Ғазалҳо Архив
Ҳаргиз аз ёди ман наравад
Ҳаргизам нақши ту аз лавҳи дилу чон наравад, Ҳаргиз аз ёди ман он сарви хиромон наравад. Аз димоғи мани саргашга хаёли рухи дӯст, Ба
Мусулмонон маро вақте диле буд
Мусулмонон маро вақте диле буд, Ки бо вай гуфтаме, гар мушкиле буд. Ба гирдобе чу меафтодам аз ғам. Ба тадбираш умеди соҳиле бул. Диле
Корам зи даври чарх ба сомон намерасад
Корам зи даври чарх ба сомон намерасад, Хун шуд дилам зи дарду ба дармон намерасад. Бо хоки роҳ рост шудам, лек ҳамчунон То обрӯ
Щоҳидон
Щоҳидон гар дилбарӣ з—ин сон кунанд, Зоҳидонро рахна дар имон кунанд. Ҳар куҷо он шохи наргис бишкуфад, Гулрухонаш дида наргисдон кунанд. Эй ҷавони сарвқад,
Онон
Онон. ки хокро ба назар кимиё кунанд, Оё бувад. ки гӯшае чашме ба мо кунанд? Дардам нуҳуфта беҳ зи табибоне муддаъӣ. Бошад, ки аз
Он май, ки дӯш соқии мо дар пиёла кард
Он май, ки дӯш соқии мо дар пиёла кард, Тадбири зӯҳди зоҳиди ҳафтодсола кард. Бо ҷони ташнагони ғамат бодаи сабӯҳ, Кард он чи дӯш
Ҷанги ҳафтоду ду миллат
Дӯш дидам, ки малоик дари майхона заданд, Гили одам бнсириштанду ба паӣмона заданд. Сокинони ҳарами сатру афофи малакут, Ба мани роҳнишин бодаи мастона заданд.
Аз ғуса наҷотам доданд
Дӯш вақти саҳар аз ғуса наҷотам доданд, В-андар он зулмати шаб оби ҳаётам доданд. Бехуд аз шаъшаъаи партави зотам карданд, Бода аз ҷоми таҷаллӣ
Саҳарам давлати бедор ба болин омад
Саҳарам давлати бедор ба болин омад, Гуфт: «Бархез, ки он Хусрави Ширин омад. Қадаҳе даркашу сархуш ба тамошо бихиром, То бибинӣ, ки нигорат ба
Хуш омад
Хуш омад гул в-аз он хуштар набошад, Ки дар дастат ба ҷуз соғар набошад. Замони хушдилӣ дарёбу дур ёб, Ки доим дар садаф гавҳар
Хотир, ки ҳазин бошад
Кай шеъри тар ангезад, хотир, ки ҳазин бошад, Як нукта дар ин маънӣ гуфтему ҳамин бошад. Аз лаъли ту гар ёбам ангуштарии зинҳор, Сад
Ҳар киро хоки сари кӯйи ту маскан бошад
Ҳар киро хоки сари кӯйи ту маскан бошад, Пеши ӯ гулшани фирдавс чу гулхан бошад. Гар ҷаҳон равшанӣ аз партави Хуршед гирифт, Чашми ушшоқба
Ёрам
Ёрам чу қадаҳ ба даст гирад, Бозори бутон шикаст гирад. Ҳар кас, ки бидид чашми ӯ, гуфт: “Ки мӯҳтасибе,ки маст гирад ?” Дар баҳр
Дил аз ман бурд
Дил аз ман бурду руй аз ман ниҳон кард, Худоро, бо кӣ ин бозӣ тавон кард? Шаби танҳоиям дар қасди ҷон буд, Хаёлаш лутфҳои
Биё, ки турки фалак хони рӯза ғорат кард
Биё, ки турки фалак хони рӯза ғорат кард, Ҳилоли ид ба даври қадаҳ ишорат кард. Савоби рӯзаву ҳаҷҷи қабул он кас бурд, Ки хоки
Саҳар булбул ҳикоят бо сабо кард
Саҳар булбул ҳикоят бо сабо кард, Ки ишқи рӯйи гул бо мо чиҳо кард? Аз он ранги рухам хун дар дил афтод, В-аз ин
Ҷон бе ҷамоли ҷонон майли ҷахон надорад
Ҷон бе ҷамоли ҷонон майли ҷахон надорад, Ҳар кас, ки ин надорад, ҳаққо, ки он надорад. Бо ҳеҷ кас нишоне з-он дилситон надидам, Ё
