоҳат ҳамчун

ҶОНАМ ФИДОИ ТУ ШАВАД

Меҷӯям ӯро субҳу шом, Ҷонам фидои ӯ шавад. Хуб нест миёни мову ӯ, Дурӣ ба қадри мӯш шавад. Кай мерасад бӯе зи вай? Ки

ҲӮРОН ИНТИЗОРАНД

Ҳар субҳу шом зи ҷое, Ба гӯш ояд нидое: Эй банда кун ибодат, Шояд расӣ ба ҷое. Биёби оби Кавсар, Ба ту шавад шифое.

ДАСТҚАПАКИ ИМОН

Дар олам хонае бе дар набошад, Дари бе дастқапак беҳтар набошад. Зарур аст дасқапак имони моро, Чунин фикр баъзеро дар сар набошад. Гапи беҳуда

ШОИСТА ҒАЗАЛХОНАМ

Хоҳам, ки ғазал гӯям, Шоиста ғазал гӯям. Доим ба ҳузури халқ, Оям ба маҳал гӯям. Бишнав, ки ғазал ширин, Монанди асал гӯям. Ҳуш бурда

ДУШАНБЕ

Аз Душанбе кӯҳан имрӯз фақат афсона монд, Чанд чинори сӯхта ҷое, ҳам ду –се дар хона монд. Аз гузашти шаҳр пурсидам зи пири гӯзгор,

МУҲИББОНИ ХУДО

Муҳиббони худо дилсӯзӣ диданд, Ба зикри ҳақ ба чашми тар нишинанд. Зи насли одамӣ баъд аз расулон, Ба даргоҳи худованд беҳтаринанд. Кӣ дидасту кӣ

ПОСБОН

Ба ҳифзи мулку мамлакат, Мо бешумору беадад. Дар ҳамла мо ҳамчу шер, Ҳастем чобуку далер. Аҷдоди мо – Сомониён, Авлоди мо – Сомониён. Мароми

АЗ НАВ НИҲОДЕМ ТОҶ БА САР

Чун Оли Сомон ёфт шикаст, Рафт шӯҳрати тоҷик зи даст. Аз паси толеи мо, Манғит рӯи тахт нишаст *** Шуд кӯи мо дар кӯҳу