Ту бо ин хилқати фарзонаи ман

Ман аз имои дастони ту мастам, Зи атри сунбулистони ту мастам. Чу модарзода чашмони ту мастанд, Ман аз чашмони мастони зу мастам. Ба ёдат,

Миёни кӯҳсори осмонсой

Ало. рӯди равон, рӯҳу равонй, Чу обат аз барам рафта ҷавонӣ. Биё, лаб бар лаби сабзат гузорам, Ки ман мемираму ту ҷовидонӣ. Ҷаҳони пур

Туӣ раҳбони роҳи дури ошиқ

Ситамгарро Сикандар кардаӣ ту, Музахрафро музаффар кардай ту. Валекин бузрукони нобиғатро Гадоёни паси дар кардаӣ ту. Касе соҳибдилу софизамир аст, Ҷаҳида аз ҷаҳони доругир

Нахохам гуфт пеш аз мурданн дил

Қимоят ку? Шикоят менависй. Ҳамият ку? Зи майдон мегурезй Ситезй, тоҷико. бо тоҷики хеш, Ба рагми душманон кай меситези? Атар дар рубъи маскун масканат

Тамоми тору пудаш навгароист

Ба ақли кӯтахат гардан фароз аст, Дилат холиву ҷонат бениёз аст. Забони модарӣ гум кардаӣ, лек Забонат дар забонбозӣ дароз аст. Ало, эй ҳеҷкас,

Илоҷи иллати носури миллат

Дар ин дунё, ки эҷоди тазод аст, Ба кавли Рӯдакӣ, абр асту бод аст. Паи одамгарӣ фурсат надорем, Паи ноодамӣ фурсат зиёд аст. Ҷаҳон

Фаромуш карда девору хари худ

Гули ман, шавқи лабҳои ту дорам, Умед аз чашми шаҳлои ту дорам. Саропои ту дунёи таманност, Таманнои саропои ту дорам. Маро аз гайбати мардум

Ҳама филфавр домони ту гиранд

Рахат аз кӯи ман дигар шуд, эй гул, Нихоли ишқи мо бебар шуд, эй гул. Дили санг об шуд аз нолаи ман, Дили санги

Замоне ишқи ту бахти дилам буд

Сабуксорй мизоҷи мо набудаст, Сабукбори ривоҷи мо набудаст. Ба ҷуз шсърс, ки дилвб аст чун ишқ, Нибзу эқтиёҷи мо набудаст. Забонвар қаҳт шуд, алкан

Ба маҷлисҳову минбарҳо бигӯянд

Бақор омад, баҳори ман наёмад, Гуле аз гулузори ман наёмал. На овое, на савғое, на бахше Зи ишқи бебарори ман наёмад. Сарам қурбони меқри

Ба ними ҷонашон ҷонон биҷӯянд

Яки мову сади мо бигзарад боз, Ҳама неку бади мо бигзарад боз. Замоне ҳаққи навбат буд моро, Замоне навбати мо бигзарад боз. Яке гӯяд.

Ман аз неши забони худ битарсам

Зи хоку санг бас оина созанд, Зи неши мор бас нӯшина созанд. Агар бӯзина одам шуд, бубинед Зи нав аз одамй бӯзина созанд. Ҳама

Мачан сангам ба ҳаққи пургуноҳӣ

Бибояд шодмону комрон зист, Ғанӣ андар канори дилбарон зист. Чу рӯзат пур шавад аз бахши қисмат Ба рӯзи дигарон кай метавон зист!? Гули ман,

Чу хубон укдаи кокул кушоданд

Миёни боғ себам додӣ, эӣ гул. Ба сад ваъда фиребам додӣ. эй гул. Дили ман рост буду роҳи ман рост, Нишон роҳи нишебам додӣ,

Гарам он ёр дар паҳлӯ нишинад

Биё, дил дар табу тоб аст, эй ёр, Биё, ин лаҳза ноёб аст, эӣ ёр. Биёю вонамо моҳи рухатро, Ки имшаб кӯрмаҳтоб аст, эй