Шоҳид он нест, ки
Шоҳид он нест, ки мӯеву миёне дорад, Бандаи талъати он бош, ки оне дорад. Шеваи ҳуру парӣ гарчи латиф аст, вале, Хубӣ он асту
Он, ки аз сунбули ӯ ғолия тобе дорад
Он, ки аз сунбули ӯ ғолия тобе дорад, Боз бо дил шудагон нозу итобе дорад. Аз сари куштаи худ мегузарад ҳамчун бод, Чӣ тавон
Дилам бе ҷамолат сафое надорад
Дилам бе ҷамолат сафое надорад, Чу бегонае, к-ошное надорад. Матоъи дили поки ушшоқи мискин, Ба бозори ҳуснат баҳое надорад. Дило, ҷоми соқии гулрух талаб
Дили мо ба даври рӯят зи чаман фароғ дорад
Дили мо ба даври рӯят зи чаман фароғ дорад, Ки чу сарв пойбанд асту чу лола доғ дорад. Сари мо фурӯ наёяд ба камони
Ҳумои авҷи саъодат ба доми мо афтад
Ҳумои авҷи саъодат ба доми мо афтад, Агар туро гузаре бар макоми мо афтад. Ҳубобвор барандозам аз нишот кулоҳ, Агар зи рӯйи ту аксе
Хат нафиристод
Дерест, ки дилдор паёме нафиристод, Нанвишт саломеву каломе нафиристод. Сад нома фиристодаму он шоҳи саворон, Пайке надавониду саломе нафиристод. Сӯйи мани ваҳшисифати ақлрамида, Оҳуравише,
Ҷамолат офтоби ҳар назар бод
Ҷамолат офтоби ҳар назар бод! Зи хубӣ рӯйи хубат хубтар бод! Ҳумои зулфи шоҳиншаҳпаратро, Дили шоҳони олам зери пар бод! Касе к-ӯ бастаи зулфат
Чашмони афсонави
Мудомам маст медорад насими ҷаъди гесӯят, Харобам мекунад ҳар дам фиреби чашми ҷодуят. Пас аз чандин шикебоӣ шабе, ё Раб, тавон дидан, Ки шамъи
Бирафт
Шарбате аз лаби лаълаш начашидему бирафт, Рӯйи маҳпайкари ӯ сер надидему бирафт. Гӯйи аз сӯҳбати мо нек ба танг омада буд, Бор бар басту
Он турки паричеҳра
Он турки паричеҳра, ки дӯш аз бари мо рафт, Оё чӣ хато дид, ки аз роҳи хато рафт? То рафт маро аз назар он
Мурғ ва гул
Субҳдам мурғи чаман бо гули навхоста гуфт: «Ноз кам кун, ки дар ин боғ басе чун ту шукуфт!» Гул бихандид, ки: «Аз рост наранҷем,
Айби риндон макун
Айби риндон макун, эй зоҳиди покизасиришт, Ки гуноҳи дигарон бар ту нахоҳанд навишт. Ман агар некам, агар бад, ту бирав, худро бош, Ҳар касе
Дарди ишқ
Хоби он наргиси фаттони ту бе чизе нест, Тоби он зулфи парешони ту бе чизе нест. Аз лабат шир равон буд, ки ман мегуфтам,
Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест
Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест, Дили саргаштаи мо ғайри туро зокир нест. Ашкам эҳроми тавофи ҳарамат мебандад, Гарчи аз хуни дили
Моҳрӯй
Ё Раб, ин шамъи дилафрӯз зи кошонаи кист? Ҷони мо сӯхт, бипурсед, ки ҷононаи кист? Ҳолиё хонабарандози дилу дини ман аст, То дар оғуши
Хами зулфи ту доми куфри дин аст
Хами зулфи ту доми куфри дин аст, Зи користони ӯ як шамма ин аст. Ҷамолат мӯъҷизи ҳусн аст, лекин, Ҳадиси ғамзаат сехри мубин аст.
Дарвешон аст
Равзаи хулди барин хилвати дарвешон аст, Мояи мӯҳташамӣ хидмати дарвешон аст. Ганҷи узлат, ки тилисмоти аҷоиб дорад, Фатҳи он дар назари раҳмати дарвешон аст.
