То ҳастаму то ҳастй, ҳамрози ту хоҳам буд, То сози даме дорам, дамсози ту хоҳам буд. Андар дили пуршӯрам то нашъаи дарде ҳаст, Мафтуни
Умр рафту нарасидем ба сарманзили дил, Начашидем зи анвои ҳама ҳосили дил. Гарчи сад восита ҷустему талофӣ кардем, Боз мондем ба сад восита по
Нест осон бурдани бори сухан, Сода набвад ин ҳама кори сухан. Аз гули хору зи хори гул маро Кардӣ мафтуни гулу хори сухан. Аз
Пинҳон зи назар то кай, дар мадци назар мебош, Хоҳӣ зи хатар растан, дар чанги хатар мебош. у Аз худ чӣ бурун тозӣ, чун
На ғаму дард орзу дорам, На дили сард орзу дорам, Душманонам заифу номарданд, Душмани мард орзу дорам. Осмон ос мекунад моро, 3-осиё ғард орзу
Шишаи мо санги хоро бишканад, Хомии мо пухтаҳоро бишканад. Ончунон сангинмизоҷу муҳкамем, Кӯзаи мо санги дарё бишканад. Он қадар соғар шикастем аз алам, То
Ҳар қадар аз ту шудам дур, қаринам будӣ, Гар ба афлок паридам, ту заминам будӣ. Сар ба сад дар бизадам, як дари дил боз
Одамизодам, барои одамин ҷон меканам, Канда шуд гар риштаи ҷоне зи кин, ҷон меканам. Ахтаре гар канда шуд аз осмон, тақсир нест, Гар умеде
Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст, Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст. Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон
Бол шаб го субхдам бедор месӯзад дилам, боз аз ғамхои он гамхор месӯзад дилам. Бахги нохамвори ман ҳамвор кай гардад дигар, Баъд аз ин
Ба ҳама нагмаи ноҷӯр дилам месӯзад, Ба ҳама тинати бенур дилам месӯзад. Зи ҳама раъшаи пирона танам меларзад, Ба асогирии ҳар кӯр дилам месӯзад.
Автор admin
| Январь 25, 2024
Ободонии майхона зи май хурдани мост, Хуни ду ҳазор тавба бар гардани мост. Гар ман нахурам гуноҳ, раҳмат чи кунад? Ороиши раҳмат аз гунаҳ
Тирамоҳ омад, азизон, аз алам шеван занем, Дар гами гулшан май андар шуълаи гулхан занем. Осмон паст омада, гӯӣ ки бар сар мезанад, Соғаре
Медавам дар кӯчаҳои зиндагӣ Рӯзу шабҳо аз қафои зиндагӣ. Ҳар чӣ меёбам ба сад ранҷу алам, Мефишонам пеши пои зиндагӣ. Мехурам гамҳои қисматкардааш, Мекашам
Дигар дар ҷомаи душман сари ёрй макун бо ман, Ҷшардорй намедонй, ҷигархорй макун бо ман. Манам он шишае. ки сангро дуд аз димор орад,
Шаби маҳтобу дарё масту ман ҳам масти саршорам, Намедонам чӣ мехоҳам, намедонам чӣ ғам дорам. Сарам мечархад аз мастӣ, дилам меларзад аз сустӣ, Гаҳе
Заминат осмон шуд, ишқ омад. Раҳат чун Каҳкашон шуд, ишқ омад. Ту бо пирӣ агар тан дода будӣ, Дили пират ҷавон шуд, ишқ омад.
