Дили шикаста
Аз дили дунёпарастон завқи суҳбат бурдаанд,
Рушноӣ аз чароғи аҳли давлат бурдаанд.
Нест дар олам асар аз файзи олиҳимматон,
Аз ҳаво гармиву аз оташ ҳарорат бурдаанд.
Чашми ёрӣ бастаанд, аз кори якдигар хавос,
Рӯзгоре шуд, ки аз хешон мурувват бурдаанд.
Карда то пойи тамаъ озодагонро беқарор,
Аз ниҳоли сарв бори истиқомат бурдаанд.
Бар гул обурангу бар булбул намебинам намак,
Аз асирон шӯру аз хубон малоҳат бурдаанд.
Кай бувад дур аз Ватан ҷое мусофирро қарор,
Дар чаман аз чашми шабнам хоби роҳат бурдаанд.
Бар давоти ғайри аҳли фикр хун гиряд қалам,
Ҷониби зиндон азизонро ба туҳмат бурдаанд.
Карда қумрӣ сарвро дар хона пинҳон чун сутун,
Дар чаман то номи он шамшодқомат бурдаанд.
Он бути наққош то аз хонаи ман рафтааст,
Бистари осоиш аз паҳлуи сурат бурдаанд.
Нест ороме даруни сина дилро, Сайидо,
Лаззати осудагӣ аз кунҷи узлат бурдаанд.