Сӯфӣ аз партави май рози ниҳонӣ донист
Сӯфӣ аз партави май рози ниҳонӣ донист, Гавҳари ҳар кас аз ин лаъл тавонӣ донист. Қадри маҷмӯъаи гул мурғи саҳар донаду бас, Ки на
Гул дар бару май дар кафу маъшуқ
Гул дар бару май дар кафу маъшуқ ба ком аст, Султони ҷаҳонам ба чунин рӯз ғулом аст. Гӯ, шамъ маёред дар ин чамъ, ки
Сухбат
Гуфтам: «Ғами ту дорам», Гуфто: «Ғамат сар ояд». Гуфгам, ки: «Моҳи ман шав!» Гуфто: «Агар барояд». Гуфтам: «Зи меҳрварзон расми вафо биомӯз!» Гуфто: «Зи
Орзуи рӯйи ту буд
Дӯш лар ҳалқаи мо қиссаи гесӯйи ту буд, То дили шаб сухан аз силсилаи мӯйи ту буд. Дил, ки аз новаки мижгони ту дар
Ёд бод он, ки…
Ёд бод он, ки ниҳонат назаре бо мо буд, Рақами меҳри ту бар чеҳраи мо пайдо буд. Ёд бод он, ки чу чашмат ба
Ба ёд омад
Дар намозам хами абрӯи ту бо ёд омад, Ҳолате рафт, ки меҳроб ба фарёд омад. Аз ман акнун тамаъи сабру дилу хуш мадор, К-он
Хуш набошад
Гул бе рухи ёр хуш набошад, Бе бода баҳор хуш набошад. Тарфи чаману тавофи бӯстон, Бе лолаъузор хуш набошад. Рақсидани сарву ҳолати гул, Бе
Ҳусни ту ҳамеша дар фузун бод
Ҳусни ту ҳамеша дар фузун бод! Рӯят ҳамасола лолагун бод! Андар сари ман хаёли ишқат, Ҳар рӯз, ки бод, дар фузун бод! Ҳар сарв,
Ёд бод
Рӯзи васли дӯстдорон ёд бод, Ёд бод, он рӯзгорон ёд бод! Комам аз талхии ғам чун заҳр гашт, Бонги нӯши шодхорон ёд бод! Гарчи
Боғи маро чӣ ҳоҷати сарву санавбар аст?
Боғи маро чӣ ҳоҷати сарву санавбар аст? Шамшоди хонапарвари мо аз кӣ камтар аст? Эй нозанин санам, ту чӣ мазҳаб гирифтаӣ, К-ат хуни мо
Ҳофизи ширинсухан таронаи туст
| Март 28, 2017
Рубрика Ғазалҳо
Равоқи манзари чашми ман ошёнаи туст, Карам намову фуруд ой, ки хона-хонаи туст. Ба лутфи ҳолу хат аз орифон рабудӣ дил, Латифаҳои аҷаб зери
Ёрам омад
Дар дайри муғон омад ёрам қадаҳе дар аст, Маст аз маю майхорон аз наргиси масташ маст. Дар наъли саманди ӯ шакли маҳи нав пайдо,
Ё Раб
Эй шоҳиди қудсӣ, кӣ кашад банди ниқобат, В-эй мурғи биҳиштӣ, кӣ диҳад донаву обат ? Хобам бешуд аз дида, дар ин фикри ҷигарсӯз, К-оғуши
Дилдода
Таъолуллоҳ чӣ давлат дорам им шаб, Ки омад ногаҳон дилдорам им шаб. Чу дидам рӯйи хубаш, саҷда кардам, Биҳамдиллоҳ накӯкирдорам имшаб. Ниҳоли сабрам аз
Мутриб
Шаб аз мутриб, ки дил хуш бод вайрон, Шунидам нолаи ҷонсӯзи найро. Чунон дар ҷоми ман сӯзаш асар кард, Ки бериққат надидам хеҷ шайро.
Гирдоби зиндаги
Чӣ сабаб, ки шӯхи мастам бари мо надида бигзашт, Нанишасту нолаи мо даме ношунида бигзашт. Дилу ҷону дин рабуда, рухи шармгин намуда, Гираҳи ҷабин
Хофизи Шерози
| Март 20, 2017
Рубрика Ғазалҳо
Ғазал аз Ҳофизи Шеърозӣ Дил меравад зи дастам, соҳибдилон, Худоро Дардо, ки рози пинҳон хоҳад шуд ошкоро. Киштинишастагонем, эй бода шурта, бархез, Бошад, ки
Сокиё бар хезу дардех чомро
Соқиё, бар хезу дардеҳ ҷомро Хок бар сар кун ғами айёмро! Соғари май дар кафам неҳ, то зи сар Баркашам ин далқи азрақфомро. Гарчи
АЗ РӮИ ОДАТАШ
Дар рӯзи ҷавдарав, Ман рафтам дарав. Бар дасти ман расид, Зулфаш Чу зулфи ҷав. Дастам ба зулфи ӯ, Гаштам асиру маст. Чашмам ба чеҳрааш
Агар он турки Шерозӣ
| Март 1, 2017
Рубрика Аввал, Ғазалҳо, Духтарон-занон, Ошиқона
