ТАҶРИД ВА ТАФРИД
Гар сафо мебоядат таҷрид шав,
В-ар хабар дорӣ , эй аҳли дид шав.
Тарки даъвӣ ҳаст таҷрид, эй писар,
Фаҳм кун маънии тафрид, эй писар.
Асли таҷридат видои шаҳат аст,
Балки куллӣ инқитоъи шаҳват аст.
Гар диҳи як бор шаҳватро талоқ,
Он замон гардӣ ту дар тафрид тоқ.
Гар ту бардорӣ зи ғайраш эътимед,
Он кӣ аз таҷрид кардӣ боумед.
Эътимодат чун ҳама бар ҳак бувад,
Он замон тафриди ҷон мутлақ бувад.
Тарки дунё кун барои охират,
В-аз бадан баркаш либосӣ фохират.
Гар биёбӣ аз саодат ин мақом,
Соҳибӣ таҷрид бошӣ вассалом.
Гар зӣ дунё даст шӯӣ баҳри ҳақ,
Дон кӣ аз тафрид гӯяндат сабақ.
Рав муҷаррад бош, доим мард бош,
То ба ҳар факре нишинӣ, гард бош.
Гирди кибру уҷбу худроӣ магард,
Қадрӣ худ бишнос, ҳарҷоӣ магард.
Ҳар кӣ гирди кӯраи ангишт гашт,
Ҷома аз дудаш сиёҳу зишт гашт.
В-он кӣ бо аттор мегардад қари
Ӯ ҳаме ёбад зи бӯӣ хуш насиб.
Ҳамнишини соликон бош, эй писар,
Дурр бош аз ринди қаллош, эй писар.
Ҷониби золим макун майл, эй азиз,
В-ар куни, гарди аз он хайл, эй азиз.
Рав зи аҳли зулм бигрез, эй фақир,
То насӯзӣ з-оташӣ тез, эй фақир.
Сӯҳбати золим ба сони оташ аст,
З-он кӣ халқозору тундар саркаш аст.
Аз ҳузурӣ солеҳон солеҳ шавӣ,
В-ар нишинӣ бо бадон толеҳ шавӣ.
Ҳар кӣ ӯ бо солеҳон ҳамдам шавад,
Дар ҳарими хоси ҳақ маҳрам шавад.
Эй писар, магзор роҳи шаръро
Асл ёби, гар бигирӣ фаръро.
Аз шариат гар ниҳӣ берун қадам,
Дар залолат афтию ранҷу алам.
Ҳар кӣ дар роҳи залолат меравад,
Аз ҷаҳолат бо батолат меравад.
Ҳақ талаб в-аз ботил дур бош,
Дар сахову мардумӣ машҳур бош.
Ҳар кӣ мегзинад сироти мустақим,
Дар азоби охират монад муқим.
Дар раҳи шайтон манеҳ ком, эй ахӣ ,
То нагардӣ хору бадном, эй ахӣ.
Ҳар кӣ дар роҳи ҳақиқат солик аст,
Рӯзу шаб хоиф зи қаҳри молик аст.