Сари осудаат савдо надида

Шабе ёди ту кардам, хонаам сӯхт, Зи тобу таб дили девонаам сӯхт. Ба ёди чашмҳои оташинат Ҷаҳони қиссаву афсонаам сӯхт. Ҷавон будию чун гулдаста

Чу ман дарёдилам дар зиндагонӣ

Касе аз дарди мо парво надорад, Ки мисли мо дили шайдо надорад. Зи шӯри мавҷу аз гирдоб тарсад, Касе чун мо дили дарё надорад.

Якеро аз барои бахти нася

Ҷавонию ҷавонию ҷавонӣ, Фарозу шеби дунёро надонӣ. Дилатро хун кунӣ, чун дил шавад пир, Биёмӯзӣ тариқи дилситонӣ. Замоне роҳу манзил доштам ман, Ба мисли

Чи кӯтаҳзиндагонӣ будай ту

Тую ман ҳам ҷавон будем вақте, Фидоии замон будем вақте. Нишони мо пас аз мурдан кӣ бошад? Нишони мурдагон будем вақте. Яке афсӯсу дигар

Сари савдоиён болин надорад

Туро дар орзуям сохтам ман, Ҷавониро ба ишқат бохтам ман. Чу ту нашнохтӣ қадри диламро, Накӯтар хешро бишнохтам ман. Баҳоро, қосиди меҳри дили ман,

Шаҳиди ҳусну рашку бевафоӣ

Туӣ ганҷинаи умри ман, эй ёр, Туӣ нақдинаи умри ман, эй ёр. Ба монанди диле ғамгину шодон Туӣ дар синаи умри ман, эй ёр.

Ба мастиҳо нафаҳмидем

Дили мо ҳамчу кони нокушода, Сари мо дар раҳи савдо фитода. Тани моро талоши зиндагонӣ Миёни кӯраи оташ ниҳода. Диле гар ҳаст, умеди дилбаре

На бедарду на бепарвостам ман

Зи ҳар як кӯҳ кони зар наёбӣ, Зи ҳар баҳри дамон гавҳар наёбӣ. Чу аз ёри нават гардӣ пушаймон, Ту ёри куҳнаро дигар наёбӣ.

Маро бигдозу бигдоз

Диле дорӣ, дилозоре надорӣ, Ғаме дорию ғамхоре надорӣ. Чӣ ношукрӣ, чӣ бадбахтӣ, чӣ зуфтӣ, Ки бадхоҳи сазоворе надорӣ. Аламбардори номи ман ту бошӣ, Давоми

Дилат дар зиндагонӣ комрон бод

Гурӯҳе аз барои нуқраву зар, Гурӯҳе аз барои шавкату фар Заминро он қадар тақсим карданд, Ки охир зери он хуфтанд яксар. Замину осмони ман

Чи бадбахт аст он мулку маконе

Гул аз гул рангу бӯи нав бигирад, Ҳам аз хуршед маҳ партав бигирад. Гаҳ устод ақл омӯзад зи шогирд, Гаҳе раҳбар паи пайрав бигирад.

Ғами олам насиби душманон бод

Гурӯҳе аз барои нуқраву зар, Гурӯҳе аз барои шавкату фар Заминро он қадар тақсим карданд, Ки охир зери он хуфтанд яксар. Замину осмони ман

Ҳама доранд аз моли ҷахон

Ба ёди рафтагон овоз кардам, Ба роҳи рӯҳашон парвоз кардам. Ман анҷоми ҳаёти мурдагонро Зи субҳи умри худ оғоз кардам. Лаби ҷому лаби ҷононаам

Барои дилкушодон даҳр танг аст

Басо бишнида гуфтори ҳавоӣ, Надидам роҳу расми ошноӣ. Агар ман бевафо будам, дуруст аст, Ки дунё дошт бо ман бевафоӣ. Аз он лабҳо, ки