Тирамоҳи ман, баҳори ман куҷост? Бебарорам ман, барори ман куҷост? Хушкдасту хушклаб мондам, дареғ, Бӯсаҳои гарми ёри ман куҷост? Дар кафам монда кафи хокистаре,
Ту гар чашмисаре дорӣ, маро чашми диле боз аст, Ту зери лаб сухан гӯй, маро то арш овоз аст. Чу мурғи хонагӣ аз бом
Зиндагӣ боқист, ёрон мераванд, Дар шумори бешуморон мераванд. Номдоре то бипояд дертар, Аз ҷаҳон бас номдорон мераванд. То гуле хандад ба рӯи ошиқе 3-ин
Рӯдборонем гар чун мавҷ пайвастем мо, Ҳушёронем гар дар базми дил мастем мо. Пеш аз мо будаанду баъди мо бошанд низ, Лек ҳоло соҳиби
Агар тирам ба сар борад, туро ман дӯст медорам, Агар чархам биозорад, туро ман дӯст медорам. Ту яктои манӣ, эй гул, тасаллои манӣ. эй
Як замон андар дили ман ишқи ту шӯрида буд, Гӯӣ кӯҳи пайкарам аз зилзила ларзида буд. Он қадар будам гирифтори ҷамоли равшанат, К-аз хурӯҷи
Сабукборему бори оламе бар дӯш мегардем, Дар оғӯши ҷаҳон дар ҳасрати оғӯш мегардем. Агар исён кунем, офоқ метаркад ба рӯи мо, Даруни сина тӯфонҳову
Маро ҷустӣ, вале пайдо накардӣ, Ба бозор омадй, савдо накардӣ. Шунидӣ қиссаи ғарқидагонро, Гузоре бар лаби дарё накардӣ. Зи гулсозон гули коғаз харидӣ, Талоши
Набуд гар хонаи чашми ту, ман бехона мемурдам, Агар бегонадил мебудӣ, ман бегона мемурдам. Лаб ишқат намеомӯхт расми дардмандиям, Яқин беҷарду доғи ишқ бедардона
То ту ба додам мерасӣ, оҳам ба кайвон мерасад, То ту ба қадрам мерасӣ, умрам ба поён мерасад. То ёри роҳам мешавӣ, аз роҳ
Орзуе дошт Фирдавсӣ ба дил, Ранҷи чандинсола гар судаш диҳад, Баҳри подоши суханҳои баланд Силае гар шоҳ Маҳмудаш диҳад, Дар деҳи Бож аз барои
Кашф нанмояд ситора дар фалак Ҳеҷ як ахтаршинос андар ҷаҳон Бо умеди он, ки тобад аз само Бар сари ӯ бештар аз дигарон. Шоирӣ
Масти хун бо савлату боди бурут Чун суи Эронзамин лашкар кашид, Ланг-лангон Темури бедодгар Бар мазори поки Фирдавсӣ расид. Бар сари хоки гиромӣ по
Мепарад рӯҳи Рустами Дастон Ҷониби мулки умри ҷовидон. Рӯҳи Таҳмина — рӯҳи домангир Мепарад аз қафош бо таъхир. Аз миёни ғубори умри абад Акси
Гурз тобон дар офтоби саҳар, Зсри рои Рахши барқҷавлон аст. Мешиносед? Рустами дастон Бар набарди раво шитобон аст. Рӯҳи номурдании Фирдавсӣ Аз куҷое ҳамедиҳад
Таҳминаам, Таҳминаам, Аз дарду гам ду нимаам. Дар ҳасрази Суҳроби як Дурҷи гамон шуд синаам. Суҳроби ман — меҳроби ман, Хуршеди ман, маҳтоби ман,
Дар ҳама Эрону Тӯрон Ҳамнабарди Рустами дасгон касе нест. Ҳамбару хамбози ӯ дар рӯи дунё Аз тамоми зодаи инсон касе нест. Хомаи Фирдавсй то
