Архив автора

ТАВОЗӮЪ  ВА  СӮҲБАТИ  ДАРВЕШОН

Гар  туро  ақл аст  бо  дониш  қарин, Бош  дарвешу  ба  дарвешон  нишин. Ҳамнишини  ҷуз  ба  дарвешон  макун, То  тавонӣ  ғайбати  эшон   макун. Ҳубби  дарвешон 

САБАБИ  ОФИЯТ

Офиятро  гар  бихоҳӣ,  эй  азиз, Метавонаш  ёфтан  аз  чор  чиз. Эминию  неъмат  андар  хонадон, Тандурустию  фароғат  баъд  аз  он. Чунки  бо  неъмат  амони  бошадат,

АҲЛИ САОДАТ

Шуд  далели  некбахтӣ  чор  чиз, Ҳар  ки  ин чораш  бувад,  бошад  азиз. Асли  пок  омад  далели  некбахт, Нест  бад  асли  сазои  тоҷу  тахт. Некбахтонро 

ДАР СИРАТИ МУЛУК

Чор  хислат,  эй  бародар,  дар  ҷаҳон, Подшоҳонро  ҳаме  дорад  зиён. Подшоҳ  чун  бар  мало  хандон  бувад, Бегумон  дар  ҳастиаш  нуқсон  бувад. Боз  сӯҳбат  доштан 

АМАЛИ ХОЛИСАН ЛИЛЛОҲ    

Ҳар  ки  бошад  аҳли  имон  эй  азиз, Пок  дорад  чор  чиз  аз  чор  чиз. Аз  ҳасад  аввал  ту  дилро  пок  дор , Хештанро  баъд 

ФАВОИДИ  ХОМӮШӢ

Эй  бародар,  гар  ту  ҳастӣ  ҳақталаб, Ҷуз  ба  фармони  худо  макшой  лаб. Гар  хабар  дорӣ  зи  ҳайи  лоямут, Бар  даҳони  худ  бинеҳ  муҳри  сукут.

МУХОЛИФАТИ НАФСИ АММОРАҲ

Оқил  он  бошад,  ки  ӯ  шокир  бувад, В- он  гаҳе  бар  нафси  худ  қоҳир  бувад. Ҳар  ки  хашми  худ  фурӯ  хӯрд эй  ҷавон, Бошад 

МУНОҶОТ БА ҶАНОБИ МУҶИБУДДАЪВОТ

Подшоҳо,  ҷурми  моро  даргузор, Мо  гунаҳгорем,  ту  омурзгор. Ту  накӯкорию  мо  бадкардаем, Ҷурми  беандоза  беҳад  кардаем. Солҳо  дар  банди  исён   гаштаем, Охир  аз  карда 

ФАЗИЛАТИ АИМАИ ДИНИ МУҶТАҲИДИН РАҲМАТУЛЛОҲИ АЛАЙҲИ

Он  имомоне,  ки  карданд  иҷтиҳод, Раҳмати  ҳақ  бар  равони   ҷумла  бод. Буҳанифа  буд  имоми  босафо, Он  сироҷи  умматони  мӯстафо. Бод  фазли  ҳақ  қарини  ҷони

НАЪТИ  САЙИДУЛМУРСАЛИН

Баъд  аз   ин  гӯям  дуруди  Мустафо, Он  ки  олам  ёфт  аз  нураш  сафо. Сайидулкавнайн,  хатмулмурсалин, Охир  омад,  буд  фахрулаввалин. Он  ки  омад  нӯҳ  фалак 

ХОТИМА

Аз  барои  ту  ин  қадар  гуфтам, Ёд  гираш,  ки  мухтасар  гуфтам. Ҳар  кӣ  инро  ба  сидқ  бархонад, Воҷибу  фарзу  нафлро  донад. Ҷони  хонандаро   худои 

КАФОРАТИ РӮЗА

Гар  касе  қасд  кард  дар  хӯрдан, Ба  наҳори  муҷомаат  кардан. Шаст  мискин  таом  бояд  дод, Ё  яке  банда  карданаш  озод. Ё  ду  маҳ  рӯзаро 

БАЁНИ МАКРУҲОТИ РӮЗА

Магасу  паша  дар  гулӯ  чу  парид, Нест  нуқсони  рӯзаи  ту  падид. Гар  касе  раг  заду  ҳиҷомат  кард, Менашояд  варо  маломат   кард. В-ар  кунӣ  масҳи

