Умари Хаём Архив

Лахзаи гамнок

Ей дил, чу замона мекунад ғамнокат, Ногоҳ биравад зи тан равони покат. Бар сабза нишин ба коми дил рузе чанд, З-он пеш, ки сабза

Кинаи замин

Ей чарх, ҳама харобӣ аз кинаи туст, Бедодгарӣ пешаи деринаи туст. В-эй хок, агар синаи ту бишкофтанд, Бас гавҳари пурбаҳо, ки дар гавҳари туст.

Хама хеч аст!

Ей бехабар, ин шакли муҷассам, ҳеҷ аст, В-ин торуми нуҳ, сипеҳри акрам, ҳеҷ аст. Хуш бош, к-аз ин нишемани кану фасод, Вобастаи як дамем,

Надони кучо мебояд рафт

Эй омада дар олами руҳонӣ тафт, Ҳайрон шуда дар чаҳору панҷу шашу ҳафт. Май хур, чу надонӣ аз куҷо омадӣ, Хуш бош, надонӣ ба

Шодмонии ман аст

Имруз, ки мавсими ҷавонии ман аст, Май хоҳам, аз он ки шодмонии ман аст, Айбам макунед, агарчи талхаст, хуш аст, Талх аст, аз он

Фардо пайдо нест

Имруз туро дастраси фардо нест, Андешаи фардот ба ҷуз савдо нест. Зоеъ макун ин дам, ар дилат шайдо нест, К-ин боқии умрро бақо пайдо

Бирафт

Алминнатуллилаҳ, ки маҳи руза бирафт, Ҷуулбақару азоби сируза бирафт, Кандил шикасту оби ибриқ бирехт, Ҷуз оби рухи пиелаву куза, бирафт.

Бузургнафасест

Акнун, ки ҷаҳоноро ба хушӣ дастрасест, Ҳар зиндадилеро суи саҳро ҳавасест. Бар ҳар шохе тулуи мусодастест, Дар ҳар қафасе хуруши исонафасест.

Бо мост!

Асрори ҷаҳон, чунон ки дар дафтари мост, Гуфтан натвон, ки он вуболи сари мост. Чун нест дар ин мардуми нодон аҳлӣ, Натвон гуфтан чунон

Уст

Ои беҳ, ки дар ин замона кам гирӣ дуст, Бо аҳли замона суҳбат аз дур накуст. Он кас, ки ба ҷумлагӣ туро такя бар

Дар кунчи хаёт

Мову маю маъшуқ дар ин кунҷи хароб, Фориғ зи умеди рафтану биму азоб. Ҷону дили ҷому ҷома дар рахни шароб, Озод зи хоку боду

Куза аз гили мо

Бархез, буто, бисёр баҳри дили мо, Ҳал кун ба ҷамоли хештаи мушкили мо, Як қуза шароб, то ба ҳам нуш кунем, З-он пеш, ки

Махурем

Аз бодаи ноб лаъл шуд гавҳари мо, Омад ба фиғон зи дасти мо соғари мо. Азбаски ҳамехурем май бар сари май, Мо бар сари

Майхона

Омад саҳар ин нидо зи майхонаи мо, К-ей ринди хаработиву девонаи мо, Бархез, ки пур кунем паймона зи май, Зон пеши, ки пур кунад

То тавони маранчон!

То битвонӣ ранҷа магардон касро, Бар оташи хашми хеш маншон касро, Гар роҳати ҷовидон, масаъ дорӣ, Меранҷ ҳамешаву маранҷон касро.

Хама дай шуд

Афсус ки номаи ҷавонӣ тай шуд, В-он тозабаҳори зиндагонӣ дай шуд, Он мурғи тараб, ки номи  буд шабоб, Афсус надонам, ки кай омадау кай

Ба шодмони гузарон

Барзезу махур ғами ҷаҳон гузарон, Биншину даме бо шодмонӣ гузарон,Б Дар табъи замона гар вафое будӣ, Ҳаргиз ба ту навбат нашудӣ аз дигарон. 

Гуфт

Ин баҳри вуҷуд омада берун зи нуҳуфт, Кас нест, ки ин гавҳари таҳқиқ бисуфт, Ҳар кас сухане аз сари савдо гуфтанд. З-он руй, ки

Рубоиёти Умари Хаём

Хайём, танат ба хаймае монад рост, Чун султоне, ки манзилаш дори бақост. Фарроши азал зи баҳри дигар манзил Ин хайма бияфканад, чу султон бархост.

Произведения Омара Хаяма

400 Ман бе маи ноб зистан натвонам, Бе чом кашид бори тан натвонам. Ман бандаи он дамам, ки гуяд соқи, « Як чоми дигар

Ишк ва мухаббат чист?

Хуршеди сипеҳри лоязоли, ишқ аст, Мурғи чамани хучастафоли ишқ аст. Ишқ он набувад, ки ҳамчу булбул ноли, Ҳар гаҳ, ки бимириву наноли — ишқ

Все рубаи Омара Хаяма на родном языке

350 То кай зи абад ҳадису то кай зи азал? Бигзашт зи андози ман илму амал. Ҳангоми тараб шаробро нест бадал, Ҳар мушкилро шароб

Умари Хайём — Рубоиёт — 2

105 Олам ҳама меҳнат асту айём ғам аст, Гардум ҳама офат асту гети ситам аст, Филчумла чу дар кори чаҳон менигарам, Осуда касе нест

Умари Хаём -бехтаринрубоиёт

224 Дар дахл касе ба гулзоре нарасид, То бар дилаш аз замона хоре нарасид. Чун шона, ки то сараш ба сад шох нашуд, Дасташ