Ман гардани адовати шайтон шикастаам, Ман мухраи сиёсати шоҳон шикастаам. Бо гурзи тобдори худ фирӯз будаам, Бо мушти обдори худ сандон шикастаам. Бо рӯҳи
Аз фазои мулки Эрон то фазои мулки Тӯрон — Аз Сиистон то Куҳистон, Аз Хуросон то Бадахшон, Аз фазои лоҷварди мулки Ховар То фазои
Одамизод ҳанӯз озурдаст Аз ҳама ҷангу ҷадалҳои қадим. Одамизод ҳанӯз ошуфтаст Аз ҳама шуришу балвои қадим. То абад одамӣ хундор бувад Аз ҳама душмани
Дар ғами номуси миллат Камтарин тоҷик агар чун ман бисӯзад, Аз фурӯғи рӯзи миллат Бемуҳобо хонаи душман бисӯзад! Баҳри истиқлоли миллат Камтарин тоҷик агар
Дош г дар оинаи чашмони худ Аксҳои гунагуни гунаи мову шуморо. Аксхои зиндагии рӯсиёро, К-андар ӯ мезист навъе бо мудоро. Дошт андар дурбини дидагонаш
Ҳеҷ оонӣ, ки чй кардем ба модар ману ту? Ё, чӣ кардем ба ҳам, ҷони бародар, ману ту? Саъи кардем ба вайронии кишвар ману
Ҳар кӣ дорад дар ҷаҳон гумкардае, Дар замину дар замон гумкардае. Ин нишон гумкардаеву дигарс Хештанро бенишон гумкардае. Ин яке бахти ҷавон гум кардааст,
Дунёи савдо бигзарад, Андӯҳи дилҳо бигзарад, Ҳам навбати мо бигзарад, Аммо ба зери осмон Ҳамчун замини бекарон Некӣ бимонад ҷовидон. Сад баҳр хушкад дар
Шеъри ман бӯи ту дорад, Атри гесӯи ту дорад. Мисраи пайвастаи ман Ёди абрӯи ту дорад. Ошиқи чашми туям, эй ҷони ҷони ҷони ман,
Чашмаҳоят — чашмаи шеъру суруд, Қуллаҳоят — садри пайғому дуруд, Хоки покат — сохати буду набуд — Тоҷикистон, кишвари ман, Модари ман, модари ҷонпарвари
Ёрон! Ба каф пиёлаву дар дил ғубор чист? Имрӯз ҳам гузашт, ғами рӯзгор чист? Охир диғар чй ҳоҷати панду насиҳат аст? Ҳар дам ғанимат
Гулрези баҳоре буд, Ишқеву хуморе буд. Андар лаби дарёе Лаб бар лаби ёре буд. Ӯ бахти ҷавонам буд, Гӯё ки ҷаҳонам буд. Дар қолии
Зиндагӣ дарёст, дарё бигзарад. Ошиқӣ савдост, савдо бигзарад. Чун тамошои ҷаҳон як навбат аст, Навбати мову тамошо бигзарад. Рӯд мехонад тарона. Бод мегӯяд фасона.
Дарё! Дарё! Бехуд равонй, дарё! Пири чу дунё, Чун ман ҷавонӣ, дарё! Ҳар гаҳ нагунҷӣ дар соҳили худ, Ман ҳам нагунҷам дар манзили худ.
Асри ман шеъру газалҳои мананд, На ҳамин шӯру мағалҳои мананд. Ман агап риндиву мастй кардаам. Хотири инсонпарастй кардаам… Ман агар девонагиҳо доштам Яъне бори
Ман ошиқи дарёстам, Пуршӯру пурсавдостам. То навбати дунё марост, Дунёстам, дунёстам. Ман лоиқи номи худам. Фарзанди айёми худам. Бо ҳусни оғозе, ки буд, Ман
Ояд аз шеъру сухан бӯи Ватан, Бинам аз рӯи сухан рӯи Ватан. Ҳар кӣ нирӯманд бошад дар ҳунар Такя дорад гар ба нирӯи Ватан.