СУННАТҲОИ  ШАБУРӮЗӢ

Уламо   гуфтанд   бе   шубҳат, Ҳаст  суннат  дувоздаҳ  ракъат. Шаш  ба  пешин  гузору  ду  ба  саҳар, Ду  пас  аз  шому  ду  ба  хуфтан  дар. Чори 

НАМОЗҲОИ  ФАРИЗА 

Он  чи  фарз  аст  дар  шабурӯзӣ, Ҳадаф  ракъат   бувад,  гар  омӯзӣ. Ду  ба  субҳу  чаҳор  пешин  аст, Чор   дар  вақти  аср  таъин  аст. Се 

СУННАТҲОИ НАМОЗ

Суннат  андар  намоз  омад  бист, Даҳ  аз  он  қавлисту  даҳ  феълист. Он  чи  қавлист,  ҳаст  истифтоҳ, Баъд  аз  он  дар  ауз  гашт  фалоҳ. З-он 

САҶДАИ  CАҲВ

Саҷдаи  саҳвро  баён  кардан, Он  чи  мушкил  бувад  аён  кардан. Гар  касе  фарзро  кунад  таъхир, Ё  кунад  таркиби  воҷиб  аз  тақсир. Саҷдаи  саҳвро  чу 

ВОҶИБОТИ  НАМОЗ

Воҷиботи  намоз  ҳафт  аст, З-он  ки  аз  Мустафо  чунин  рафтааст: Фотиҳа  замми  сураи  Қуръон, Дар  дуи  аввал  аз  фариза  бихон. Лек  андар  татаввӯъу  суннат,

Дувоздаҳ  фарз (12)

Ҳар  ки  ӯ  толиби  латифа  бувад, Муқтадояш  Абӯ  Ҳанифа  бувад. Ӯ   дар  ислом  сӯфию  софӣ, Дар  шариат  вафию  ҳам  вофӣ. Бишнав  аз  ман  баёни 

Ноқисоти  таяммум

Ҳар  чи  он  ноқиси  вузӯ  бошад, Ноқиси  ин  таяммум   ӯ  бошад. Он  ки  қодир  шавад  ба  оби  таҳур, З-ӯ  шавад  дар  замон  таяммум  дур.

Фароизи  таяммум

Чор  чиз  аст  дар  таяммум  фарз, Медиҳам  мар  туро  бадониш  арз. Нияту  қасди  хок,  ай  сарвар, Хок,  аммо  чу  пок,  ай  меҳтар, Пас  бизан 

Мӯҷиботи  ғусл

Ғусл  аз  панҷ  чиз  фарз  шавад, Бар  зану  мард  ҳамчу  қарз  шавад. Ҳар  занеро,  ки  гум  шавад  айём, Ғусл  бояд  ба  ҳар  намоз  мудом.

Миқдори  оби  вузӯъ

Макун   исроф  мои  маҷони, Чун “ ва  ло  тусрифу”  ҳамехонӣ. Талафи  об  чун  раво  набувад, Талафи  умр  ҷуз  хато  набувад. Дар  вузӯ  об  як 

Cуннатҳои  ғусл

Суннати  ғусл  ҷумлаги  панҷ  аст, Ёд  гираш,  ки  беҳтар  аз  ганҷ  аст: Шустани  дасту  фарҷ  бояд  пеш, Дур  кардан  наҷосат  аз  тани  хеш. Пас 

Фароизи  ғусл

Ҳар  ки  бо  донишу  тамиз  бувад, Фарз  дар  ғусли  ӯ  се  чиз  бувад. Об  дар   бинию  даҳон  кардан, Бар  ҳама  узви  худ  равон  кардан.

Дар  баёни   шиканандаи  таҳорат

Он  чи  аз  пешу  пас  аён  гардад, Обдасти  туро  зиён  гардад. Риму  хун  чун  равон  ҳаме  бошад, Қай  кунӣ,  пур  даҳон  ҳаме  бошад. Қаҳқаҳа 

Дар  баёни  макрӯҳоти  вузӯ

Об  андар  даҳону  дар  бинӣ, Ба  кафи  чап  кароҳият  бинӣ. Об  ба  рӯй  сахт  бар  кардан, Аврати  хешро  назар  кардан. Хева  дар  об  ҳиштан 

Дар баёни мустаҳабботи вузӯ

Дар  вузӯ  шаш  зи  мустаҳобот   аст: Нияту  з-он  сипас  муволот  аст. Ҳама  сар   масҳу вонгаҳе  тартиб, Ба  маёмин  бидоят  аз  таъдиб. Гар  ту  панҷ 

Дар  баёни суннатҳои  вузӯ

Суннати   обдаст  даҳ  бошад, Ҳарки  донист,  марди  раҳ  бошад: Шустани  даст,  пеш  мисвок  аст, Номи  ҳақ   гуфтан   аз  дили  пок  аст. Мазмаза,  масҳи  гӯш, 

Дар  баёни  фароизи  вузӯ

Дар  сабоҳу  равоҳу  лайлу  наҳор, Дар  вузӯ  нест  ҷуз  фариза  чаҳор: Шустани  рӯю   дасту  маҳси  сар  аст, Шустани  пой  низ  мӯътабар  аст. Рубъи  сар 

Оғози  китоби  мустатоб  ва  эърози  мусанниф  раҳимаҳуллоҳ   

Ай  мусаллӣ ,  биё  таҳорат  кун, Хонаи  дини  худ  иморат кун. Чун  биёрӣ  таҳорати  зоҳир , Ботинат  низ  ҳақ  кунад  тоҳир. Он  таҳорат,  ки 

РӮЗАИ МОҲИ ШАРИФИ РАМАЗОН

Нест  дар  ҳукми  шаръ,  агар  донӣ, Рӯза  ҷуз  қаҳри  нафси  шаҳвонӣ. Аз  ҷимоъу  шароб  дур  шудан, В-аз  ҳама   хӯрданӣ  нафур  шудан. Фарз  дон  ҷумла 

Туӣ модар

Замину осмони ман туӣ модар, туӣ модар, Ҷаҳони бекарони ман туӣ модар, туӣ модар. Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш, Ягона меҳрубони ман

СУОЛ АЗ МОДАРИ ТОҶИК

Модари тоҷики ман, Эй модари бисёрфазанд, Дар мақоми аввалӣ дар силки зодан, Дар мақоми аввалӣ ҳам низ дар фарзанд мурдан… Зоданат оё барои оҳу

БУЗҒОЛА

Бузғола бозӣ мекард, Ҳам даву тозе мекард. Гоҳ шир хӯрад, гаҳ алаф, Метозад ӯ ҳар тараф.   Бузғолаам балоча, Почаҳояш алоча, Нон мехура аз

Все рубаи Омара Хаяма на родном языке

350 То кай зи абад ҳадису то кай зи азал? Бигзашт зи андози ман илму амал. Ҳангоми тараб шаробро нест бадал, Ҳар мушкилро шароб

Умари Хайём — Рубоиёт — 2

105 Олам ҳама меҳнат асту айём ғам аст, Гардум ҳама офат асту гети ситам аст, Филчумла чу дар кори чаҳон менигарам, Осуда касе нест

ЧОЧАК

Аз саҳар то шом, Дорем мо мақом, Чочи резинӣ, Мондаем дар ком.   Дар ҷайби момо, Дар ҷайби додо, Чочаки бисёр, Аз барои мо.

РӮЗЕ МЕРАСАД

Ҳиллаи бисёр дорӣ, эй мудир. Роҳи пулро интизорӣ эй мудир. Зери тахта мениҳӣ моли фузун, Аз барои харчиворӣ, эй мудир.   Обро ту бо

ЯЛЛӢ

Ман ки мастам ялалӣ, Майхурӣ мастам, ялалӣ. Истакон дар қиссаву масти аластам, ялалӣ, Биргадир аз рӯи бекорӣ маошамро надод, Дасти манн бар доманаш то

ҲОЛАШ ТАБОҲ

Порахӯре кард одат, Ба хӯрдани молу пул. Ҳар касе, ки «ма» гӯяд, Менамуд онро қабул.   Аз «те» мудом қимоб буд, Шунидам ҳам намехост.

شبنم ثریا

شبنم ثریا یکی از هنرمندان معروف ترین تاجیک، محبوب است که به ویژه در میان جوانان. 1981 اکتبر 14 متولد شده در شهرستان کولاب.