Агар он турки шерозӣ ба даст орад дили моро. Ба холи ҳиндуяш бахшам Самарқанду Бухороро. Бидеҳ соқӣ, майи боқӣ, ки дар ҷаннат нахоҳи ёфт,
ИСТИҚБОЛ
Оламу одам бувад фобастаи иқбол, бин, Гар яке ҳоли забун, войи дигар аҳвол, бин. Дар миёни ҷангу тӯфон мекунад олам фиғон, Одаму маймун шуда
Байтҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ
Сарфарозам, фуруд орам сар, Чашми миннатпазир бар рӯят Гул ниҳам пояи муқаддаси ту, Зарби дил шуд баробари дили ту. Гули сурхам рамузи хуни ту
Мисраҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ
| Февраль 6, 2017
Рубрика Аввал, Байтҳо, Ғазалҳо, Рафиқ - Дӯст, Рубоӣ, Байт, Мисра
Бар хеш ҳастам чун худ мухолиф Монанди зоҳир ботин надонам. Неку бадамро донам, валекин Ман одами нав будан натонам. Он сон, ки ҳастам мемонам,
Зиндаги чист
Мо ҳама дар чорсӯи зиндагӣ, Гоҳ гумроҳему гоҳо раҳбарем. Гоҳ бо сар медавему гаҳ ба по, Гоҳ саргардону гоҳо сарварем, Эй дили дарёи ман,
Шеърҳои ошиқӣ тоҷикӣ
| Январь 3, 2017
Рубрика Аввал, Ғазалҳо, Зиндагонӣ, Намуди Назм, Ошиқона
Баҳоре буд, Баҳоре буду ишқе буду ёре буд, Ғурури саркашеву ифтихоре буд. Дарахтон ғарқи гул буданду баргу бор, Хуморӣ буд чашми ғунчаи бедор, Ба
Шеъри ошиқӣ ҷудоӣ
| Январь 3, 2017
Рубрика Аввал, Ғазалҳо, Зиндагонӣ, Намуди Назм, Ошиқона
Имшаб аз кӯчаи хаёлам боз Сояи қоматат чамон бигзашт. Бенишон буд ишқи мову ту, Сояат низ ончунон бигзашт. Лек бар решҳои куҳнаи дил Намаке
Шеърхои ошики барои чавонон
Аз хато, аз ғурур, аз таъхир, Аз ҷафо, аз ғиром, аз тақсир, Аз дурӯғу фиреби домангир Ишқ ҳам пир мешавад, афсӯс, Ошиқӣ дер мешавад,
Чи тавр дуруст зиндагӣ кард?
Рӯзҳо мегузаранд, Рӯзҳо аз сари мо, Аз дили мо мегузаранд Хабари лаҳзаи дидору ҷудоӣ бар лаб, Аз раҳи манзили мо мегузаранд. Ба назар Мо
Қиссаи зиндагӣ
Ба ҳар ҷое, ки ман рафтам, Ҳамеша дилкушодиву ҳамеша рӯи хандон буд. Ба ҳар ҷое, ки ман рафтам, Зи ҷӯши хандаю шодӣ на бадгӯӣ,
Ҳикмати зиндагӣ
Гарчи ҳамсояему ҳамдаврон, Ҳар кадоме ситораи дурем. Як сареву ҳазор савдое, Худсару худписанду мағрурем. Зиндагӣ бас фиребамон бидҳад, То варо боз дӯсттар дорем. То
ҒАЗАЛЕ БАРОИ ХУД
| Декабрь 30, 2016
Рубрика Аввал, Ғазалҳо, Зиндагонӣ, Намуди Назм
Мешавам ҳар рӯз дигар, ҳар нафас кам мешавам, Ҳар қадар худро биҷӯям, он қадар гум мешавам. Гоҳ мисли сабза мерӯям барои Офтоб, Гоҳ пинҳон
Дафтари хотира
Даштҳо пурсукуту холиянд, Рӯдҳо бехурӯшу камобанд. Монда урён дарахтҳои сабз, Аз хазон рангзарду нотобанд. Ғаллазорон тиҳӣ шуданд аз файз, Ҳамчунон хонаҳои баъд аз тӯй:
Духтарони Душанбе
Хонаҳои баланду шаҳроро, Шаҳри зебою кӯчаю гулгашт… Дар ҳамин кӯчаҳои пурғавғо Ошиқию ҷавониям бигзашт. Ҳар ғурубе нигори атласпӯш, Як гул аз боғи хеш меовард.
ҶАВОНӢ РАФТ
| Декабрь 29, 2016
Рубрика Аввал, Ғазалҳо, Зиндагонӣ, Намуди Назм
Маро дар кӯчаҳои шаҳр бинӣ Гаҳе сархам, гаҳе шӯридахотир. Маро гаҳ шӯху гаҳ бадқаҳр бинӣ, Гаҳе розӣ, гаҳе қаҳрӣ зи тақдир. Ғами ту куҳна
ҒАЗАЛҲО Модар
Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст, Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст. Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон