ТАРИҚИ ЗИНДАГОНӢ
Нохушӣ дар зиндагонӣ, эй валид,
Мардро аз хӯи бад гардад падид.
Он ки набвад мардро феъли накӯ,
Мурда медонаш, ки набвад зинда ӯ.
Ҳар кӣ гӯяд айби ту андар ҳузур,
Менамояд роҳат аз зулмат ба нур
Мар туро ҳар кас ки бошад раҳнамо,
Шукри ӯ мебояд овардан ба ҷо.
Мар хирадмандони оламро шинос,
Хулқ некӯ, шарм некӯтар либос.
Ҳоли худро аз ду кас пинҳор мадор,
Аз табиби ҳозиқу аз ёри ғор.
То савоби кор бинӣ сарбасар,
Бар муроди худ макун кор, эй писар.
То тавонӣ бо занон сӯҳбат маҷӯй,
Рози худро низ бо эшон магуй.
Он чи андар шаръ бошад нописанд,
Гирди ӯ ҳаргиз магард, эй ҳушманд.
Ҳар чиро кардааст ҳақ бар ту ҳаром,
Дур дор аз худ, ки бошӣ некном.
Чунки рӯзӣ бар ту бикшояд худой,
Дил кушода дору тангӣ кам намой.
Тозарӯю хушсухан бош, эй ахӣ,
То бувад номи ту дар олам сахӣ.
Бармахӯр андӯҳи марг, эй булҳавас,
Чунки вақт ояд, нагардад пешу пас.
Дил зи ғилуғаш ҳамеша пок дор,
То тавонӣ кина дар сина мадор.
Такя кам кун хоҷа бар кирдори хеш,
Дил бинеҳ бар раҳматӣ ҷаббори хеш.
Беҳтарини чизҳо хулқи накӯст,
Халқ хулқи некро доранд дӯст.
Рав фурӯтар бош доим, эй халаф ,
К-ин бувад ороиши аҳли салаф.
Он кӣ бошад бар кафи шаҳват асир,
Гарчи озод аст, ӯро банда гир.
Гар ту бинӣ нокасеро дастгоҳ,
Ҳоҷати худро аз ӯ ҳаргиз махоҳ.
Бар дари нокас қадам ҳаргиз мабар,
В-ар бубинӣ, ҳам мапурс аз вай хабар.
То тавонӣ кори аблаҳро масоз,
Кор фармояш, вале камтар навоз.
