АРЗ БА СОЛИ НАВ
Соли нав, ин арзи манро гӯш дор
То бифаҳмӣ, хешро хомӯш дор;
Пештар ман як-ду рӯз аз рӯзи ту,
Аз ҳампн рузи хушу фирӯзи ту.
Як ҳавас кардам, ба ресторан шудам
Интизори косаи лагман шудам.
Бехаоар бар назди ман омад нишаст
Як ҷавони нобалад масту аласт.
Гуфтугӯ бо ман даме оғоз кард,
Чашмҳои сурх сӯям боз кард.
Гуфт бар ман: касбу коратро бигӯ,
Кори ту, ё кори ман бошад накӯ?
— Ман муаллим, — гуфтамаш андар ҷавоб, А
з нигоҳи чашми ӯ гашта қимоб.
Таънаҳои беш бар корам намуд,
Лаънатӣ аз хеш безорам намуд.
— Нест коре, — гуфт, — беҳ аз кори ман,
Доимо гарм аст майбозори ман.
Рӯзу шаб аз росту чап пули беш
А4езанам бар кисаам бар нафъи хеш.
Роҳати манро надорад ҳеч кас, Хеч кас ҳам нест бар мап дастрас.
Гашт равшан ходнмп савдост ӯ, Завмаги қишлоқи Хирманчост ӯ.
Соли Нав, дорсм аз ту илтимос,
К-аз чупин мастоп куви моро халос.
С. 1959