Набояд ҳофизи ҳар ину он буд

Сипардӣ ту Хуросони суханро, Бадахшону Сиистони суханро. Аё шоир, басо ҷон кандӣ, аммо Накандӣ риштаи ҷони суханро. Умеди зиндагӣ уммеди ишқ аст. Ҷаҳон як

Ва ё аз ҷаври чархи осмон мурд

Диламро мехурад ҳар дам ғами ишқ, Даме беҳамдамам созад дами ишқ. Намедонист олам аз вуҷудам Намебудам агар дар олами ишқ. Чӣ гӯям, дафтарам холист

Ба он ҳусни паямбарофаринат

Диламро мехурад хар дам гами ишк, Дамс беҳамдамам созал дами ишқ. Нзмедонист олам аз вуҷудам Намсбудам агар дар олами ишқ. Чй гӯям. дафтарам холист

Ду дил қоим шавад дунё бисозад

Ди имро дар кафат лодам. натилй. Гу листон хадяат кардам. начидӣ. Пас аз он. ки бахори ман хазон шуд. Чу бод андар хазони ман

Ман аз он ёри ҳарҷой гурезам

Чу мушти обу гит ецам кунй, бас Чу ишкат ҷонгусил ёдам кунй. бас. Ба сад дил дӯстат медошкам ман. Агар бо ними дил ёдам

Ҳазорон ҳамнишасти бегамат ҳаст

Худовандо. дили деринаам ку ? Татоши чон, шарори синаам ку? Зи боғи 1И1 хазон мерезад имрӯз, Нмгори хушгили сабзинаам ку? Т ароватҳои мӯяз ёдам

Гуле бо ман начидӣ

Билеҳ ҷоме, ки месӯзад замирам. Бидех чоме. ки то ман дарнагирам Зи дасти марг би! резам шабу рӯ з, Ба уммеде. ки аз дасти

Баҳор

Дилам ҷуз васли ту коме надорад, Агарчи аз ту пайғомс надорад. Дилором аст номи ту, валекин Дилам аз ишқат ороме надорад. Канорат беканор аст,

Бихиште доштем он соат

Биё. гулғун°аи мижюнхамида. Биё, гулчеҳраи кокулбурида. На танҳо ман дар ин дунёи равшан. Худо ҳам чу н ту зебое надида. Хушо базми дилу ҳам

Валекин боз мегӯянд мардум

Бие. чоно. ки ҷони ман туро бод, Дили соҳибкиронн ман туро бод. Бакори ман, хазони ман ту будй, Баҳори ман. хазони ман туро бод!

Ҷаҳон бас аз сари одам гузаштаст

Сахар дар барги гул шабнам нишаста, Лаби ҷӯ духтари сархам нишаста. Лабони ҷӯ тару лабҳои ӯ хушк, Вале бо дидаи пурнам нишаста. Дило, хун

Агарчанде ки будй ҷони ширин

Сӯзам хама дам чу ошиқони шайдо Аз бахри сурури дӯсгони якто. Монанди чамин баланду пастам эй дӯст. Аммо на чу ғай ба неку бад

Бозичаи офату шикастам доим

Худ қатра, ба баҳри бекарон цил бастам. Худ зарра, ба хуршеди ҷаҳон дил бастам. Аклам ба фалак расиду кӯтоҳам худ, Худ хокияму ба осмон

Гар яккасавори ҳунарй гар шоҳй

Моем паи ҳар касу нокас рафта, Лз боғи ҷаҳон меваи норас рафта. Ҷустанд ҳазорсола пешӣ дигарон. Моем ҳазорсояа вопас рафта. Имрӯз ки ҳоли мост

Имрӯз муқими хонаи гӯр шудем

Мо фарри каён наҷуста фарту т шудем, Аз хонаи гаҳвора ба тобут шудем. Бар олами лохут набурдем раҳе, Нобуд дар ин олами носут шу