Дар кӯчаҳои шаҳр Ҳар субхдам нигар — гири хамидае, Меҳнаткашидае Ҷорӯб мезанад Дар мижжаҳои ӯ Хобида гардҳост. Дар кӯзапушти ӯ Зардоби дардҳост. Мурдасту зинда
Дар миёни кӯҳсорон сахтҷонам зодаанд, Дар раҳи куҳсор баҳри имтиҳонам зодаанд, Волидайни бенишонам чун нишонам зодаанд, Дар диёри камзамине бекаронам зодаанд. Гарчи мегуфтанд аз
Дар қатори қуллаҳои Тоҷикистон, Дар қатори қуллаҳои сангу хок Қуллаи дигар ба гардун сар кашид — Қуллаи шеъри баланду рӯҳи пок. Қуллае андар қатори
Дар тобу табат бинам, бехоби шабат бинам, Ҳар лаҳзаву ҳар соат ҳоли аҷабат бинам, Доро шудаӣ, эй дил, ғамҳот муборак бод! Аз санг шарар
Тоҷикистон — мазҳари ман, Сарзамини камзамин, Ту саросар кӯҳсорӣ, Ту саросар сангзорӣ, Чунки фарзандони ту дар роҳи таърихи дароз Ҳар куҷо рафтанд, муште хок
Ҳар ду нишастаем Дар рӯи тахтасанг, Ҷорист рӯди маст Пуршӯру бедиранг. Ҳар ду нишастаем Беҷурму бегуноҳ, Дилҳои ташнаком, Лабҳои бӯсахоҳ. Ин дам насиби мост
Бо қаҳқаҳи мастонаю бо шеъру тарона, Бо рӯҳияи ғолибу ошӯбгарона, Бо тантанаи ақл карон то ба карона, Чун рӯд ба сад ғулғула бигзашт ҷавонй.
Шуморо ҳам чу осӣ зинда гӯронданд, Шуморо чун Бруно зинда сӯзонданд. Шуморо ҳам хафа карданд, афшурданд, озурданд, Шуморо ҳам ба зери дорҳо бурданд. Шуморо
Дар замони бехудию бесарӣ Чун камонвар аз фалахмон Сангҳо афкандаам бар шишаҳои хонаҳо, Эй басо бо шавқу шодон. Бо фиғону моҷаро Пирзанҳо аз қафоям
Ҷавоб ба ҳасудони Рӯдакӣ, хосса ба шоири ҳасуд Абӯзироа, ки дар мазаммати устод фармудааст: Агар ба давлат бо Рӯдакӣ на ҳамсолам, Аҷаб макун, сухан
Барои академик Бобоҷон Ғафуров Таърих гувоҳ аст, ки дар ҳеҷ замоне Тоҷик ба хоки дигаре аз сари кина Бо ҳамҳамаю дамдама лашкар накашидаст. Таърих
Зи лавҳи гӯрҳо, аз мармари сарди мазористон, Зи хоки мурдагони зиндатар аз зиндадаргӯрон, Зи нақши ҳар катиба, нақши нохун дар тани зиндон, Зи соҳилҳои
На он тақлид ин тақлид, На он хуршед ин хуршед. Зи баъди чанд милён сол мемирӣ ту, эй Хуршед! Ҷавоби он қадар дарвозаҳои субҳро
Рӯзе, ки ошиқон аз ҳам ҷудо шаванд, Рӯзе, ки зӯрҳо бемуттако шаванд, Рӯзе, ки одамон беошно шаванд, Бар қадри шоирон он вақт мерасанд. Шоме,
То нагирам хунбаҳои ҷумлаи қурбониёнро, То набахшам умри озоде ҳама зиндониёнро, То наёбам роҳи дилҳои тамоми зиндагонро, То набардорам ба дӯшам дӯшбори ин замонро,
Ба дастам ҷоми хайёмӣ, Лаболаб ҷоми гулфоме. Дар ӯ ёди ниёгон аст, ҳам ашки бузургон аст, Дар ӯ шаҳди замину шуълаи хуршеди тобон аст.
Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо, модари пирам, Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад нийят, Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон,
Автор admin
| Январь 4, 2024
Чун дар гузарам, ба бода шўед маро, Талқин зи шароби ноб гўед маро, Хоҳед ба рўзи ҳашар ёбед маро, Аз хоки дари маёкада ҷўед
Дар баёни далоили шақоват Чор чиз осори бадбахтӣ бувад, Ҷоҳилию коҳилӣ сахтӣ бувад. Бекасиву нокасӣ ҳар чор шуд, Бахти бадро ин ҳама осор шуд.
Офиятро гар бихоҳй, эй азиз! Метавонй ёфтан дар чор чиз: Эминиву неъмат андар хонадон, Тандурустиву фароа баъд аз он. Чунки бо неъмат амонӣ бошадат,
Оқил он бошад, ки ӯ шокир бувад, В-он гаҳе бар нафси худ коҳир бувад. Ҳар ки хашми худ фуру хурд, эй ҷавон, Бошад ӯ