ВАСФИ ИСТИҚЛОЛ

Месароям маснади волои истиқлол,
Медамат хуршед аз фардои истиқлол.
Зери бари минати ғайре будан талх аст,
Коми мо ширин шуд аз ҳавлои истиқлол.
Ҳафт шаҳри ишқро Аттор гашту лек,
Аз ҷаҳони ишқ буд ҷуёи истиқлол.
Пири Тусӣ кард эҳё то Хурусонам

Шоҳнома худ бувад эҳёои истиқлол.
Миллати мо зист бо фарҳанги андеша,
То музаффар гашт ба дунёи истиқлол.
Қисса шуд шеъру забони шакарӣ моро,
Шеъри мо дорад ҳама маънои истиқлол.
Сураҳои ишқ орам ман ба номаш беш,
Оят-оят мекунам ифшои истиқлол,
Ҳамватан ! Ай ҷони ман, дастобадаст имрӯз,
Саҷда бояд кард хоки пои истиқлол.



Шарҳи худро нависед