Гӯй хамагон оқилу донишмандем

Боло биталаб. бирав зи худ болотар, Мавло бошӣ, боз бишав мавлотар. Гар обшарик ноншарикем, хуш аст, Номусшарик агар бувем, авлотар! Фарде чу ба қайди

Ман мондаму як дили пур аз дарду алам

Ман омадаам, ки хешро оғозам, Гах сӯзаму гаҳ созаму гах бигдозам. Ман омадаам, ки ҷони бечораи хеш Дар бозии маргу зиндагӣ дарбозам. Ман масту

Дар матни замона ҳеҷ ҷоят ки набуд

Бо бонги сагон, шукр, қаландар нашудем, Ҳангоси харон шунидаву хар нашудем. Будем зи баски ғарқа дар хуни ҷигар. Об аз сари мо гузашту мо

Аз кӯчаи мо арӯсу домод гузапгг, Ду ошиқи дар ҳаёт навшод гузашт Дар оина ожанги ҷабин бишмурдам, Айёми ҷавонии ман аз ёд гузашт. Ман

Ман дар дили дӯстон баҳор овардам

Ёрони ҷавониям, куҷоец, куҷо? Ин қадр зи ҳам дур чароед, чаро? Аввал ҳама ҷамъ мисли дарё будем, Имрӯз чу шохоба ҷудоец, ҷудо. Ҳамбистари ёру

Оинаи хештанбисозе дорам

Бас дурру гуҳар дар дили дарёи ман аст, Бас нури саҳар дар дили шабҳои ман аст. То ҳар сухани ман аз паи дилёбист, Ҷамъияти

Шеъре, ки зи мағзи дилу ҷон мегӯям

Якпахдуяму худсараму бебокам, Густохаму бериёяму шаккокам. Чун тахти баланди кӯҳ бетахтам ман, Бемансабу бениёз мисли хокам. Аз об баромадӣ, танат ларзон аст, Ҳар қатраи

Дар ишқ бигӯ, ки дарди ҳиҷрон бошад

Дар олами савту шеъру пандам зоданд, Монанди манора сарбаландам зоданд. Аммо ба ҳама шахсарию лоқайдӣ Чун кӯҳ ба хок пойбандам зоданд. Бигзор ҷаҳон ҷои

Имрӯз туро қасри забарҷад созанд

Чун даргузарам, рӯҳи маро шод бикун, Номам ба забон биёру фарёд бикун. Ҳар гоҳ, ки ҷоми май фитод аз дастат, Аз ҷоми шикастаи дилам

Аз кӯи мурод норасо хоҳам рафт

Фарёд, авони файзу нурам рафтаст, Айёми ҷавонию ғурурам рафтаст. Шуд чоштгаҳу ғуруб дорад дар пай, Хуршеди сабоҳи носабурам рафтаст. Тақдири бадам зи толеи равшани

Гар сер надида зиндагиро биравем

Эй кӯҳ, барои санги ту ҷон додем, Садҳо сари нозанин ба қурбон додем. Аз баҳри ту, эй замини меросии Шарқ, Мо умри азизи худ

Бар ғуссаи зиндагон биё

Имрӯз ба мисли меҳмон зуд бирафт, Аз умри абад даре набикшуд, бирафт. Дар коми уфуқ бирафт хуршед фурӯ, Ин оташи пуршарор чун дуд бирафт.

