ФУРӮ ХУРДАНИ ХАШМ ДАР ВАҚТИ ҒАЗАБ

Лаззати  умрат  агар  бояд  ба  даҳр,

Бош  доим  барҳазар  аз  хашму  қаҳр.

Чун  нагардад  халқ  бо  хӯи  ту  рост,

Гар  ба  хӯи  мардумон  созӣ  равост.

Эй  бародад,  такя  бар  давлат  макун,

Ёд  дор  аз  носеҳи  худ  ин  сухун.

Сӯд  накнад  гар  гурезӣ  аз  қазо,

Ҳар  чи  меояд,

бад-он  мадеҳ  ризо.

З-он  чи  ҳосил  нест,  дил  хурсанд  дор,

Гӯши  дилро  ҷониби  ин  панд  дор.

Ҳар  кӣ  ӯ  бо  дӯстон  якдил  бувад,

Ҷумла  мақсуди  дилаш  ҳосил  бувад

Муаллиф: Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4)

---

---