АЛОМАТИ  МАРДИ  МУТТАҚӢ     

Се  аломат  бошад  андар  муттақӣ, Кай  бувад  нисбат  тақиро  бо  шақӣ. Бар  ҳазр  бош,  эй  тақӣ,  аз   ёри  бад, То  наяндозад   туро  дар  корӣ 

ДОСТОНИ НОТАМОМ

Оҳ, ин хат хати як ҷононест, Ёфтам ногаҳаш аз байни китоб. Хондаму боз бихондам онро, Охираш буд «фиристед ҷавоб!» Буд вақте, ки нависандаи хат

Чархофалак

Чархи каҷрафтор дорад хислате: Бар яке гар лутфу эҳсон мекунад, Дигареро монда зери бори ғам Қоматашро хам ба даврон мекунад.   Дида ин номеҳрубонӣ

Бадкирдор

Дар деҳаи зебои мо, Дар байни одамҳои нағз Бо ҳулқу боа твори худ Ӯ пистаи пусидамағз.   Бошад мизоҷаш мисли дӯғ Гардад қатиқ бар

Париж — ШАҲРИ ШАҲРҲО

Як замон рафтам ба пойтахти Фаранг, Шаҳри сарафроз, Парижи қашанг. Рӯи Эйфел, бо гуруҳи дӯстон Даври ҳам будем мо сӯҳбаткунон. Як нафар аз мардуми

ҶӮИ НАВ

Дил ин ки табаҳ шуд ки шавад шоду нашуд – шуд, Хун шуд ки шавад аз қафас озоду нашуд – шуд. Гар халқ ҷигарсухта

ИЛТИҶО

Ту, ки атвори хушу чеҳраи зебо дорӣ, Қудрати тозанигаҳдории дунё дорӣ. Метавонӣ сабаби бахти ягон ёр шавӣ, Сабаби зиндагию шодии бисёр шавӣ. Ба дили

ВОЛОТАР АЗ ҲАМА

Як дами ҷон костани модарон Беҳ зи ҳама мӯъҷизи пайғамбарон. Як нигаҳи шӯълавари модарон Беҳ зи ҳама анҷумани ахтарон. Як сухани бонамаки модарон Беҳ

Умари Хаём -бехтаринрубоиёт

224 Дар дахл касе ба гулзоре нарасид, То бар дилаш аз замона хоре нарасид. Чун шона, ки то сараш ба сад шох нашуд, Дасташ

Чоркитоб шеърхо — назм, панду насихат ва г.

Раҳмате  монад  басе  аз  зулҷалол, Бар  равони  поки  он  соҳибҷамол. К-ин  ҳама  дуррҳо  ба  назм  овардааст, Ғуттаҳо  дар  баҳрӣ  маънӣ  хӯрдааст. Ёдгоре  дар  ҷаҳон 

ХАЙР!

Хайр, бо ту тӯю иди ман тамом, Зиндагӣ бо ту насиби ман нашуд. Рафтию гуфтӣ аҷаб не дар дилат «Дар раҳи умрам ҳабиби ман

ШЕЪРИ УЗБЕКИ «ҚАРДОШ  ЭЛЛАР» 

Оламда бор шодликлару завку сафо дӯстликдан, Ҳаёт ширин, баланд иқбол, гӯзал дунё дӯстликдан. Дӯсти – шоди, дӯсти – ривоҷ, дӯсти – хотирҷамъи аст, Шуълаафшон

ЭҲТИРОЗ  АЗ  ДУШМАНОН 

Аз  ду  кас  парҳез  кун,  эй  ҳушёр, То  набинӣ  накбате  аз  рӯзгор. Аввал  аз  душман,  ки  ӯ  истезарӯст, В-он  гаҳе  аз  сӯҳбати  нодони  дӯст.

ЧӯҶА ПАЙИ ДОНА РАФТ

Чӯҷа паси хона рафт, Чӯҷа пайи хона рафт. Аз раҳ гузашт чуҷа, Аз раҳ нагузашт чӯҷа. Девори боғ омад роғ, Бигздашт девори боғ. Ҷу

СЕВГИ ХАКИДА ШЕРЛАР

АЛЛОҲИМ АСРАСИН ҚАЛБИ ҚУРЛАРДАН! Дилингни оғритса бир нафс бандаси, Оламни титратса ғайир хандаси, У шайтон боласи, бахт кушандаси, Йироқ бўлгин дўстим, бағри қирлардан, АЛЛОҲим