Таърих ба пуштораи ман сарборӣ

Чун рӯд барои хеш раҳ бикшоям, Чун роҳ ба пои раҳравон сар соям. Чун дашт ба рӯи каф гузорам дили хеш, Чун хок гуноҳи

Бино чу фитод, барнахезад дигар

Мероси азизи мурдагонем ҳама, Аз умр ба умр нардбонем ҳама. Дар хони замин барои нони хуршед Ёрони азиз, меҳмонем ҳама. То чашм задем, офтоб

Дар синаи ман мақбараи ҷовидон

Хонед ба базми ошиқӣ номаи ман, Пӯшед ба қомати сиҳӣ ҷомаи ман. Сар пои сутуни ростӣ буда маро, Созед сутуни хонае хомаи ман! Рӯзе,

Бо оташи ишқи пок ҳамзод шавем

Онон, ки ниҳоди поку имон доранд, Чун шуъла забони оташафшон доранд, Аз одами шабкӯр надоранд гила, Аммо гилаҳо зи рӯзкӯрон доранд. То тоза шавему

Дарёст барошуфтаю соҳил барчост

Дарёст равону соҳилаш бепарвост, Дарёст барошуфтаю соҳил барчост. Дарё чу бихушкид, бимонад соҳил Ҳамчун ду лабе, ки аз лаби ёр ҷудост. Нӯшед ба ёди

Ҷомеву бутеву ошиқӣ — хуш ҳолест

Шоир набувад, ҳар он ки девон дорад, Зебо набувад, ҳар он ки марҷон дорад. Ошиқ набувад, ҳар он ки дар хилвати шаб Паймонаи май

Дарёи ман аз баҳри ҷаҳон мегузарад

Ман ҷамъ кунам, туаш парешон созӣ, Обод кунам, ту боз вайрон созӣ. Бо ин ҳама бозию фиребу найранг, Эй умр, зи ман чӣ гуна

Имрӯз туро пиру ҷавон медонад

Гар ёд кунад маро дили шайдое, Гӯед, нишаста гар лаби дарёе, Бар оби равон бингараду дарёбад, Ҷорӣ шудани зиндагии дунёӣ. Имрӯз туро пиру ҷавон

ҶОМИ ХАЙЁМ Рубоиёт

Онон, ки забонй офаринам хонанд, Барчоши такаллуф ба сарам афшонанд, Дар зиндагиям ба ҷои гул хор диҳанд, Чун даргузарам, ба гури ман гул монанд.

Кӯбанд душманон таблу нақораҳо

Эй пора-пораҳо дар кӯҳпораҳо, Камшӯру камшуур, эй бешарораҳо, Эй камшумораҳо дар осмони ақл, Андар замини ҷаҳл, эй бешумораҳо, Аз вахдати худо то вахдати худй

Эй басо шеъри норасо гуфтам

Аз саманди замон пиёда шудам, Пиру афгору уфтода1 шудам. Ҷодаи шаҳр буд пур аз ман, Ин замон бартараф зи ҷода шудам. Дод, эй дод,

Ки ҳар остонаи мо аҷали дар остин аст

Ту биё ба пешвозам, ки фироқ дар камин аст, Бигузар зи раҳгузорам, ки гузашти ман яқин аст. Чу ба остонат оям, ба ман остин

Ту гулӯи чашма бастӣ худи ту зи ман бипурсӣ

Чӣ хабар? Чӣ ҷангу даъво? Ту напурсу ман нагуям. Кӣ шикаст муҳраи мо? Ту напурсу ман нагӯям. Кӣ бурид решаи мо? Кӣ бисӯхт бешаи

Фотиҳа бар мазори мо омад

Раҳми парвардигори мо омад, Нури ҳақ бар диёри мо омад. Ҷанги бунёдсӯзи мо бигзашт, Сулҳи бунёдкори мо омад. Зиндагӣ сахттар зи мурдагӣ буд, Ҳотифи

Ишқи мунаввари ту дидор дар қиёмат

Рафтам ман аз бари ту, дидор дар қиёмат! Рафтам ман аз сари ту, дидор дар қиёмат! Эй паршикастаи ман, мисли уқоб бигзашт Ҳамболу ҳампари1

Ватанам

Ҷон ба қурбони ту, эй меҳани хунинкафанам, Будӣ байтушшарафам, гаштаӣ байтулҳазанам. Душманат чор тараф аҷнабию хонагиянд, Тани танҳо ба чӣ ниру сафи аъдо шиканам?